Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2012

Ετυμολογία της λέξης "Γενοκτονία"...

"Γενοκτονία" - "Genocide": Ο όρος επινοήθηκε από τον Πολωνό συγγραφέα και δικηγόρο, Raphael Lemkin, το 1941, συνδυάζοντας την ελληνική λέξη «γένος» (φυλή) με τη λατινική λέξη cide (θανάτωση). Ως γενοκτονία ορίζεται από τα Ηνωμένα Έθνη το 1948, οποιαδήποτε από τις ακόλουθες πράξεις που διαπράττονται με πρόθεση να καταστρέψουν , εν όλω ή εν μέρει, μια εθνική, εθνοτική, φυλετική ή θρησκευτική ομάδα, που περιλαμβάνουν: 
(α) την δολοφονία μελών της ομάδας  
(β) την πρόκληση σοβαρών σωματικών ή ψυχικώ βλάβων στα μέλη της ομάδας 
(γ) την αυθαίρετη επιβολή στην ομάδα συνθηκών διαβίωσης με στόχο τη φυσική καταστροφή της εν όλω ή εν μέρει,  
(δ) επιβολή μέτρων που αποσκοπούν στην παρεμπόδιση των γεννήσεων εντός της ομάδας  
(ε) δια της βίας μεταφορά παιδιών της ομάδας σε άλλη ομάδα.

Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2012

Τι πάτε και σκοτώνεστε μες στους δρόμους και δεν πάτε να καταλάβετε τα χωράφια της Μονής του Βατοπεδίου και να κάνετε μια φάρμα;

"Για πρώτη φορά, ζω σε μια κοινωνία, η οποία δείχνει να 'χει πάθει εγκεφαλικό! Δεν αντιδρά με τίποτα!" ο Χρόνης Μίσσιος, μιλά εφ' όλης της ύλης, στην Κρυσταλία Πατούλη, για τη σημερινή κατάσταση της χώρας, τονίζοντας μεταξύ άλλων, ότι "πρέπει να αντιληφθούμε ποιά είναι η ουσία και το νόημα της ζωής! Δηλαδή, δεν γίνεται αντί να ζούμε, να προσπαθούμε να επιβιώσουμε!" και προτείνοντας "να πάρουμε τα βουνά, να ξαναεποικήσουμε την Ελλάδα".


Η κρίση που περνάμε, είναι πολυεπίπεδη, δεν είναι μονάχα οικονομική. Oυσιαστικά είναι κρίση αξιών και χρεοκοπίας του λογοκρατούμενου και τεχνοκρατικού πολιτισμού μας. Τους κινδύνους για την οικολογική κρίση, πια, του πλανήτη, δεν τους αμφισβητεί κανείς, και όλο και περισσότεροι άνθρωποι συνειδητοποιούν την ανάγκη να στρατευτούν σε τέτοιου είδους προσπάθειες για να σώσουν ή να βελτιώσουν το περιβάλλον. Αυτό, όμως, είναι το ένα μέρος: Ο περιβαλλοντολογικός ακτιβισμός. Διότι στην πραγματικότητα υπάρχουν δύο περιβάλλοντα:
Το ένα είναι το φυσικό περιβάλλον και το άλλο είναι το κοινωνικό περιβάλλον, το ανθρώπινο περιβάλλον.
Το πρόβλημα προκύπτει από το γεγονός, ότι το ανθρώπινο περιβάλλον είναι οργανωμένο κατά τέτοιο τρόπο και δρα κατά τέτοιο τρόπο, ώστε καταστρέφει το φυσικό περιβάλλον. Συνεπώς για να διατυπώσουμε ένα οικολογικό αίτημα, που θα σημαίνει την σωτηρία του πλανήτη και συνεπώς της ζωής πάνω σε αυτόν, πρέπει να προσπαθήσουμε να δούμε πως θα ανατρέψουμε τις πρακτικές που οδηγούν στην καταστροφή του και πως θα οδηγηθούμε σ’ έναν βαθύτερο κοινωνικό μετασχηματισμό, ο οποίος θα αποκαταστήσει τη φυσική σχέση του ανθρώπου με τη φύση.
Αυτό σημαίνει, μια εξανάσταση της ανθρώπινης συνείδησης, σημαίνει μια καθημερινή απόκρουση της βαρβαρότητας του συστήματος και μιας διαφορετικής τοποθέτησης στη συμπεριφορά του ανθρώπου απέναντι σε αυτά τα προβλήματα. Και αυτό είναι πάρα πολύ δύσκολο. Γιατί αυτή τη κουλτούρα, ότι ο άνθρωπος είναι ο κυρίαρχος του πλανήτη, και ότι ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο και τον διόρισε κυρίαρχο του πλανήτη και του είπε ότι: «όλα αυτά είναι δικά σου», την κουβαλάμε από τα γεννοφάσκια μας!
Πρέπει να απαλλαχτούμε από τις θεωρίες του ανθρωποκεντρισμού, όπως και από τις αφελείς θεωρίες της θρησκείας και όλων αυτών των πραγμάτων. Αλλά κυρίως, πρέπει να αντιληφθούμε ποια είναι η ουσία και το νόημα της ζωής! Δηλαδή, δεν γίνεται αντί να ζούμε, να προσπαθούμε να επιβιώσουμε!
Κάθε πλάσμα έρχεται στον κόσμο με δικαιώματα, με δυνατότητες, να ζήσει τη ζωή του, να χαρεί, να είναι χορτάτο, να καλύπτει τις ανάγκες του, κλπ. Αλλά ο άνθρωπος έρχεται σ’ έναν κόσμο, όπου εκτός από τους πορφυρογέννητους, δεν ξέρει που πάει και τι κάνει, και πώς να ζήσει.
Ταυτόχρονα αυτή η ολιστική οικολογία- οικολογική αντίληψη, η οποία δεν ασκείται μόνο σ’ έναν οικολογικό ακτιβισμό αλλά βλέπει και θέλει και παλεύει να αναστρέψει τις καταστροφικές δομές του συστήματος και να εδραιώσει έναν καινούριο πολιτισμό, είναι σημαντική γιατί είναι η μόνη διαδικασία η οποία απαιτεί όχι την υπακοή ή την υποταγή των ανθρώπων σε μια πίστη ή σε μια ιδεολογία αλλά απαιτεί την αφύπνιση της συνείδησής του και την κατανόηση του νοήματος της ζωής.
Η ζωή είναι ένα χάρισμα. Είναι ένα χάρισμα που μας δίνεται μια φορά. Μια φορά! Και πρέπει να το χαρούμε, πρέπει να το δωρίσουμε, πρέπει να το ζήσουμε!
Η οικολογία μάς απαλλάσσει, επίσης, και από το άγχος του θανάτου. Ξέρουμε, ότι αυτό το δώρο, είναι με ημερομηνία λήξεως, και συνεπώς πρέπει να το χαρούμε και όχι να το σπαταλάμε μέσα σε βάσανα. Τι είναι αυτά τα πράγματα; Που κατάντησαν τη ζωή μας σήμερα;
Οι άνθρωποι δεν προλαβαίνουν να σκεφτούνε, δυστυχώς, να καταλάβουν, τι σημαίνει ζωή. Τρέχουν, τρέχουν, τρέχουν, κι όταν φτάνει το ηλιοβασίλεμα, αντί να κλαίνε γιατί πέρασε άλλη μια μέρα, και συνεπώς άλλο ένα βήμα προς το θάνατο, χαίρονται. Χαίρονται! Γιατί η μέρα τους ήταν φορτωμένη με οδύνη, με άγχος, με κυνηγητό, με προβλήματα, με όλα αυτά.
Η οικολογία είναι επαναστατική, με την έννοια ότι στοχεύει να καταργήσει όλες τις αρνητικές δομές της κοινωνίας. Είναι η μόνη επανάσταση, θα λέγαμε, η οποία δε φέρει εξουσία και δεν εδραιώνει καμία εξουσία. Και ξέρουμε από την ιστορία ότι και τα πιο ωραία, τα πιο όμορφα, τα πιο ρομαντικά όνειρα των επαναστατών, σκοτώθηκαν από την εξουσία. Αυτή ήταν η αιτία της καταστροφής. Αυτή είναι η αιτία που μετατρέπει τα όνειρα σε εφιάλτη.
Είναι δυνατόν να μιλάμε για οικολογία και για πράσινη ανάπτυξη και να έχουμε την εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο;
Μιλάω για την κυβέρνηση και για την πράσινη ανάπτυξη! Σ’ αυτή την πράσινη ανάπτυξη, λοιπόν, από τους πρώτους μετόχους είναι οι εταιρίες της BP, από τους πρώτους επενδυτές σ’ αυτή την ιστορία. Δηλαδή είναι αυτός ο φαύλος κύκλος που έλεγε ο Ελύτης, ότι με έναν ανθρωποκεντρικό - τεχνοκρατικό πολιτισμό προσπαθούμε να διορθώνουμε τις ζημιές που έκανε ένας ανθρωποκεντρικός- τεχνοκρατικός πολιτισμός. Αυτός είναι ο φαύλος κύκλος.
Και τι θα πει ανάπτυξη, κι ως που πάει αυτή η ανάπτυξη τέλος πάντων; Αυτή η γραμμή που πάει; Έχει κανένα τέλος; Έχει κανένα τέρμα αυτή η γραμμή; Περάσαμε τη βιομηχανική επανάσταση, περάσαμε την επανάσταση την ηλεκτρονική, και το όφελος του ανθρώπου ποιό; Η ποιότητα της ζωής του, το νόημα της ζωής του έχει χαθεί, έχει αλλοτριωθεί! Η ζωή είναι αλλού και ο άνθρωπος ο σημερινός είναι αλλού! Οι περισσότεροι άλλα ζητούν κι άλλα ζούνε, άλλα επιθυμούν και άλλα πραγματοποιούν μέσα στην κοινωνία.
Είμαστε πια μια κοινωνία σχιζοφρενών. Από τη μια ένας αφύσικος πολιτισμός και από την άλλη η οντότητά μας σαν άνθρωποι. Είμαστε ψυχασθενείς. Απλώς ο καθένας νομίζει ότι ο άλλος είναι, κι όχι ο ίδιος!
Αν θέλουμε λοιπόν να οραματιστούμε ένα ανθρώπινο μέλλον, οφείλουμε κατ’ αρχήν να το οραματιστούμε σε ανθρώπινα μέτρα. Αυτές οι χαβούζες που λέγονται πόλεις εξαφανίζουν τον άνθρωπο.
Θα κάνω μια παρένθεση: πήγα κάποτε στην Ιταλία και μπήκα σε μία από αυτές τις τεράστιες εκκλησίες που έχουνε. Στάθηκα μέσα σ’ αυτό το πράγμα και χάθηκα πραγματικά. και ένιωσα έτσι, ανύπαρκτος. Αυτόματα σκέφτηκα κι ένα δικό μας, ένα εκκλησάκι σ’ ένα λοφίσκο, που μπαίνεις μέσα και ακουμπάς το Θεό ρε παιδί μου! Εκεί εκμηδενίζουν εντελώς τον άνθρωπο. Ενώ, αντίθετα, μπαίνεις σ’ σ’ ένα ερημοκλήσι και βλέπεις τον Παντοκράτορα από πάνω να σου χαμογελάει, να απλώσεις το χέρι να τον πιάσεις!
Δηλαδή, ο άνθρωπος ο οποίος θέλει να επικοινωνήσει, ανεξάρτητα αν πιστεύει στον Θεό ή δεν πιστεύει στο Θείο, κλπ. Όσο υπάρχουν άνθρωποι -κι αυτοί λιγοστεύουν ολοένα και περισσότερο και αντικαθίστανται από τους μεταλλαγμένους- θα νιώθουνε αυτή την ανάγκη μιας διαφορετικής επικοινωνίας. Πολλές φορές όταν είμαι «φορτωμένος» και έχει Πανσέληνο βγαίνω στην βεράντα εδώ έξω ανοίγω τα χέρια μου -όπως όταν σταύρωσαν τον Χριστό- κι ανοίγω το στόμα μου και προσπαθώ να... καταπιώ το φεγγάρι. Στέκω, έτσι, πέντε με δέκα λεπτά, και κάποια στιγμή χάνομαι, σταματάω μόνος μου, γιατί δεν ξέρω αν θα γυρίσω πίσω…
Εδώ κάτω έχω και μια ροδιά (αγαπάω πολύ τις ροδιές) η οποία, κάποια μέρα μου αρρώστησε. Πήγα στον Γεωπόνο, πήρα φάρμακα, πήρα τούτο, πήρα τ’ άλλο, την ράντισα, τίποτα! Η ροδιά κάθε μέρα και χειρότερα. Ήταν Πανσέληνος. Την σκεφτόμουνα κι ήμουν στενοχωρημένος. Κατέβηκα τα σκαλοπάτια, κι έκατσα σε μια πέτρα δίπλα της και άρχισα να της λέω πόσο πολύτιμη είναι για μένα, πόσο την αγαπάω, να την χαϊδεύω, να της μιλάω τρυφερά κλπ. Από την άλλη μέρα η ροδιά άρχισε να γίνεται καλύτερα. Έγιανε, και τον Σεπτέμβρη πέταξε και εκτός εποχής, πια, δυο τεράστια ρόδια. Τώρα, δεν ξέρω αν τα φάρμακα βοήθησαν, επίσης, αλλά εγώ αλλιώς το εισέπραξα και αλλιώς το ένιωσα.
Είναι δύσκολο να ανοίξουμε μια διέξοδο μέσω μιας οικολογικής επανάστασης. Και γιατί είναι δύσκολο; Από την δεκαετία του ’60 ο Μαρκούζε είχε επισημάνει, ότι αυτό το απεχθές κοινωνικό σύστημα δεν βρίσκεται πια έξω από τον άνθρωπο, αλλά έχει ενσωματωθεί μέσα στον άνθρωπο και έχει υποχρεώσει τον άνθρωπο να το αναπαράγει συνεχώς. Αυτό τι λέει;
Αυτό λέει, ότι υποχρεωτικά, έχουμε μια μετάλλαξη της συνείδησης, μια μεταφορά της, από την αυτονομία της αναζήτησης του καλού ή της ζωής, σε μια πρακτική η οποία αναπαράγει το σύστημα. Μας έχουν υποχρεώσει να παίρνουμε αυτοκίνητα, μας υποχρεώνουν να παίρνουμε κινητά, μας υποχρεώνουν να κάνουμε τούτο, ή το άλλο. Έχουν οργανώσει έτσι τη ζωή, ώστε δεν μπορούμε να διαφύγουμε.
Γι’ αυτό είναι πολύ δύσκολη μια επανάσταση της οικολογίας. Γιατί πρέπει να απαλλαγεί ο άνθρωπος, να ξεράσει από μέσα του, όλο το σύστημα, να μπορέσει να απελευθερωθεί και να μπορέσει τελικά να δει τα πράγματα όπως είναι, να δει τη ζωή του, να παλέψει, ν’ αντισταθεί, να πολεμήσει.
Σήμερα και σ’ αυτόν τον τομέα -και είναι πολύ αισιόδοξο- διάφορες παρέες παίρνουν τα βουνά και προσπαθούν να ζήσουν έξω από το σύστημα. Ακόμα, σε κάποιες περιοχές έχουν καταργήσει και το χρήμα. Εσύ έχεις βγάλει φέτος περισσότερα φασόλια, εγώ έχω πατάτες, ο άλλος έχει λάδι, ο άλλος είναι γιατρός κι αντί για πληρωμή θα του δώσω αυγά ή κοτόπουλο, κλπ.
Αυτά νομίζω είναι από τα πιο σημαντικά πράγματα που συμβαίνουν σήμερα στην ελληνική κοινωνία, διότι από το οργανωμένο πολιτικό- θεσμικό σύστημα δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτα. Πρόκειται για μια κατάσταση η οποία αποκλείεται να αναπαράξει τίποτα καλό, τίποτα της προκοπής.
Δεν πίστευα ποτέ ότι θα ξαναζήσω μια περίοδο εθνικής υποτέλειας της πατρίδας μου.
Πιτσιρικάς δεκατριών χρονών πολέμησα τους Γερμανούς. Μετά, πολέμησα τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, την εποχή που ερχόταν εδώ ο Αμερικανός  στρατηγός και του έλεγε ο Έλληνας Πρωθυπουργός, διανοούμενος Κανελλόπουλος, «Ιδού ο στρατός σας!», δείχνοντας τον ελληνικό στρατό. Την εποχή που ερχόταν ο πρέσβης των Ηνωμένων Πολιτειών ο περίφημος Πιουριφόι, και έμπαινε στο γραφείο του Πρωθυπουργού και ανέβαζε τα πόδια του πάνω στο γραφείο και του έλεγε τι να κάνει και τι να μην κάνει…
Ε, περίπου τα ίδια δε ζούμε τώρα; Έρχονται οι Τροϊκανοί. Τα ίδια δεν κάνουνε; Έχουμε κυβέρνηση; Πού είναι;
Λέω καμιά φορά, σ’ αυτά τα παιδιά που τρέχουν στις διαδηλώσεις και χτυπιούνται με τους μπάτσους και μετά τους πλακώνουν με τα χημικά σα να ‘ναι κατσαρίδες, «Τι πάτε και σκοτώνεστε μες στους δρόμους και δεν πάτε να καταλάβετε τα χωράφια της Μονής του Βατοπεδίου και να κάνετε μια φάρμα; Είστε όλοι σας μορφωμένα παιδιά, έχετε διάφορες ειδικότητες, να καταλάβετε τα βασιλικά κτήματα, αυτού του κερατά στο Τατόι, να κάνετε μια φάρμα; Θα ‘χετε και τον κόσμο μαζί σας! Ποιος θα σας πει κουβέντα; Πάτε και πετάτε γκαζάκια, και καίτε το αυτοκίνητο του αλλουνού του κακομοίρη, τι σας φταίει ο άλλος;».
Θέλω να πω, ότι, δυστυχώς, επίσης για πρώτη φορά, ζω σε μια κοινωνία η οποία δείχνει να χει πάθει εγκεφαλικό! Δεν αντιδρά με τίποτα! Να συμβαίνουν τόσο τρομακτικά πράγματα και μέσα σ’ αυτήν και στον κόσμο και γύρω της, και να μην παίρνει χαμπάρι! Να μην αντιδρά με τίποτα!
Άκουγα τον Γιανναρά να λέει «Τουλάχιστον ας κατέβουν εκατό- διακόσιες χιλιάδες κόσμος να καταλάβουν το Σύνταγμα και να κάτσουν εκεί και να απαιτήσουν Συντακτική Εθνοσυνέλευση». Αλλά πού; Αυτό που λέγεται, πια, ότι απέμεινε σαν σύνθημα γραμμένο σε γκρεμισμένους τοίχους: «ΑΡΙΣΤΕΡΑ», τυρβάζει περί των… ευαγγελίων ακόμα!
Ξέρεις τι είπε ο Δαντόν πριν τον καρατομήσουν; «Τα βήματα της ανθρώπινης ιστορίας είναι οι ταφόπετρες των ρομαντικών». Κατάλαβες; Και μέσα σε όλη την πορεία της ιστορίας, οι μόνοι που έσωσαν την αθωότητά τους ήταν αυτοί που σκοτώθηκαν νωρίς, πριν γίνουν εξουσία. Γιατί, σου λέω, ότι η εξουσία είναι το χειρότερο, είναι το τρομακτικότερο εφεύρημα του ανθρώπου!
Εγώ είμαι υπέρ της άμεσης δημοκρατίας, υπέρ των μικρών κοινοτήτων, και το μόνο που θα έλεγα σήμερα που η χώρα μας περνάει κρίση, θα ‘τανε, "πάρτε τα βουνά, ξαναγυρίστε στα χωριά σας, ξαναγυρίστε στη λίμνη! Ξαναεποικήστε την Ελλάδα!"
Έχουμε μια χώρα η οποία είναι ευλογία Θεού, παράγει τα πάντα! Από βότανα, από τρόφιμα, τα πάντα μπορεί να παράξει. Ποτέ όμως δεν είχαμε μια ικανή πολιτική ηγεσία.
Είναι πάρα πολύ εύκολο να φτιάξεις μια ιδεολογία ή μια θεωρία για την κοινωνία και να καλέσεις τους ανθρώπους να την εφαρμόσουν. Είναι όμως τρομερά δύσκολο, ως ανυπέρβλητο, να ξεπεράσεις το εμπόδιο του εαυτού σου και της κουλτούρας που σου πότισαν από τα γεννοφάσκια σου και τα δεσμά που έχει δέσει γύρω σου το σύστημα.
Γι’ αυτό ο δρόμος προς την απελευθέρωση από τη βαρβαρότητα, είναι ένας δρόμος πάνω από την πυρρά, που πρέπει να περάσει ο καθένας μας. Πάρα πολύ δύσκολος δρόμος.
Για την ώρα το κάνουν αυτοί που έχουν κάποια δυνατότητα να το κάνουν. Δηλαδή, γνωρίζω ανθρώπους, οι οποίοι φύγανε και πήγανε στο Πήλιο, ένα από τα πιο παραγωγικά βουνά της Ελλάδας -εκεί και… μπουκάλια να φυτέψεις θα φυτρώσουνε και υπάρχουν κτήματα τα οποία είναι εγκαταλελειμμένα, γεμάτα ελιές, καρυδιές, μηλιές κλπ.- και νοίκιασαν ένα κτήμα, ίσα ίσα για να μην χάσει ο ιδιοκτήτης την κυριότητα, δηλ. με 500 ευρώ το χρόνο, για να καλλιεργούν και να ζουν εκεί, να πουλάν το λάδι και καμιά φορά να βγαίνουν και στην λαϊκή αγορά. Κάποιοι από αυτούς είναι και γιατροί ή δάσκαλοι και διοργανώνουν εκδηλώσεις. Περνάνε όμορφα, με την παρέα τους, με τα οργανάκια τους, κάθε άνοιξη συγκεντρώνουν τις εμπειρίες τους, για το πως π.χ. γίνεται το μελιτζανάκι τουρσί, τα καρύδια γλυκό, πώς από το λάδι γίνεται το σαπούνι, πώς χτίζουν σπίτια με αχυρόμπαλες κλπ., διάφορες γνώσεις, γιατί όλοι τους είναι και πολύ ενδιαφέροντες άνθρωποι και έχουν κυνηγήσει αυτήν τη γνώση, η οποία είναι πολύτιμη.
Με την τεχνολογία, έχουμε χάσει πολύτιμες γνώσεις από την εμπειρία του ανθρώπου, που εξασφάλισαν την επιβίωσή του στον πλανήτη για εκατομμύρια χρόνια. Σήμερα η γνώση μας έρχεται απ’ το μέλλον, δεν έρχεται από το παρελθόν!
Παλιά οι νέοι σέβονταν τους ηλικιωμένους, ενώ, σήμερα, συνήθως, δεν τους σέβονται. Παλιά τους σέβονταν γιατί, εκτός των άλλων, ο ηλικιωμένος κατείχε τη γνώση και ήξερε πότε θα φυτέψει, τι καιρό θα κάνει, τι αλλαγές θα γίνουν, από τι πάσχει το φυτό κλπ. Σήμερα ο εγγονός ξέρει περισσότερα για την τεχνολογία από τον παππού. Τον βλέπεις και πιάνει το κινητό και τραβάει φωτογραφίες και ο παππούς… κοιτάει.
Αλλά, δεν υπάρχει παιδεία, σήμερα. Μη γελιόμαστε. Υπάρχει εκπαίδευση. Άλλο πράγμα η παιδεία κι άλλο πράγμα η εκπαίδευση. Σήμερα, λοιπόν, τα παιδιά εκπαιδεύονται. Γιατί; Για να βρούνε τη μηχανή του κέρδους! Να εξασφαλίσουν κάποια θέση σε κάποιο επάγγελμα.
Τη μηχανή του κέρδους! Αυτό είναι το πρόβλημα. Όσο στην κοινωνία μας η κυρίαρχη αξία του συστήματος είναι το κέρδος, από κει και πέρα μην ψάχνεις να βρεις… αυτό διαποτίζει όλες τις ανθρώπινες σχέσεις και διαποτίζει όλες τις κοινωνικές δραστηριότητες όπως είναι η παιδεία και όλα τα πράγματα.
Πιστεύω, λοιπόν, ότι αν υπάρχει ελπίδα διεξόδου,  οι άνθρωποι και κυρίως οι νέοι θα την διαμορφώσουν.
Καμιά φορά με ρωτούν οι δημοσιογράφοι: Χρόνη, έχεις μετανιώσει για τη ζωή σου; Λέω όχι. Όχι! Τί πιο ωραίο να πεθαίνεις για ένα όραμα, για έναν όμορφο μύθο, απ’ το να ζεις συνεχώς μια χαμοζωή; Εμείς, λοιπόν, ταξιδέψαμε σ’ έναν υπέροχο μύθο, σ’ ένα πάρα πολύ όμορφο όραμα. Τώρα, αν αυτό στο τέλος της ζωής μας κατάντησε εφιάλτης, αυτό είναι άλλο θέμα, είπαμε, είναι θέμα της εξουσίας.
Αν είχα τη δυνατότητα να γυρίσω τα χρόνια πίσω, και με τη γνώση που έχω σήμερα, τι θα άλλαζα; Όλα! Πρώτα απ’ όλα πήραμε μια εμπειρία από την εξουσία, από την ιστορία, και υπήρχε και μια διαφορετική πραγματικότητα, ένα διαφορετικό μέτωπο από αυτό που δίναμε τις μάχες. Εμείς δώσαμε μάχες χαρακωμάτων, υπερασπιστήκαμε τη δημοκρατία, υπερασπιστήκαμε τα ανθρώπινα δικαιώματα, δεν είδαμε την κρίση που ερχόταν… Και σε ότι αφορά τις μεταλλαγές της ιδεολογίας από τη στιγμή που έγινε εξουσία η Σοβιετική Ένωση, και σε ότι αφορά την επερχόμενη κρίση του πλανήτη, μέσω της εξέγερσης της βιομηχανικής επανάστασης κλπ., τα οποία τα θεωρούσαμε, τότε, ευλογία Θεού! Δεν είναι τυχαίο ότι ο Λένιν έλεγε ότι εξηλεκτρισμός και βαριά βιομηχανία είναι τα δυο πόδια που θα οικοδομήσουν τον κομμουνισμό.
Και φτάσαμε στο Τσερνομπίλ και σε άλλου είδους ιστορίες, και στη συνάντηση καπιταλισμού και υπαρκτού σοσιαλισμού σε ότι αφορά τις πρακτικές για το περιβάλλον, για τα χημικά στις διατροφές των ανθρώπων και όλα αυτά. Δεν είναι τυχαίο ότι δυο από τις μεγαλύτερες λίμνες του κόσμου, η λίμνη της Βαϊκάλης και η λίμνη του Μίσιγκαν και οι δυο είναι μολυσμένες. Δεν υπερασπιστήκαμε, τότε, τέτοια πράγματα.
Σήμερα, μια σημαντική λέξη είναι η λέξη «βιότοπος». Τι σημαίνει; Σημαίνει βιώνουμε μαζί, κι αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό. Γιατί βιώνουμε μέσα στην διαφορετικότητά μας κι όχι σε κάποια ομπρέλα ιδεολογική η οποία μπορεί να μας οδηγεί σε διαφωνίες και σε συγκρούσεις όπως αυτές που συντηρούνται σήμερα μέσα στον χώρο της αριστεράς, οι οποίες δεν έχουν κανένα νόημα.
Όσο για έναν… εμπνευσμένο αρχηγό και ηγέτη εγώ πιστεύω πάρα πολύ ότι σε μια κοινότητα, η συλλογική γνώμη είναι πολύ πιο ασφαλής και πιο ισχυρή από οποιονδήποτε ηγέτη.
Στο άλλο σημείο στο οποίο επίσης έχω διαφωνία με τον όποιον ηγέτη και την ιδεολογία, είναι ότι πιστεύω στο αυθόρμητο των ανθρώπων, δηλαδή, μέσα σε αυτή τη διαδικασία ανατροπής ή επανάστασης πρέπει να αναπτυχτεί ένα κίνημα όχι καθοδηγούμενο αλλά αυθόρμητο. Ένα κίνημα που γεννιέται από τη συνείδηση των ανθρώπων που ξέρουν που πάνε και ξέρουν τι θέλουν. Διαφορετικά, κινδυνεύουμε να ξαναγυρίσουμε σε μορφές εξουσιαστικές, κι αυτή τη στιγμή που σου μιλάω, εγώ ασκώ εξουσία.
Διότι υποτίθεται ότι είμαι η έδρα, ο καθηγητής, ο παντογνώστης, ο πολυγνώστης κλπ. Αυτό είναι μια εξουσία, όπως μια εξουσία είναι της μάνας προς το παιδί ή του πατέρα προς το παιδί ή όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας. Πιστεύω λοιπόν στο αυθόρμητο των μαζών που παλιότερα εμείς οι κουμουνιστές καταριόμασταν σαν αναρχικό. Σήμερα μπορεί κανένας άνθρωπος να ορίσει τι σημαίνει αναρχικός; Βρισκόμαστε μέσα σε ένα σύστημα το οποίο είναι δομημένο με ανήθικους τρομοκρατικούς και βάρβαρους κανόνες. Το να αρνηθείς τους κανόνες και τη θέσπιση αυτού του συστήματος τι σημαίνει, ότι είσαι αναρχικός;
Με αυτή την έννοια είμαστε όλοι αναρχικοί! Γιατί όλοι αναζητούμε το κάλλιστο.
Εγώ δεν ψήφισα κι ούτε θα ψηφίσω. Τι να πάω να ψηφίσω δηλαδή, να μας κοροϊδεύουνε με τη θέληση μας; Δεν πάω. Μου λένε οι άλλοι, μα ξέρεις το άκυρο είναι καλύτερο και το λευκό είναι… Ε, δε μ’ ενδιαφέρει! Με πήρε κι ο Μίκης με την κίνηση που έκανε και του λέω, βρε Μίκη μου, πρώτα πρώτα είναι τρελό στα ογδόντα μου να ξαναγίνω πολιτικός, όταν ξέρω τι σημαίνει πολιτική. Δεύτερον, εμένα με ενδιαφέρει η επόμενη μέρα. Δηλαδή αν αυτή τη στιγμή ανατρεπόταν αυτή η κυβέρνηση, η λεγόμενη κυβέρνηση, τι θα προκύψει; Άλλη μια κυβέρνηση με τα ίδια πάλι, με το ίδιο στήσιμο, με τα ίδια πράγματα; Εγώ βρίσκομαι στην άλλη όχθη! Δεν γουστάρω αυτό το σύστημα, δεν γουστάρω καπιταλισμό, δεν γουστάρω νεοφιλελευθερισμό, δε γουστάρω συγκεντρωτισμό, δε γουστάρω αυτά τα πράγματα! Θέλω μικρές κοινότητες, αυτόνομες, σε ανθρώπινα μέτρα να μπορέσουμε να ζήσουμε σαν άνθρωποι. Έχω μια άλλη λογική, μια άλλη αντίληψη για το πώς οργανώνεται η κοινωνία.
Ξέρω πια τι σημαίνει πολιτική. Δεν γίνεται. Κατ’ αρχήν στην Ελλάδα δεν έχουμε το στοιχειώδες. Δεν έχουμε έναν στοιχειώδη πολιτικό πολιτισμό, γιατί αυτά τα καθίκια δεν μπορούν να τα βρουν μεταξύ τους. Η πατρίδα κινδυνεύει, η πατρίδα βουλιάζει, και πολεμάν σαν κατίνες ο ένας τον άλλον, εσύ έκανες εκείνο στο αυτό κι εσύ έκανες το άλλο. Δεν έχουν την παλικαριά, την εντιμότητα να κάτσουν σε ένα τραπέζι και να αφήσουν τις κατινιές στην άκρη και να κουβεντιάσουν. Είναι τυχαίο; Μα ένας δεν αυτοκτόνησε απ’ αυτούς εδώ τριανταπέντε χρόνια; Ένας δεν ζήτησε συγγνώμη, ένας δεν παραιτήθηκε;
Γι αυτό λέω, ότι είναι πρόβλημα συνείδησης και όχι ιδεολογίας; Είναι πρόβλημα συμπεριφοράς κι όχι ιδεολογίας.
Και δυστυχώς, πιστεύω, ότι εμείς ήμασταν οι... τελευταίοι των Μοικανών. Σε εμάς το σύστημα ασκούσε σωματική βία, μας έκλεινε φυλακή, μας βασάνιζε, μας χτυπούσε για να μας υποτάξει. Για τις σημερινές γενιές είναι πιο δύσκολα. Τους κάνουν λοβοτομή, τους απορροφά το σύστημα συνεχώς μέσα στη μηχανή του κέρδους, δεν τους αφήνει περιθώρια ούτε να οραματιστούν, ούτε να φανταστούν, τους αφαιρεί την κριτική σκέψη. Την ψυχή!
Κι ας είμαστε η χώρα των μεγάλων ποιητών. Κανένας λαός δέκα εκατομμυρίων δεν έχει τρία νόμπελ και ένα βραβείο Λένιν. Και μάλιστα, θα υπήρχαν κι άλλοι που θα έπρεπε να πάρουν το νόμπελ και δεν το πήραν… αλλά τέλος πάντων.
Θυμάμαι, τον Βάρναλη… ήμασταν ένα βράδυ στη Βουκουρεστίου και θέλαμε να ανεβούμε στη Δεξαμενή και λέει ο Βάρναλης του Κορνάρου «κουμπάρε περίμενε λιγάκι να περάσει κανένα ταξί να μας πάρει να ανεβούμε πάνω. Ε, περιμέναμε, και σε λίγο βλέπουμε μια ωραία γυναίκα να περπατάει και τότε λέει ο Βάρναλης «κουμπάρε, ήρθε ταξί, πάμε! Άμα βλέπουμε αυτή μπροστά μας… φτάνουμε!». Ο Βάρναλης, ήταν καταπληκτικός άνθρωπος και διαφορετικός, και δεν υπάρχει άλλος στίχος που να περιγράφει σήμερα την κατάντια του ελληνικού λαού “Δειλοί, μοιραίοι, κι άβουλοι αντάμα προσμένουν, ίσως, κάποιο θάμμα”. Όπως έχουμε και μεγάλους λογοτέχνες και γυναίκες, τη Σωτηρίου και άλλες. Είχαμε καλή λογοτεχνία. Τώρα δεν έχουμε τίποτα! Α, ο Μακριδάκης είναι καλός.
Τολμάτε ρε, τολμάτε! Γράψτε αυτό που θέλετε, αυτό που σκέφτεστε. Εγώ έγραφα, κι έγραφα με την ψυχή, κι όταν με είπαν συγγραφέα πρώτη φορά τα ‘χασα! Μα, σοβαρά μιλάτε ρε παιδιά, συγγραφέας; Δεν είχα καμία τέτοια πρόθεση απλά στις παρέες, στον κήπο τους έλεγα ιστορίες και μου έλεγαν, ρε Χρόνη γιατί δεν τα γράφεις αυτά τα πράγματα; Κι έτσι βγήκε.
Γιατί τα βιώματα ήταν ουσιαστικά. Κατάλαβες; Ζούσαμε. Είχε συνέχεια η ζωή μας, δεν ήταν αυτή η γκρίζα καθημερινότητα, αλλά ήταν μεγάλο κατόρθωμα να παραμείνεις άνθρωπος.
Ήταν πολύ σημαντικό να μπορείς να κοιτάξεις τη μάπα σου το πρωί στον καθρέφτη και να πεις, «είμαστε εντάξει ρε μάγκα, πάμε». Δεκαεφτά χρονών παιδί ήμουν και καταδικασμένος για θάνατο, κι εγώ τους έγραφα... Τώρα, βέβαια, λέω για "τί";
http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/xronis-missios-h-koinonia-deixnei-na-exei-pathei-egkefaliko

Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2012

ΑΠΟΙΚΙΑ: Παίρνουν τα κοιτάσματα με ένα απλό άρθρο στην δανειακή σύμβαση!


Υποθήκευση του συνόλου των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων της Ελλάδας, θα περιλαμβάνει η δανειακή σύμβαση με επέκταση του επαίσχυντου άρθρου 13 του Κειμένου Συμπερασμάτων της Συνόδου Κορυφής της 27ης Οκτωβρίου ή περίληψη επιπλέον ειδικού άρθρου με το οποίο θα εκχωρούνται απ’ευθείας στους ξένους δανειστές τα έσοδα της χώρας από τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων.
Για την ακρίβεια αυτή την στιγμή η διαπραγμάτευση δεν είναι για τον αν τα χρήματα θα πηγαίνουν απ’ευθείας σε ένα ταμείο το οποίο θα αποπληρώνει τα δάνεια, αλλά αν θα συμβεί αυτό (το οποίο οι κυβερνώντες θεωρούν «θετική λύση» ή αν θα αναλάβουν την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων απ’ευθείας οι δανειστές!
Αυτό σημαίνει ότι θα κοστολογούν με ένα συγκεκριμένο κόστος παραγωγής το πετρέλαιο ή το φυσικό αέριο το οποίο θα χρησιμοποιείται για την αποπληρωμή του ελληνικού χρέους και εν συνεχεία θα το πωλούν αυτοί όπου και όσο θέλουν!
Τα παραπάνω, τα οποία βασίζονται σε απόλυτα έγκυρη πηγή του υπουργείου Οικονομικών, απλά επιβεβαιώνουν αυτά που το defencenet.gr έχει ήδη αποκαλύψει για την τύχη των κοιτασμάτων υδρογοναθράκων και την άρνηση για άμεση εκμετάλλευσή τους.

Τα παραπάνω θα αποτυπωθούν σε άρθρο ανάλογο με το άρθρο 13 του Κειμένου Συμπερασμάτων της Συνόδου Κορυφής της 27ης Οκτωβρίου, το οποίο επι λέξει αναφέρει ότι: «Greece commits future cash flows from project Helios or other privatisation revenue in excess of those already included in the adjustment programme to further reduce indebtedness of the Hellenic Republic by up to 15 billion euros with the aim of restoring the lending capacity of the EFSF».
Το συγκεκριμένο ταμείο στο οποίο θα συγκεντρώνονται τα χρήματα από ενέργεια (είτε ανανεώσιμες πηγές είτε υδρογονάνθρακες) και αποκρατικοποιήσεις θα πρέπει μέχρι το 2015 να έχει συγκεντρώσει 50 δισ. ευρώ!
Εύκολα γίνεται αντιληπτό (αν κρίνουμε και από το αποτραπέν, έστω προσωρινά, σκάνδαλο των Airbus) ότι οι αποκρατικοποιήσεις ακόμα και κατά 100% όλων των φιλέτων (ΟΠΑΠ, ΔΕΗ, λιμάνια κλπ) είναι πρακτικά αδύνατο να συγκεντρώσουν περισσότερα από 15 δισ. ευρώ, αφού είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι τα έσοδα θα αφορούν περί το 20% της πραγματικής αξίας των υπό ιδιωτικοποίηση εταιρειών-φιλέτων. Άρα μένουν μόνο τα κοιτάσματα και το πρόγραμμα ΗΛΙΟΣ το οποίο όμως θα χρειαστεί πολλά χρόνια για να αποδώσει.
Ήδη το ΥΠΕΚΑ ανακοίνωσε ότι  “η Ελλάδα σύντομα θα μπορεί να καλύπτει μέχρι και 30% των αναγκών της σε υδρογονάνθρακες από την εγχώρια παραγωγή και αυτό το ποσοστό δεν αφορά τα κοιτάσματα νότια της Κρήτης, αλλά μόνο αυτά της δυτικής Ελλάδας”.
Όπως δήλωσε ο υφυπουργός ΠΕΚΑ αρμόδιος για θέματα ενέργειας Γ.Μανιάτης «Σύμφωνα με τα στοιχεία που ήδη υπάρχουν στην διάθεσή μας μιλάμε για το 30% και μη συνυπολογίζοντας τα νέα θετικότερα δεδομένα που είμαστε σίγουροι πως θα προκύψουν από τις νέες έρευνες»!
Μιλάει δηλαδή μόνο για τις περιοχές, σε Ιόνιο (Πατραϊκός κόλπος, Κατάκολο) και Ιωάννινα.
Εν κατακλείδι: Πρόκειται για μία συντονισμένη επιχείρηση αρπαγής του εθνικού πλούτου με την κατ’αρχήν υποδούλωση της χώρας. Προσέξτε την αλληλουχία των γεγονότων: Το 2009, ο τότε πρωθυπουργός Γ.Παπανδρέου δηλώνει σε συνέντευξη στις Βρυξέλλες, ότι «Πετρέλαιο δεν υπάρχει ή τουλάχιστον δεν υπάρχει αρκετό».
Από το 2007 οι Αμερικανοί έχουν βεβαιωθεί για την ύπαρξη τεράστιων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην δυνητική ελληνική ΑΟΖ, αλλά και στην δυτική Ελλάδα. Τον Απρίλιο του 2010 ο (ακόμα!) αντιπρόεδρος της κυβέρνησης ειρωνεύεται στην Βουλή συντελεστές τηλεοπτικής εκπομπής (μεταξύ των οποίων και συνεργάτη του defencenet.gr), οι οποίοι αποκαλύπτουν μέρος των συγκλονιστικών στοιχείων για τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων στην Α.Μεσόγειο και στο Ιόνιο και δηλώνει και αυτός ότι «Φυσικά πετρέλαιο δεν υπάρχει».
Τον Μάϊο η χώρα βιώνει την άλωσή της με την υπογραφή του Μνημονίου (μια εξέλιξη που ακόμα και ο Κώστας Σημίτης, τώρα –κάπως αργά βέβαια – καταγγέλλει ως «καταστροφή για την Ελλάδα»).
Ξαφνικά, αμέσως μετά εξαγγέλλεται η δημιουργία κρατικού φορέα αδειοδότησης ερευνών για υδρογονάνθρακες (αλήθεια, αφού «Δεν υπήρχε πετρέλαιο» γιατί ίδρυσαν τέτοιο φορέα;) και ακολουθεί ένα χρόνο μετά η διαβεβαίωση του υφυπουργού του ότι «Το 30% των αναγκών μας σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο θα καλύπτονται από ελληνικά κοιτάσματα, μόνο από τα γνωστά κοιτάσματα»!
Πως από το «Δεν υπάρχει πετρέλαιο» φτάσαμε στην κάλυψη του 30% (τουλάχιστον) της κάλυψης των αναγκών μας σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο; Μεσολάβησαν έρευνες και νεότερα στοιχεία; Όχι! Το ήξεραν και τότε και το έκρυβαν.
Και φυσικά δεν μιλάμε για το «30%», αλλά για τουλάχιστον 20 δισεκατομμύρια βαρέλια μόνο στις περιοχές που ήδη έχουν δεσμευθεί νότια της Κρήτης. Αλλά γιατί να το πουν τότε; Μόνο αυτά που έχουν βρεθεί εντός των περιοχών που έχουν ήδη δεσμευθεί υπολογίζεται η αξία τους σε περισσότερα από ένα τρισεκατομμύριο ευρώ!
Θα πρέπει να αναλογιστεί κάποιος το κλίμα που θα δημιουργούσε η ανακοίνωση για ύπαρξη τέτοιων κοιτασμάτων λίγο πριν αρχίσουν οι προδοσίες περί «Τιτανικού» κλπ και πριν «φουσκώσουν» το χρέος έτσι ώστε να εξυπηρετεί τα σχέδιά τους, οι Γ.Παπανδρέου και Γ.Παπακωνσταντίνου. Υπήρχε περίπτωση κανείς να δεχόταν Μνημόνια κλπ; Ποτέ! Εκτός του ότι οι διεθνείς αγορές θα έβλεπαν πολύ πιο “ήπια” την ελληνική περίπτωση, όπως έπραξαν και με την Κύπρο.
Όλα αυτά έχουν μόνο ένα στόχο: Την εκποίηση της ίδιας της χώρας και ειδικότερα των τρατηγικών κοιτασμάτων υδρογονανθράκων, σε τιμές … δώρου, αλλά και όλου, του εθνικού πλούτου της χώρας. Θα τους επιτρέψουμε (και σε αυτούς και σε άλλους συνεργούς τους σε ΝΔ και ΛΑΟΣ) να ολοκληρώσουν το έγκλημα;
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2012

Ανακοίνωση του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου (Ε.Πα.Μ.) για τους επικίνδυνους τυχοδιωκτισμούς του καθεστώτος στην εξωτερική πολιτική και στην ασφάλεια της χώρας

 Η χώρα βρίσκεται κάτω από ένα ασφυκτικό καθεστώς νέας κατοχής, που έχει καταλύσει κάθε έννοια δικαίου και καταληστεύει μεθοδικά τον εργαζόμενο λαό. Όλα αυτά συμβαίνουν εν μέσω μιας μοναδικής ως προς το εύρος, το βάθος και τις καταστροφικές προεκτάσεις παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Μιας κρίσης, η οποία όταν μετατράπηκε σε κρίση χρέους έπληξε ως ασθενείς κρίκους του συστήματος την Ελλάδα και μια σειρά ακόμη χωρών της περιφέρειας της ΕΕ. Τα δεινά που υφίσταται ο λαός, η απώλεια της κυριαρχίας, η διάλυση και η καταστροφή, πηγάζουν από έναν διεθνή μηχανισμό εκμετάλλευσης με αιχμή του δόρατος ένα ολωσδιόλου παρασιτικό χρηματοπιστωτικό σύστημα σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο. Μιας κρίσης, η οποία οδηγεί σε ριζικές αλλαγές στον παγκόσμιο συσχετισμό των οικονομικών, πολιτικών και στρατιωτικών δυνάμεων και των γεωστρατηγικών συγκρούσεων, με την ανάδειξη νέων ισχυρών πόλων, όπως αυτός που συγκροτούν Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότιος Αφρική (BRICS) κ.ά.
Η ένταση επιτείνεται με την προοπτική αξιοποίησης νέων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, τους εσπευσμένους καθορισμούς…..

Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών, με τις κινήσεις επαναπροσδιορισμού του κυπριακού προβλήματος, με την ένταση των Τουρκο-Ισραηλινών σχέσεων, με τις στρατιωτικές επεμβάσεις δι’ αντιπροσώπων είτε άμεσα των Νατοϊκών δυνάμεων και των συμμάχων τους (Λιβύη, Συρία), με τις προετοιμασίες για επέμβαση στο Ιράν κ.ο.κ.
Οι αλλαγές αυτές, πυκνώνουν τις “χαμηλής εντάσεως” περιφερειακές διεθνείς συρράξεις και στρατιωτικές επεμβάσεις, φέρνουν όλο και πιο κοντά την προοπτική γενικευμένης σύρραξης, ακόμα και παγκοσμίου πολέμου, με επίκεντρο την εύφλεκτη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής. Σε αυτές τις συνθήκες, το καθεστώς κατοχής και δωσίλογων, σέρνει τη χώρα μας σε “στρατηγική συμμαχία” με το θεοκρατικό-στρατοκρατικό καθεστώς του Ισραήλ, υπονομεύοντας τις παραδοσιακές σχέσεις του λαού μας με τους γειτονικούς αραβικούς λαούς.
Σε συνθήκες πρόσδεσης της χώρας σε νέου αποικιακού τύπου καθεστώς κατοχής από τον άξονα των πλέον επιθετικών δυνάμεων του ευρωατλαντικού χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, ο λαός μας δεν κινδυνεύει μόνο από οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση, αλλά και από στρατιωτικούς τυχοδιωκτισμούς, που μπορούν να θέσουν τη χώρα στο επίκεντρο γενικευμένης σύρραξης. Τα μόνα κονδύλια που αυξάνει το καθεστώς, είναι αυτά που αφορούν τον πόλεμο και τους εξοπλισμούς. Ο θερμός πόλεμος είναι η συνέχεια με άλλα μέσα του κοινωνικού και οικονομικού πολέμου που ασκείται από το καθεστώς σε συνθήκες γενικευμένης κρίσης.
Η ένταση επιτείνεται με τη συγκέντρωση τεράστιων στρατιωτικών δυνάμεων στην περιοχή και με την εμπλοκή ακόμα και του ελληνικού εμπορικού στόλου σε στρατιωτικές επιχειρήσεις, όπως αποκαλύφθηκε πρόσφατα. Ισχυρή μοίρα του Ρωσικού Στόλου με επικεφαλής το αεροπλανοφόρο «Ναύαρχος Κουζνέτσωφ» βρίσκεται στην περιοχή και ετοιμάζεται για γυμνάσια με το Πολεμικό Ναυτικό της Συρίας.
Ιδιαίτερα επικίνδυνη είναι η μεθοδευμένη από το καθεστώς ένταση στις Ελληνο-Ρωσικές σχέσεις σε αυτή τη συγκυρία, μια ένταση που κινδυνεύει να υπονομεύσει τους μακραίωνους δεσμούς φιλίας και αλληλεγγύης μεταξύ των λαών των δύο χωρών, την ώρα μάλιστα που η Ρωσία προσφέρθηκε να μας βοηθήσει να σωθούμε από τον θανάσιμο εναγκαλισμό των τραπεζιτών και των διεθνών αρπακτικών. Η ένταση αυτή, προφανώς καθ’ υπαγόρευση των επικυρίαρχων, έρχεται σε συνέχεια της πρακτικής ακύρωσης των κοινών ενεργειακών και αμυντικών προγραμμάτων, ώστε να αποτραπεί κάθε εναλλακτική συνεργασία και προοπτική για τη χώρα, που θα έθετε εν αμφιβόλω τις αποικιοκρατικές δεσμεύσεις υποτέλειας.
Στη μάχη για τη λαϊκή του κυριαρχία, ο ελληνικός λαός δεν βρίσκεται μόνος του. Δίπλα του βρίσκονται και οι άλλοι λαοί των χωρών της περιφέρειας της ΕΕ και διεθνώς που πλήττονται από τα δεσμά της ίδιας διεθνούς ληστοσυμμορίας. Κάθε δικό του απελευθερωτικό βήμα στην Ελλάδα, κάθε καίριο πλήγμα στο καθεστώς κατοχής, θα δώσει πνοή, δύναμη και αποφασιστικότητα σ’ όλους τους μαχόμενους λαούς. Η δική του εθνική και κοινωνική απελευθέρωση θα σηματοδοτήσει μια τέτοια γενικευμένη άνοιξη των λαών στην Ευρώπη, που κανενός είδους αντίδραση δεν θα μπορέσει να αναχαιτίσει.
Η μονομερής πρόσδεση στο ευρωατλαντικό άρμα και στο κράτος-τρομοκράτη του Ισραήλ, θέτει σε κίνδυνο την ίδια τη δημογραφική επιβίωση του λαού μας, όχι μόνο με το  καθεστώς πείνας και εξαθλίωσης των δανειακών συμβάσεων υποτέλειας, αλλά και με τη μετατροπή του σε κρέας για τα κανόνια στους επικείμενους πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς. Η αθλιότητα των δωσίλογων ξεπερνά κάθε όριο, όταν προβάλλουν αυτή την πολιτική υποτέλειας, ως δήθεν “πατριωτική πολιτική προάσπισης των εθνικών συμφερόντων”.
Σε αυτές τις συνθήκες, το θέμα της εθνικής ανεξαρτησίας και της λαϊκής κυριαρχίας επιτάσσει τη συνολική ανατροπή του καθεστώτος κατοχής, δουλοπαροικίας και εκποίησης, βάσει των λαϊκών συμφερόντων. Απαιτείται λοιπόν άμεση αποδέσμευση από ολόκληρο το οικοδόμημα των συμφωνιών, δεσμεύσεων, παρεμβάσεων και μέτρων που θέτουν τη χώρα στο ζυγό των ντόπιων και ξένων επικυρίαρχων, έτσι ώστε η χώρα να αποκαταστήσει την εσωτερική έννομη τάξη της και να διεκδικήσει την κυριαρχία της από το ΔΝΤ, την ΕΕ και την ΕΚΤ που έχει εκχωρηθεί με τόσο άθλιο και προδοτικό τρόπο από το σύνολο του κυρίαρχου οικονομικού και πολιτικού κατεστημένου με επικεφαλής τη δοτή κυβέρνηση. Με κάθε πράξη και δράση του λαϊκού κινήματος, ο αγωνιζόμενος κυρίαρχος λαός θα καταστήσει σαφές στους ντόπιους και ξένους επικυρίαρχους, στους “επενδυτές” και τους κερδοσκόπους των αγορών, στα θεσμικά και εξωθεσμικά υπερεθνικά όργανά τους, ότι στο εγγύς μέλλον θα ανατρέψει και θα ακυρώσει εκείνες τις σκοτεινές υποτελείς δεσμεύσεις και συμμαχίες του καθεστώτος που υπονομεύουν τη λαϊκή κυριαρχία, όχι μόνο στην οικονομική και κοινωνική πολιτική, αλλά και στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας της χώρας. Η επένδυση στην διάλυση, στην εκποίηση και στην αποικιοποίηση αυτής της χώρας θα στοιχίσει πολύ ακριβά στους ξένους και ντόπιους επικυρίαρχους.
Η δέσμη αλληλένδετων στόχων του Ε.Πα.Μ., με αρχή τη μη αναγνώριση του δημόσιου τοκογλυφικού και καταχρηστικού χρέους που οδηγεί το λαό και την χώρα στη χρεοκοπία, την αναθεώρηση των σχέσεών μας με την ΕΕ, με πρώτο βήμα την έξοδο από τη ζώνη του ευρώ και την υιοθέτηση εθνικού νομίσματος, που θα εκφράζει τη δυναμική μιας νέας οικονομικής πορείας της χώρας προς όφελος του λαού, θα θέσει όρους, ώστε η χώρα να πάψει να είναι έρμαιο κάθε είδους πίεσης, εκβιασμού και επιδρομής της διεθνούς κερδοσκοπίας, θα πάψει να είναι μονομερώς προσδεδεμένη στους ληστρικούς οικονομικούς, πολιτικούς και πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς που επιβάλλει το καθεστώς κατοχής.
Στα πλαίσια του αγώνα για εθνική ανεξαρτησία και λαϊκή κυριαρχία, απαιτείται αναζήτηση εναλλακτικών συμμαχιών και ερεισμάτων σε ισότιμη και αμοιβαία επωφελή βάση με στάθμιση αφ’ ενός μεν των περιφερειακών και παγκόσμιων αντιθέσεων και συσχετισμών δυνάμεων, αφ’ ετέρου δε των ιστορικο-πολιτισμικών παραδόσεων και δεσμών με χωρείς που στήριξαν την Ελλάδα και την Κύπρο σε δύσκολες στιγμές.
Στον αγώνα του για λαϊκή κυριαρχία, ο λαός μας απαιτεί ακύρωση της σκοτεινής μυστικής διπλωματίας προς εξυπηρέτηση αλλότριων συμφερόντων και των ληστρικών και επικίνδυνων συμμαχιών που συνάπτουν οι δωσίλογοι πίσω απ’ την πλάτη του λαού.

Αθήνα 6 Ιανουαρίου 2012
Η Πολιτική Γραμματεία του Ε.Πα.Μ.

Παρασκευή 6 Ιανουαρίου 2012

Μήνυμα του Ε.Πα.Μ. για τη νέα χρονιά


ΕΜΠΡΟΣ ΝΑ ΔΙΑΨΕΥΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΚΑΣΣΑΝΔΡΕΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ ΕΦΙΑΛΤΕΣ ΤΟΥΣ ΤΟ 2012

            Η χρονιά που μόλις ήρθε θα είναι όπως φαίνεται μια από τις δυσκολότερες για τον ελληνικό λαό. Φρόντισαν γι΄ αυτό οι «σωτήρες» πατριδοκάπηλοι,  που αφού τόσες δεκαετίες απομυζούσαν τον ιδρώτα μας, φορτώνοντάς μας τα ασύστολα ψέματά τους και τα «δάνειά τους» που έκρυβαν επιμελώς, τώρα επιδιώκουν να μας δώσουν τη χαριστική βολή.

            Κάλεσαν τους ξένους αδηφάγους συνεργάτες τους, τους συν-«εταίρους» του ολοκληρωτικού μορφώματος της Ευρωπαϊκής Ζώνης της χρηματοπιστωτικής λυκοσυμμορίας να μας «αναμορφώσουν». Τους ενοχλούσε το χαμόγελό μας που προσπαθούσαμε να κρατήσουμε παρά τις δυσκολίες, ζήλευαν τον ήλιο μας, τις θάλασσές μας, τον αέρα που αναπνέαμε και ήρθαν τώρα κατακτητές να μας τα πάρουν δια της βίας εν ονόματι των έωλων απαιτήσεών τους πάνω σε ένα ψευδεπίγραφο χρέος.


Αυτή τη φορά όχι με τους σιδηρόφρακτους στρατιωτικούς μηχανισμούς τους, αλλά με  «οικονομικούς κανόνες» κομμένους και ραμμένους στα μέτρα των ισχυρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Με το προσοδοφόρο για την ολιγαρχία ευρωνόμισμα, που σύντομα όμως αποδείχθηκε παγίδα για τους λαούς. Με την αντιστροφή της πραγματικότητας στα κατασκευασμένα δελτία ειδήσεων που έχουν σκοπό να πολτοποιήσουν το πνεύμα μας και να παραπλανήσουν τη δράση μας. Συνεχίζουν ασταμάτητα τις αδυσώπητες χειρουργικές επεμβάσεις στο κορμί μας, με περικοπές και χαρατσώματα,  απολύσεις, εφεδρείες, παύσεις και κλεισίματα επιχειρήσεων, αποστερώντας μας μαρτυρικά τα προς το ζην.

            Η δική μας ευχή είναι να μπορέσουμε να αγωνιστούμε όλοι μαζί, να ξεπεράσουμε όλα τα εμπόδια που έχουν υψώσει μπροστά μας. Να οργανωθούμε στις γειτονιές και στους χώρους δουλειάς ώστε να ανατρέψουμε την οδυνηρή αυτή κατάσταση που μας έχουν επιβάλει οι τοκογλύφοι δανειστές και το καθεστώς κατοχής που έστησαν παρέα με το πολιτικό τόξο των δωσιλόγων και την ολιγαρχία του πλούτου στη χώρα. Να καθίσουν στο εδώλιο όσοι για μια φορά ακόμη επιχειρούν να θέσουν το λαό στην απόλυτη εξαθλίωση και το περιθώριο.

Απέναντι στους ξένους κατακτητές και τους εγχώριους υποστηρικτές τους, γνήσιους απογόνους των κοτζαμπάσηδων και των μαυραγοριτών, πρέπει να ορθώσουμε το ανάστημα που μας κληροδότησαν οι παππούδες και οι πατέρες μας που αγωνίστηκαν και ανέτρεψαν άλλες σκλαβιές για να φθάσουμε μέχρις εδώ.

Ήρθε η ώρα να υψώσουμε τις γροθιές μας ενωμένοι για να πραγματοποιήσουμε επιτέλους τα ανολοκλήρωτα όνειρά τους, να ξαναβρούμε το χαμόγελο, να ξαναλέμε με την καρδιά μας καλημέρα στο διπλανό μας, να μην ντρεπόμαστε να κάνουμε ευχές για το καλύτερο, να μην βλέπουμε συνανθρώπους μας να ψάχνουν τα σκουπίδια, ούτε δοτούς πρωθυπουργούς να φωτογραφίζονται στα συσσίτια των αστέγων και προέδρους να κλαυθμηρίζουν για τους ψευδείς αγώνες του παρελθόντος που τάχα δεν τους αναγνωρίζονται.

            Ας διαψεύσουμε λοιπόν τόσο τις δυσοίωνες προβλέψεις των «ρεαλιστών», όσο και την ψεύτικη αισιοδοξία που εκπέμπουν οι «πολιτικοί» και οι τηλεαστέρες, ανατρέποντάς τους για να χτίσουμε το δικό μας μέλλον χωρίς το χρέος τους, το νόμισμά τους, την εξουσία τους, τα ψέματά τους.       

Αθήνα, 4 Ιανουαρίου 2012

Η πρ. Πολιτική Επιτροπή του Ε.Πα.Μ.

Πέμπτη 5 Ιανουαρίου 2012


Λ. ΠΑΠΑΔΗΜΟΣ: ΚΕΚΤΗΜΕΝΑ ΤΕΛΟΣ! ΕΚΒΙΑΖΕΙ ΓΙΑ ΜΙΣΘΟΥΣ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ!

ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΟΥ ΤΡΑΠΕΖΙΤΗ: ΑΝ ΔΕΝ ΣΥΝΑΙΝΕΣΕΤΕ, ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΠΡΑΞΗ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟΥ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ!
ΘΑΥΜΑΣΤΕ ΤΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΥΡΩ!
Η τρόικα διατάζει την απόλυτη ισοπέδωση των μισθών και εργασιακών δικαιωμάτων στον ιδιωτικό τομέα και ο Λ. Παπαδήμος ασμένως «υπακούει»! Κάπως έτσι θα μπορούσε να περιγράψει κανείς το σκηνικό που διαδραματίζεται τις τελευταίες ημέρες στις υποτιθέμενες διαβουλεύσεις του Λ. Παπαδήμου με συνδικαλιστικές και εργοδοτικές οργανώσεις και απειλεί να στείλει εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα πιο βαθιά στην άβυσσο!

Οι «αιμοσταγείς» εντολές της τρόικας βρήκαν για άλλη μια φορά «ευήκοα ώτα» στην ελληνική κυβέρνηση, η οποία μάλιστα, μέσω του τραπεζίτη – πρωθυπουργού, απηύθυνε έκκληση για συναίνεση και υποταγή για να μην έρθουν τα χειρότερα! Στους γνωστούς δραματικούς τόνους των τελευταίων μηνών, ο Λ. Παπαδήμος επανέφερε χτες για άλλη μια φορά τον «μπαμπούλα» της χρεοκοπίας (την οποία τοποθέτησε για το μήνα Μάρτιο), μετά τις συναντήσεις με ΣΕΒ – ΓΣΕΕ – ΕΣΕΕ – ΓΣΕΒΕΕ, στην περίπτωση που δεν υπακούσει η Ελλάδα στις προσταγές της τρόικας για διάλυση των εργασιακών σχέσεων. Όπως δήλωσε, «χωρίς τη συμφωνία με την τρόικα και την παρεπόμενη χρηματοδότηση, η Ελλάδα τον Μάρτιο αντιμετωπίζει άμεσο κίνδυνο άτακτης χρεοκοπίας». Την ίδια στιγμή, ο Λ. Παπαδήμος εμφανίζεται διατεθειμένος να θέσει οποιαδήποτε κοινωνική και εργασιακή κατάκτηση στον «πάγκο του χασάπη» για χάρη της τρόικας, αφού, σύμφωνα με τα λεγόμενα του, ο διάλογος δεν μπορεί να ξεκινάει «από τη βάση δεδομένων και αμετακίνητων κεκτημένων (!), διότι αύριο κινδυνεύουμε να μην έχουμε τίποτα». 
Από την πλευρά της, βέβαια, η τρόικα έχει «κλειδώσει» τους στόχους της για το επόμενο διάστημα: μείωση ή κατάργηση του 13ου -14ου μισθού, πάγωμα ωριμάσεων (αυτόματες προσαυξήσεις βάσει χρόνων υπηρεσίας), κατάργηση των κανονισμών εργασίας στις πρώην ΔΕΚΟ και μείωση των εισφορών (μη μισθολογικό κόστος). Ο «υπέρ πάντων αγώνας» όμως για τους εκπροσώπους των δανειστών θα είναι ο κατώτατος μισθός, ο οποίος, έτσι κι αλλιώς, αυτή τη στιγμή ούτε στο ελάχιστο δεν εξασφαλίζει διαβίωση πάνω από το όριο της φτώχειας για τους εργαζόμενους. Αυτό ουδώλως προβληματίζει, ωστόσο, τους κυβερνητικούς παράγοντες, οι οποίοι εντοπίζουν τη μείωση του «κόστους εργασίας» (ποιο άραγε;) ως καθοριστικό παράγοντα ανταγωνιστικότητας. Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση, στη μάχη των «λύκων» (τρόικα – μεγάλο κεφάλαιο) με τα «πρόβατα» (εργαζόμενοι), παίζει το ρόλο του… διαιτητή, που συνιστά ψυχραιμία!
Βεβαίως, προκειμένου να ικανοποιήσει τις διαθέσεις των δανειστών (για το οποίο εξάλλου συγκροτήθηκε εξαρχής), η «κυβέρνηση λεηλασίας» απειλεί να παρέμβει ακόμα και νομοθετικά. Με αναφορές στη διετία 1985-'87, όπου υπήρξε ανάλογη παρέμβαση για τους μισθούς, ο Λ. Παπαδήμος δίνει απλώς λίγο χρόνο για προσχηματικές διαπραγματεύσεις ανάμεσα σε εργοδότες και εργαζόμενους και στην περίπτωση που δεν υπάρξει συμφωνία για τη μείωση του μισθολογικού κόστους στον ιδιωτικό τομέα, εκβιάζει ότι θα εφαρμόσει τα «τροϊκανά» σχέδια με το έτσι θέλω! Όπως ειπώθηκε άλλωστε από τα χείλη του πρωθυπουργού, «δεν έχουμε την πολυτέλεια για παρατεταμένες συλλογικές διαπραγματεύσεις. Πρέπει να ολοκληρωθούν πολύ σύντομα».
Τέλος, ο πρωθυπουργός επιχείρησε να ωραιοποιήσει τις προσπάθειες άλλων χωρών  (π.χ. Βουλγαρία), όπου οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις στην εργασία έγιναν με τη συναίνεση των συνδικάτων. Βεβαίως, παρέλειψε να θυμίσει ότι από τις «κοινωνικές συμφωνίες από τις οποίες κέρδισαν όλοι» (!), οι Βούλγαροι είδαν το βασικό μισθό τους να καταβαραθρώνεται! Η χώρα είναι για τα καλά στο δρόμο της βαλκανοποίησης και ο Λ. Παπαδήμος αποδεικνύεται ο καλύτερος οδηγός για να μας οδηγήσει εκεί…και ακόμα παρακάτω!
"ΑΡΜΑΓΕΔΔΩΝ" ΣΤΟΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ 
Μοντέλο Βουλγαρίας, όπου ο κατώτατος μισθός αρχικά θα μειωθεί στα 560 ευρώ και στη συνέχεια, θα γίνει επίδομα φτώχειας, επιδιώκει η τρόικα, κάτω από τα χειροκροτήματα ΣΕΒ, Παπαδήμου και αστικού πολιτικού κατεστημένου! Στην πρέσα 13ος και 14ος μισθός. Πιέσεις για κατάργηση ή «πάγωμα» των τριετιών για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα
«Αρμαγεδδών» έρχεται στους μισθούς του ιδιωτικού τομέα, με την τρόικα να στέλνει τελεσίγραφο για αλλαγές εδώ και τώρα ακόμα και με νομοθετική παρέμβαση.
Ο κατώτερος μισθός, τα δώρα, οι τριετίες αλλά και οι εισφορές είναι τα θέματα που μπαίνουν στο τραπέζι εν όψει της έλευσης των δανειστών στις 16 του μήνα.
Η «ατζέντα» των εργασιακών θεμάτων περιλαμβάνει:
1. Τον κατώτερο μισθό. Οι εκπρόσωποι των δανειστών ζητούν να υπάρξει «σπάσιμο» του κατώτερου μισθού, που σήμερα διαμορφώνεται στα 751 ευρώ. Μάλιστα έχουν κάνει αναφορά στο? μοντέλο της Πορτογαλίας, όπου ο κατώτερος μισθός διαμορφώνεται στα 566 ευρώ. Το θέμα αυτό αποτελεί «αιτία πολέμου» για το συνδικαλιστικό κίνημα, ενώ την αντίθεσή τους με την κατάργηση του κατώτερου μισθού έχουν εκφράσει και οι εργοδοτικές οργανώσεις.
2. Τον 13ο και τον 14ο μισθό. Στο τραπέζι έχει μπει από τους εκπροσώπους των δανειστών το θέμα της κατάργησης δώρων και επιδόματος αδείας.
3. Τις ωριμάνσεις (τριετίες). Είναι το θέμα που θα βρεθεί στην πρώτη γραμμή της ατζέντας. Είναι χαρακτηριστικό ότι το συγκεκριμένο ζήτημα άνοιξε ο ΣΕΒ αμέσως μετά το τέλος της συνάντησής του με τον πρωθυπουργό. Στο τραπέζι αναμένεται να κατατεθούν προτάσεις για κατάργηση ή «πάγωμα» για συγκεκριμένο διάστημα των ωριμάνσεων που δίνονται στους εργαζομένους.
Παράλληλα είναι ανοιχτό το ενδεχόμενο από «κόσκινο» να περάσουν και τα επιδόματα, που προβλέπονται στις συμβάσεις.
4. Το μη μισθολογικό κόστος. Είναι το πιο... βατό θέμα της ατζέντας, καθώς υπουργείο Εργασίας, εργοδότες και συνδικάτα βλέπουν θετικά τη μείωση των εισφορών. Σε πρώτη φάση θα υπάρξει μείωση των εισφορών 10% από το Μάρτιο σε όσες επιχειρήσεις υιοθετήσουν την κάρτα εργασίας.
Παράλληλα, το υπουργείο Εργασίας και οι κοινωνικοί εταίροι θα συζητήσουν εναλλακτικά σενάρια για να υπάρξει πρόσθετη μείωση των εισφορών τον Ιούλιο. Μεταξύ άλλων, θα συζητηθεί η σύνδεση των εισφορών με τον τζίρο των επιχειρήσεων.
Σύμφωνα με τους εμπόρους, από τη μείωση του μη μισθολογικού κόστους κατά 10% το όφελος θα αγγίξει τα 2 δισ. Θετικά βλέπει το θέμα και η ΓΣΕΕ, αρκεί να υπάρξουν πρόσθετα μέτρα για να καλυφθούν οι απώλειες των Ταμείων.
Από την πλευρά της ΓΣΕΒΕΕ επισημαίνεται πως θα πρέπει να αναπληρωθούν τα έσοδα των Ταμείων με άλλους πόρους, εκτός φυσικά κρατικού προϋπολογισμού, όπως επιβολή τέλους ασφαλιστικού ένα τοις χιλίοις στους τζίρους όλων των επιχειρήσεων.
Αναδημοσίευση από www.iskra.gr