Τρίτη 31 Δεκεμβρίου 2013

Μεγάλη πανελλαδική κινητοποίηση του κόσμου ενάντια στα τέλη κυκλοφορίας

     Στο Αγρίνιο 1700 συμμετέχοντες μέχρι στιγμής, στον Πύργο 700, στην Κέρκυρα 1200 και αναμένουμε να μάθουμε μετά την Παρασκευή-όπου είναι η τελευταία προθεσμία πληρωμής- τον τελικό απολογισμό των Ελλήνων που δεν φοβήθηκαν να υψώσουν ανάστημα απέναντι στο κατοχικό καθεστώς παρά τους όποιους εκφοβισμούς που είχαν διαδοθεί. Οι διευθυντές των ΔΟΥ έφεραν αρκετές αντιστάσεις μέχρι να αποδεχτούν τα ομαδικά εξώδικα από τις κατά τόπους κινήσεις πολιτών. Τελικά, μετά από αρκετή πίεση και υπενθύμιση των υποχρεώσεών τους , δέχτηκαν αυτό για το οποίο πληρώνονται: Να υπηρετούν το Σύνταγμα και τους πολίτες. Ας ευχηθούμε για το νέο έτος αυτή η κίνηση να είναι η απαρχή μιας μαζικής στάσης πληρωμών σε όλη την Ελλάδα!

                                           Αγρίνιο

                                            Πύργος
 

Πέμπτη 26 Δεκεμβρίου 2013

Τσε Γκεβάρα:"Πατρίδα ή θάνατος! Θα νικήσουμε!"

Ο παρακάτω λόγος εκφωνήθηκε από τον Τσε στο Θέατρο Γκαρθία Λόρκα της Αβάνας, στις 30 Απριλίου 1963. Η εκδήλωση έγινε παραμονή της εργατικής Πρωτομαγιάς και διοργανώθηκε από την Κουβανική Ε...παναστατική Συνομοσπονδία Εργατών (CTC-R) και το Υπουργείο Βιομηχανίας του οποίου ο Γκεβάρα ηγείτο.
Σύντροφοι,
συναντιόμαστε άλλη μια φορά, την παραμονή της Διεθνούς Εργατικής Γιορτής για να τιμήσουμε τους συντρόφους εκείνους που ξεχώρισαν με τις προσπάθειές τους στις παραγωγικές υπηρεσίες της χώρας μας, στις υπηρεσίες του ευγενούς σκοπού της οικοδόμησης του σοσιαλισμού, σαν πρωτοπόροι εργάτες σε κάθε μια απ τις επιχειρήσεις στις οποίες μοιράζεται το υπουργείο μας. Κατά τη διάρκεια των δώδεκα προηγούμενων μηνών, είχαμε περιοδικές συζητήσεις με τους συντρόφους εκείνους που, μήνα με το μήνα με την αφοσίωσή τους στην εργασία, ξεχώρισαν ανάμεσα στους εργάτες των επιχειρήσεών μας.
Έχουμε επαναλάβει ξανά και ξανά ότι, στην περίπτωση των πρωτοπόρων εργατών, η υπερβολική μετριοφροσύνη δεν είναι αρετή αλλά μειονέκτημα, ότι ο πρωτοπόρος εργάτης πρέπει με να δίνει παράδειγμα, πρέπει να το κάνει κατανοητό, να μεταδώσει τον ενθουσιασμό του, και να δει ότι η δική του ατομική προσπάθεια μετατράπηκε σε μια προσπάθεια συλλογική όλων των εργατών και των εργοστασίων της χώρας, ότι οι δυνάμεις των εργοστασίων πρώτης γραμμής, όλων των κέντρων παραγωγής, ότι μπορεί να αυξήσει την παραγωγικότητα της δουλειάς και τη συνείδηση των ανθρώπων, για να κατακτηθεί η υλική επάρκεια που χρειάζεται για το χτίσιμο του σοσιαλισμού και τη δημιουργία ισχυρής συνείδησης στους απογόνους του, πράγμα που χρειάζεται για τη διατήρηση του σοσιαλισμού.

Ολόκληρο το χρόνο αυτά τα δύο έργα εκπληρώθηκαν. Όχι τέλεια, όχι χωρίς σοβαρές παραλείψεις, όχι χωρίς λάθη, καυγάδες, βήματα προς τα πίσω, αλλά με πολύ ενθουσιασμό και πλήρη αφοσίωση στο έργο μας, καταφέραμε το 1962 να δημιουργήσουμε μια ισχυρή κοινωνική βάση. Συνεισφέραμε και εμείς στην ανάπτυξη της επαναστατικής συνείδησης ολόκληρου του κόσμου όταν, μπροστά στην αμερικάνικη πυρηνική απειλή, ο λαός μας ξεσηκώθηκε και έδωσε μια απάντηση που αναμφίβολα θα μείνει στην ιστορία. Ήταν παράδειγμα του πώς μια επανάσταση μπορεί να αντιμετωπίσει μεγάλο κίνδυνο, ακόμα και τον κίνδυνο της πυρηνικής καταστροφής – μια απειλή άγνωστη σε άλλες κοινωνίες στην παγκόσμια ιστορία – και πώς με επαναστατική συνείδηση, θέληση για τη νίκη και τη συμπαράσταση ολόκληρου του σοσιαλιστικού στρατοπέδου και όλων των ελευθέρων ανθρώπων τους κόσμου, ένας μικρός λαός, που ζει δίπλα στην πιο μεγάλη ιμπεριαλιστική δύναμη της γης, μπορεί να θριαμβεύσει, να διατηρήσει την αυτονομία του και, το πιο σημαντικό, να συνεχίσει το χτίσιμο της κοινωνίας του.

Το κύριο έργο που μας ανατέθηκε, σύντροφοι, σ αυτό που θα ονομαζόταν οχυρώματα της οικονομίας, είναι ατέρμονη κατασκευή, άσχετα με τις δυσκολίες και τους κινδύνους που πρέπει να ξεπεραστούν. Και ανταποκρινόμαστε σ αυτό το έργο. Κάθε χρόνο τα καταφέρνουμε και καλύτερα. Κάθε χρόνο μαθαίνουμε από τα λάθη μας και τις εμπειρίες των άλλων. Δημιουργούμε τη βάση για μια ισχυρή, αυτόνομη και αυτοδύναμη οικονομία που θα στηρίζεσαι στη γεωργία, που με τη σειρά της θα στηρίζεται στο γόνιμο έδαφος, το ευνοϊκό κλίμα και τη μικρή πληθυσμιακή πυκνότητα. Αλλά ο αναλφαβητισμός δε σημαίνει έλλειψη πολιτισμού καθώς η ανάγνωση και η γραφή είναι μοναχά το πρώτο βήμα του πολιτισμού.

Οι καινούργιες διαδικασίες προχωρούν με γιγάντια βήματα. Πολύ γρήγορα το να είσαι τεχνικός σ αυτή τη χώρα θα προϋποθέτει τη γνώση δύο ή περισσότερων ξένων γλωσσών. Ο τεχνικός πρέπει να είναι ικανός να η ανάγνωση βιβλία στο αντικείμενο σε ξένες γλώσσες. Πρέπει να μάθει να διαβάζει γιατί οι καπιταλιστές έχουν προχωρήσει πολύ στον τεχνολογικό τομέα και πρέπει να μάθουμε να εκμεταλλευόμαστε τις γνώσεις τους. Η αύξηση των προσόντων είναι βασική αποστολή για την κυβέρνηση και όλους τους ανθρώπους και δεν πρέπει να παραμεληθεί. Άντρες και γυναίκες, όταν θα είναι κουρασμένοι μετά απ τη δουλειά, πρέπει να κάνουν το απαραίτητο διάβασμα και να συνεχίσουν έτσι να αυξάνουν τις γνώσεις τους.

Δεν είναι σημαντικό το ότι σε λίγες βδομάδες ή μήνες η απόσταση που καλύφθηκε φαίνεται μικρή. Αυτό είναι έργο χρόνων και ένα έργο δεν πρέπει ποτέ να τελειώνει. Το έργο αυτό είναι υπερβολικά δύσκολο για τον πρωτάρη, για τον εργάτη κάποιας ηλικίας που δεν έχει μάθει γραφή και ανάγνωση. Αλλά στο βαθμό που θα αποκτείται γνώση, θα ανάγεται η επιμόρφωση σε επαναστατικό καθήκον, κάτι λιγότερο ή περισσότερο επίπονο θα γίνει γι αυτό, και τελικά θα γίνει ανάγκη όλων. Τότε θα σταματήσει η προσπάθεια αυτή. Σ αυτό το σκοπό έχουν γίνει φοβερές προσπάθειες αλλά έχει καταναλωθεί και θα συνεχίσει να καταναλώνεται και ένα μεγάλο ποσό κοινωνικών αγαθών. Πιστεύουμε ότι η μόρφωση και η δημόσια υγεία είναι υπηρεσίες που στις οποίες ποτέ δεν μπορούμε να πούμε ότι ξοδεύουμε αρκετά για το λαό μας. Και όσο περισσότερα δίνουμε, τόσο καλύτερα θα είναι για όλους. Και έτσι θα συνεχίσουμε να δίνουμε όσο το δυνατόν περισσότερα.

Αλλά να θυμάστε, οι καθηγητές που διδάσκουν τους μαθητές-εργάτες κρατιούνται εκτός παραγωγής και καταναλώνουν, συνεπώς, κρατικά χρήματα που πρέπει να ανταποδοθούν στην κοινωνία εις διπλούν. Πρέπει να απασχοληθούμε με άλλο ένα σημαντικό πρόβλημα, τη νέα μισθολογική κλίμακα και τις νόρμες εργασίας, δύο στενά συνδεδεμένα θέματα που συζητούμε πάνω από ένα χρόνο. Θυμάμαι ότι πέρσι την παραμονή της Πρωτομαγιάς σ αυτή την αίθουσα είχα ζητήσει συγγνώμη που δεν είχα τελειώσει με αυτό το πρόβλημα. Φέτος ξαναζητώ συγγνώμη, αλλά το θέμα της νέας μισθολογικής κλίμακας και των νορμών εργασίας έχει προχωρήσει πολύ. Και τον επόμενο μήνα θα αρχίσουν δοκιμασίες σε διάφορες βιομηχανίες, όχι μόνο στο υπουργείο μας, αλλά σε όλους τους κλάδους της οικονομίας. Τότε, θα έχουμε τελειοποιήσει το σύστημα δίνοντας ένα μισθό σε όλη τη χώρα και πιο δίκαια αποζημίωση. Αλλά πρέπει να υπάρξει αυστηρότητα σε κάτι που δεν έχει ξεκαθαριστεί ακόμη. Το νέο μισθολογικό σύστημα, με τις τρέχουσες νόρμες εργασίας, δεν σημαίνει μισθολογική αύξηση. Κάθε άλλο. Εξηγήσαμε ότι ο πρώτος κλάδος στον οποίο εφαρμόστηκε αυτό, ο μεταλλευτικός -και μόνο σε μερικά ορυχεία – εξαιτίας της σχετικά χαμηλής πληρωμής, οι νέες νόρμες εργασίας και το νέο μισθολογικό σύστημα σήμαιναν μεγάλες μισθολογικές αυξήσεις για τους συντρόφους εκεί. Αλλά δε θα είναι το ίδιο σε όλους τους κλάδους.

Είναι κάποιοι εργάτες που προς το παρόν πληρώνονται ανάλογα με τον μέσο όρο, και άλλοι εργάτες που παίρνουν περισσότερα απ το μέσο όρο. Ξεκαθαρίσαμε επίσης ότι όλοι εκείνοι οι εργάτες των οποίων η αμοιβή είναι μεγαλύτερη απ όση καθορίζει το νέο μισθολογικό σύστημα θα συνεχίσουν να παίρνουν κανονικό μισθό, αλλά χωρισμένο σε δύο μέρη: ένα που ανταποκρίνεται στην πραγματική του εργασία και ένα επίδομα έτσι ώστε να μην διαταραχθούν τα οικονομικά των συντρόφων εκείνων που έπαιρναν υψηλότερο μισθό τόσα χρόνια και κάτω από διαφορετικές συνθήκες, την περίοδο ανάπτυξης του καπιταλισμού με τις άναρχες παραγωγικές σχέσεις. Ωστόσο, όλοι όσοι μπαίνουν στην παραγωγή θα πληρώνονται σύμφωνα με το νέο μισθολογικό σύστημα, και ένα απ τα κύρια σημεία απ τα οποία θα εξαρτάται η μισθολογική αύξηση θα είναι οι ικανότητες του εργάτη. Αυτό σημαίνει ότι οι εργάτες που ικανοποιητικά εκπληρώνουν τα στάνταρ της ποσότητας και της ποιότητας για ορισμένο χρόνο, αλλά που δεν μπορούν να ανέβουν αυτόματα στη βαθμολογική κλίμακα γιατί ανήκουν σε διαφορετική μισθολογική τάξη, θα έχουν τη δυνατότητα να ανεβάσουν το μισθό τους. Έτσι, οι ατομικές ικανότητες θα λαμβάνονται υπ όψιν στον υπολογισμό του μισθού. Όλα αυτά ας τα εξηγήσει ο Υπουργός Εργασίας. Θα υπάρξουν συζητήσεις και μια ολόκληρη διαδικασία αποσαφήνισης, αφού είναι ένα τόσο δύσκολο έργο στο οποίο στηρίζεται ολόκληρη η εθνική οικονομία.
Σε μερικές περιπτώσεις, θα σημαίνει αύξηση για να διορθώσει μερικές πολύ χαμηλές αμοιβές. Σε άλλες, οι αμοιβές θα παραμείνουν σταθερές, ανάλογα με τα μέτρα που θα υιοθετηθούν απ τις μελέτες. Σε άλλες περιπτώσεις, θα μειωθούν οι μισθοί, αλλά αυτοί οι σύντροφοι θα έχουν μοιρασμένο μισθό και έτσι δε θα πληγεί το εισόδημά τους.

Απλά, ένα μέρος του μισθού του, του ανήκει, παραδείγματος χάριν, για ιστορικούς λόγους. Όταν αυτός ο εργάτης φύγει απ τη δουλειά του, ο μισθός γι αυτό το πόστο γίνεται κανονικός, ο σταθερός κανονικός μισθός, και δεν είναι πια ο πραγματικός μισθός που έπαιρνε ο υποθετικός αυτός εργάτης. Για να τελειώσω αυτό το λόγο – λίγο μεγάλος, λίγο βαρετός – θέλω να σας υπενθυμίσω, σύντροφοι, την ευθύνη που όλοι ανεξαιρέτως έχουμε. Σήμερα βρισκόμαστε εδώ για να τιμήσουμε τους καλύτερούς μας εργάτες, τους εργάτες πρώτης γραμμής. Και τιμούμε επίσης τις εργατικές αντιπροσωπείες που ήρθαν να μας επισκεφτούν απ όλο τον κόσμο

Είμαστε μια βιτρίνα, ένας καθρέφτης στον οποίο οι Αμερικάνοι μπορούν να δουν, και πρέπει να δουλεύουν για να αυξάνουμε τις ικανότητές μας κάθε μέρα σε βάρος των αδυναμιών μας. Δεν πρέπει να εφαρμόσουμε την τακτική του κρυψίματος των αδυναμιών μας. Κάτι τέτοιο δε θα ήταν ούτε τίμιο ούτε επαναστατικό. Θα διδαχθούν απ τα λάθη μας, απ τις παραλείψεις μας, οι σύντροφοι της Αμερικής αλλά και της Ασίας, και της Αφρικής, και όλων των χωρών που σήμερα πολεμούν για ανεξαρτησία. Δεν πρέπει να διστάζουμε να δείχνουμε κάποιο από τα λάθη του παρελθόντος, κάτι κακό στο παρελθόν που δεν μπορέσαμε να διορθώσουμε, ούτε ένα λάθος της σοσιαλιστικής παρουσίας μας.

Πρέπει να είμαστε ανοιχτοί, αυτό είναι το υψηλό καθήκον μας. Και καθένας από μας είναι υπεύθυνος απέναντι στους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο γι αυτά που κάνε ή θα κάνει Κουβανική επανάσταση. Ο δρόμος μας δεν είναι εύκολος, αλλά γεμάτος κινδύνους και εμπόδια. Ο ιμπεριαλισμός κρύβεται σε κάθε γωνιά του δρόμου, ελπίζοντας σε ένα στραβοπάτημά μας, έτοιμος να μας επιτεθεί. Οι αντιδραστικοί όλης της Αμερικής περιμένουν ν ακούσουν με χαρά την επίσημη αναγνώριση των λαθών μας. Βασικά, προσπαθούν να δείξουν στην Αμερική και σ ολόκληρο τον κόσμο ότι αν ένα μικρό κράτος σαν εμάς, χωρίς βιομηχανία, χωρίς τεχνολογική ανάπτυξη προσπαθήσει να κάνει επανάσταση, θα αποτύχει. Και χρησιμοποιούν πλάγιες μεθόδους και σαμποτέρ για να σταματήσουν την ανάπτυξή μας.

Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε στους εαυτούς μας ούτε μια στιγμή αδυναμίας. Όχι τώρα που είμαστε κάτω απ τα βλέμματα των προσκεκλημένων μας, ούτε ποτέ. Ολόκληρη η Αμερική παρατηρεί κάθε λεπτό της ζωής στη χώρα μας και βλέπουν σ εμάς μια ελπίδα σωτηρίας, μια ελπίδα ν απελευθερωθούν απ τα δεσμά τους.

Ας τους δείξουμε τις αλήθειες του δρόμου που πήραμε, σύντροφοι! Ας τους δείξουμε ότι όχι μόνο είμαστε ικανοί όχι μόνο να αντιμετωπίσουμε σχεδόν άοπλοι, τις πάνοπλες δυνάμεις της ολιγαρχίας. Όχι μόνο μπορούμε και εξοπλίζουμε το λαϊκό στρατό παίρνοντας όπλα απ τον εχθρό, αντιμετωπίζοντάς τους στο πεδίο της μάχης, αλλά και διαμορφώνουμε τις συνειδήσεις των λαών της Αμερικής μετατρέποντάς τους σε πολεμιστές εναντίον της δικτατορίας! Ας δείξουμε ότι δεν είμαστε μόνο ικανοί να κάνουμε τους ανθρώπους μας ένα, να βγάλουμε την πολεμική μας κραυγή, την προκλητική μας κραυγή. Ας τους δείξουμε, σύντροφοι, ότι μπορούμε να νικήσουμε σ αυτό τον μακρύ και δύσκολο αγώνα στον οποίο υποχρεωνόμαστε χτίζοντας το σοσιαλισμό δίπλα σε μια καπιταλιστική υπερδύναμη.

Σε όλους τους κινδύνους, τις απειλές, τους εμπορικούς αποκλεισμούς, τα σαμποτάζ και τους διχασμούς, σε όλες τις δυνάμεις που προσπαθούν να μας εμποδίσουν, πρέπει να δείξουμε την ικανότητα του λαού μας να γράφει ιστορία. Πρέπει να όλοι ενωμένοι, ίσως όχι περισσότερο από σήμερα, να βαδίσουμε με τα μάτια στραμμένα στο μέλλον, με τα πόδια στο έδαφος, προσέχοντας κάθε μας βήμα και βεβαιώνοντας ότι κανένα βήμα μας δε θα παραδώσει ούτε πόντο απ αυτά που κερδίσαμε, απ αυτά που χτίσαμε, απ αυτό που είναι δικό μας: το σοσιαλισμό!

Patria O Muerte! Venceremos! (Πατρίδα ή θάνατος! Θα νικήσουμε!)


Τρίτη 24 Δεκεμβρίου 2013

Το χρέος αυξάνει και η καταστροφή επεκτείνεται. Το ερώτημα είναι τι κάνουμε εμείς ως λαός;



Του Δημήτρη Καζάκη

Δεν υπάρχει περίπτωση που να μην με ξαφνιάσει το θράσος και η κοροϊδία που εμπεριέχουν οι επίσημες δηλώσεις και εκθέσεις για την πορεία της ελληνικής οικονομίας. Ειλικρινά τα έχω χαμένα. Ποιον πάνε να κοροϊδέψουν δεν μπορώ να καταλάβω. Ή τελικά τα έχουν τόσο πολύ χαμένα που τελικά πιστεύουν στα παραμύθια που οι ίδιοι πλάθουν. Όπως και να έχει είναι σαν να μιλάνε για άλλη χώρα όταν τους ακούς να διαπιστώνουν πώς όλα βαίνουν καλώς.

Το χρέος προς την εφορία αυξάνει με σκοπό την δήμευση της ιδιωτικής περιουσίας

Πριν προχωρήσουμε στην ανάλυση των οικονομικών δεδομένων, αρκεί να αναφέρουμε ότι τον Οκτώβριο φέτος οι συνολικές οφειλές των φορολογουμένων προς το ελληνικό δημόσιο έφτασαν αισίως τα 60,6 δις ευρώ συνολικά. Αν αφαιρέσουμε από αυτά τις ληξιπρόθεσμες οφειλές από πτωχευμένες επιχειρήσεις παλαιότερων ετών που ανέρχεται στα 9 δις ευρώ, μένουν 40,5 δις ευρώ οφειλές φορολογουμένων που διαμορφώθηκαν κυρίως από το 2010 και μετά. Τα χρόνια δηλαδή της άγριας φοροεπιδρομής.


Μέσα στο δεκάμηνο του 2013 προστέθηκαν άλλα 7,3 δις ευρώ νέες οφειλές των φορολογουμένων προς το δημόσιο ταμείο κι έτσι το σύνολο των ληξιπρόθεσμων οφειλών έφτασαν τα 47,8 δις ευρώ. Αν σκεφτεί κανείς ότι οι φορολογικές δηλώσεις ανέρχονται περίπου στις 5,7 εκατομμύρια, τότε οι τρέχουσες ληξιπρόθεσμες οφειλές ανά φορολογική δήλωση ανέρχονται σε πάνω από 8,3 χιλιάδες ευρώ. Με άλλα λόγια μέχρι τον Οκτώβριο του 2013 σε κάθε φορολογούμενο αντιστοιχεί ληξιπρόθεσμη οφειλή κατά μέσο όρο 8.300 ευρώ.

Για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης θα πούμε ότι το αντίστοιχο ποσό των ληξιπρόθεσμων οφειλών των φορολογουμένων πέρυσι τον Οκτώβριο του 2012 ήταν 31,9 δις ευρώ από παλιά χρέη και 11,0 νέα, σύνολο 42,9 δις ευρώ. Κι επομένως το 2012 σε κάθε φορολογούμενο αντιστοιχούσε κατά μέσο όρο χρέος προς την εφορία της τάξης των 7.500 ευρώ. Με άλλα λόγια το χρέος ανά φορολογούμενο μέσα σ’ ένα χρόνο αυξήθηκε κατά 800 ευρώ.

Πίνακας 1: Η αγοραστική δύναμη της ελληνικής οικονομίας

Πίνακας 1: Η αγοραστική δύναμη της ελληνικής οικονομίας
2008*
2009*
2010*
2011*
2012*
2013**
ΑΚΑΘΑΡΙΣΤΟ ΕΓΧΩΡΙΟ ΠΡΟΙΟΝ σε αγοραίες τιμές
233.198
231.081
222.151
208.532
193.749
182.911
ΚΑΘΑΡΟ ΕΘΝΙΚΟ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ
195.237
191.775
178.719
162.078
150.984
139.012
Σύνολο φόρων
51.085
49.723
51.266
48.952
47.179
44.403
Φορολογική επιβάρυνση (%)
26,2
25,9
28,7
30,2
31,2
32,0
Τελική καταναλωτική δαπάνη
210.982
214.646
203.803
191.812
177.154
166.449
ΚΑΘΑΡΗ ΑΠΟΤΑΜΙΕΥΣΗ
-15.745
-22.871
-25.083
-29.733
-26.171
-27.437
% του ΑΕΠ
6,7
9,9
11,3
14,3
13,5
15,0
Έλλειμμα ΓΚΠ ως % του ΑΕΠ
- 6,3
-13,4
-10,0
-10,9
- 8,2
- 3,7
Ακαθάριστος Σχηματισμός Κεφαλαίου
55.996
42.923
38.955
33.591
26.339
22.315
% του ΑΕΠ
24,0
18,6
17,5
16,1
13,6
12,2
* Προσωρινά στοιχεία













Η κατάσταση πρόκειται να χειροτερέψει πολύ μέσα στο 2014, αφού σύμφωνα με τον κρατικό προϋπολογισμό αναμένεται να εισπραχθούν κατά 44,1% περισσότεροι φόροι από τα ακίνητα και κατά 137, 3% αύξηση στα έσοδα από τους φόρους στα νομικά πρόσωπα. Κι εδώ μπαίνει το πρώτο αποφασιστικό ερώτημα: Πώς είναι δυνατό να πηγαίνει καλύτερα η κατάσταση όταν οι Έλληνες πολίτες φορτώνονται με περισσότερα χρέη προς την εφορία; Και μάλιστα σε βαθμό απόγνωσης;

Η μεταφορά των ελλειμμάτων του κράτους στον ιδιωτικό τομέα


Για να πάρουμε μια εικόνα της αφαίμαξης των εισοδημάτων που παράγει η ελληνική οικονομία είναι χαρακτηριστικός ο πίνακας 1 όπου δείχνει πώς διαμορφώθηκε το καθαρό εθνικό διαθέσιμο εισόδημα την περίοδο 2008-2013, δηλαδή τις χρονιές του βαθέματος της ύφεσης και της μεγάλης λεηλασίας. Τι συμπεραίνουμε από τον εν λόγω πίνακα;

Πρώτο: Το καθαρό εθνικό διαθέσιμο εισόδημα υστερεί όλα αυτά τα χρόνια σημαντικά από την τελική καταναλωτική δαπάνη. Στην πραγματικότητα η υστέρηση αυτή ξεκίνησε ουσιαστικά από το 2000 μετά ακριβώς από την μεγάλη ληστεία του χρηματιστηρίου και κλιμακώνεται ολόκληρη την περίοδο. Το 2000 η αρνητική καθαρή αποταμίευση, δηλαδή το έλλειμμα του καθαρού διαθέσιμου εισοδήματος από την τελική καταναλωτική δαπάνη, ανερχόταν μόλις στο 0,1% του ΑΕΠ. Την πρώτη χρονιά του ευρώ το 2002 διαμορφώθηκε στα 1,8% του ΑΕΠ, ενώ το 2007 έφτασε στο 3,1% του ΑΕΠ. Τα χρόνια της κρίσης εκτινάχθηκε και εκτιμάται ότι το 2013 θα φτάσει το 15,0% του ΑΕΠ.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Η αρνητική καθαρή αποταμίευση σημαίνει ότι το καθαρό διαθέσιμο εισόδημα δεν επαρκεί να καλύψει την τελική καταναλωτική δαπάνη. Αυτό σημαίνει ότι το διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών δεν επαρκεί να καλύψει τις τρέχουσες καταναλωτικές δαπάνες τους κι επομένως δημιουργείται έλλειμμα στον οικογενειακό προϋπολογισμό. Το έλλειμμα αυτό θα πρέπει αναγκαστικά να καλυφθεί είτε με δανεικά, είτε με χρησιμοποίηση των όποιων διαθέσιμων αποταμιεύσεων.

Δεύτερο: Η πολιτική περιορισμού του ελλείμματος του Γενικού Κρατικού Προϋπολογισμού και της Γενικής Κυβέρνησης επιδείνωσε δραματικά το πρόβλημα. Στην πράξη η μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος δεν έκανε τίποτε άλλο από το να το μεταφέρει και μάλιστα με οξύτερη μορφή στον προϋπολογισμό του νοικοκυριού. Έτσι η μείωση κατά 9,7 ποσοστιαίες μονάδες του ελλείμματος του ΓΚΠ οδήγησε στην αύξηση κατά 5 ποσοστιαίες μονάδες του ελλείμματος του μέσου νοικοκυριού την περίοδο 2009-2013. Κι αυτό συνέβη ταυτόχρονα με τον περιορισμό των τραπεζικού δανεισμού προς τα νοικοκυριά. Αποτέλεσμα ήταν η εισοδηματική ασφυξία των νοικοκυριών, η εξαφάνιση των αποταμιεύσεων και η εξώθηση στην εξαθλίωση.

Τρίτο: Ο συνδυασμός της αρνητικής καθαρής αποταμίευσης και της πολιτικής μείωσης του δημοσιονομικού ελλείμματος που επιδείνωσε δραματικά την εισοδηματική κατάσταση στα νοικοκυριά, έφερε και την τρομακτική κατάπτωση των επενδύσεων. Προσέξτε πτώση. Από 24.0% του ΑΕΠ οι συνολικές επενδύσεις το 2008 κατρακύλησαν στο 13,6% του ΑΕΠ το 2012 και εκτιμάται ότι θα πέσουν στο 12,2% του ΑΕΠ το 2013. Αισίως η ελληνική οικονομία βιώνει την χειρότερη περίοδο αποεπένδυσης σ’ ολόκληρη την ιστορία της. Συμπεριλαμβανομένων και των πολέμων. Μέσα σε πέντε χρόνια το επίπεδο επενδύσεων στην ελληνική οικονομία μειώθηκε κατά 60% και χάθηκαν κοντά στα 34 δις ευρώ σε επενδύσεις.

Στον πάτο της παγκόσμιας οικονομίας, αλλά το παραμύθι συνεχίζεται...

Το γεγονός αυτό έχει οδηγήσει την Ελλάδα στον πάτο της παγκόσμιας οικονομίας από πλευράς επενδύσεων. Χειρότερα από αυτήν σε παγκόσμιο επίπεδο είναι μόνο 6 χώρες: Η Ζουαζιλάνδη με 10,4%, η Υεμένη με 10,3%, η Ιρλανδία με 9,7%, η Εριθρέα με 8,7%, το Νότιο Σουδάν με 7,5% και η Γουινέα Μπισάου με 4,5%. Αν προσέξει κανείς όλες αυτές οι χώρες με εξαίρεση την Ιρλανδία βρίσκονται σε κατάσταση εσωτερικών εμφύλιων σπαραγμών ή πολεμικών αναμετρήσεων που έχουν δημιουργήσει τεράστια καταστροφή. Αυτό μας δίνει ένα μέτρο της πολιτικής που εφαρμόζεται τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Ιρλανδία.

Η καταστροφή που έχουν υποστεί και οι δυο χώρες στην εισοδηματική διάρθρωση της οικονομίας τους από τις πολιτικές των μνημονίων και του ευρώ, ισοδυναμεί με πόλεμο. Όπως άλλωστε φαίνεται από την καταβαράθρωση του επιπέδου των επενδύσεων. Και χωρίς επενδύσεις δεν υπάρχει ούτε παρών, ούτε μέλλον για καμιά οικονομία.

Όλα αυτά βέβαια δεν σημαίνουν απολύτως τίποτε για την Ενδιάμεση Έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος για τη Νομισματική Πολιτική 2013, που δημοσιεύτηκε στις 17 του μηνός και η οποία είναι μέσα στην καλή χαρά: «Τα μακροοικονομικά δεδομένα στηρίζουν την πρόβλεψη ανάκαμψης το 2014», μας λέει.

Και συνεχίζει: «Η ανάκαμψη θα στηριχθεί: (α) στην επιβράδυνση της πτώσης της κατανάλωσης, καθώς προβλέπεται ότι θα ανακοπεί η μείωση του πραγματικού διαθέσιμου εισοδήματος, (β) στη θετική συμβολή της εξωτερικής ζήτησης, που θα ενισχυθεί από τις εξαγωγές αγαθών και τουριστικών υπηρεσιών, (γ) στη μικρή άνοδο των επιχειρηματικών επενδύσεων σε κατασκευές, πλην των κατοικιών, όπως προκύπτει από τη σχετική βελτίωση των δεικτών επενδυτικής ζήτησης, (δ) στην ταχύτερη αξιοποίηση κοινοτικών κονδυλίων και πόρων της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων για τη χρηματοδότηση αφενός των επενδύσεων στις υποδομές και αφετέρου των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων και (ε) στην επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων.»

Και το κλου έρχεται με την εξής εκτίμηση: «Η ανάκαμψη θα επηρεάσει θετικά την απασχόληση, ενώ το μέσο ετήσιο επίπεδο της ανεργίας του 2014 αναμένεται να υποχωρήσει.» Δεν θα άξιζε ούτε καν να σχολιάσει κανείς αυτή την πρόβλεψη μιας και δεν είναι τίποτε περισσότερο από ευχές χωρίς κανένα αντίκρισμα στην πραγματικότητα.

Κι ο νοών νοείτο...

Επειδή όμως μιλάμε για πρωτογενές πλεόνασμα κι άλλα τέτοια παραμύθια, ας δούμε τι λέει η Τράπεζα της Ελλάδας για το ενδεκάμηνο Ιανουάριος-Νοέμβριος 2013. Την περίοδο Ιανουαρίου-Νοεμβρίου 2013 το ταμειακό αποτέλεσμα της κεντρικής διοίκησης παρουσίασε έλλειμμα 9.964 εκατ. ευρώ, έναντι ελλείμματος 7.672 εκατ. ευρώ την αντίστοιχη περίοδο του 2012.

Κατά την περίοδο αυτή, τα έσοδα του τακτικού προϋπολογισμού, στα οποία δεν περιλαμβάνονται έσοδα ύψους 1,5 δισεκ. ευρώ από τη μεταφορά των αποδόσεων ομολόγων του Ελληνικού Δημοσίου από τις κεντρικές τράπεζες του Ευρωσυστήματος, διαμορφώθηκαν σε 41.638 εκατ. ευρώ, από 42.919 εκατ. ευρώ πέρυσι. Όσον αφορά τις δαπάνες του τακτικού προϋπολογισμού, στις οποίες περιλαμβάνονται και δαπάνες ύψους περίπου 5.638 εκατ. ευρώ που αφορούν την αποπληρωμή ληξιπρόθεσμων οφειλών, διαμορφώθηκαν σε 52.080 εκατ. ευρώ, από 48.830 εκατ. ευρώ την περίοδο Ιανουαρίου-Νοεμβρίου 2012.
Το ταμειακό πρωτογενές αποτέλεσμα του κρατικού προϋπολογισμού (-4.007 εκατ. ευρώ) διαμορφώνεται σε πλεόνασμα 3.131 εκατ. ευρώ εάν συμπεριληφθούν έσοδα ύψους 1,5 δισεκ. ευρώ από τη μεταφορά των αποδόσεων ομολόγων του Ελληνικού Δημοσίου από τις κεντρικές τράπεζες του Ευρωσυστήματος και αφαιρεθούν δαπάνες ύψους περίπου 5.638 εκατ. ευρώ που αφορούν την αποπληρωμή ληξιπρόθεσμων οφειλών.

Προσέξτε πώς βγάζει πλεόνασμα η καλή μας Τράπεζα. Αν προσθέσουμε το εισόδημα που δεν ανήκει στον κρατικό προϋπολογισμό και αφαιρέσουμε τις δαπάνες για τις ληξιπρόθεσμες πληρωμές στις οποίες οφείλει να προβεί το δημόσιο, τότε ναι, είναι αλήθεια, βγαίνει πρωτογενές πλεόνασμα. Δηλαδή αν προσθέσετε το εισόδημα του γείτονα στο δικό σας και αφαιρέσετε τις δαπάνες σας, τότε είναι σίγουρο ότι θα βγάλετε πλεόνασμα. Μας δουλεύουν ψιλό γαζί και εμείς τους κοιτάμε.

Ακόμη κι έτσι. Πόσο λέτε να υπολογίζει η Τράπεζα της Ελλάδας το πρωτογενές έλλειμμα του Γενικού Κρατικού Προϋπολογισμού για το 2013; Σύμφωνα με το Στατιστικό Δελτίο Οικονομικής Συγκυρίας τεύχος Σεπτεμβρίου-Οκτωβρίου 2013 (Νο 153) εκτιμάται σε -708 εκατ. ευρώ, ή 0,4% του ΑΕΠ. Επομένως τζίφος το πολυδιαφημισμένο πρωτογενές πλεόνασμα, αλλά μην ανησυχείτε. Δεν θα το μάθετε παρά μόνο όταν γύρω στον Απρίλη δοθούν οι τελικές εκτιμήσεις στη δημοσιότητα και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μαζί με την τρόικα θα έχουν καταλήξει στο τι θα κάνουν με την ελληνική οικονομία.

Το χρέος για μια ακόμη φορά εκτινάσεται...



Τέλος ο Γενικός Κρατικός Προϋπολογισμός προβλέπει για το 2013 έλλειμμα Γενικής Κυβέρνησης της τάξης των 23 δις ευρώ ή το 12,6% του ΑΕΠ. Το έλλειμμα αυτό είναι το υψηλότερο από το 2009 όταν το μαγείρεμα των στοιχείων έδωσε 15,4% έλλειμμα της Γενικής Κυβέρνησης. Το έλλειμμα αυτό της Γενικής Κυβέρνησης επιβαρύνεται από τα 19,1 δις ευρώ που δόθηκαν για την υποστήριξη των γνωστών 4 τραπεζών. Κι όπως είναι αναμενόμενο τα 23 αυτά δις ευρώ θα πρέπει να καλυφθούν με νέο δανεισμό.

Αν προσθέσουμε σ’ αυτά κι άλλα 40 δις ευρώ ληξιπρόθεσμα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου και πληρωμές τόκων μέσα στο 2014, τότε οι ανάγκες για νέο δανεισμό του κράτους ανέρχεται σε τουλάχιστον 63 δις ευρώ. Για την ακρίβεια προβλέπεται 63,5 δις ευρώ νέος δανεισμός του δημοσίου εντός του 2014. Κι επομένως αναμένεται να αυξηθεί το χρέος τουλάχιστον κατά 33 δις ευρώ έως το τέλος του 2014.

Πράγμα που σημαίνει ότι το δημόσιο χρέος της χώρας θα βρεθεί στα 354 δις ευρώ το 2014, δηλαδή στο 187% του προβλεπόμενου ΑΕΠ αν όντως επαληθευθεί η εκτίμηση για το δημόσιο χρέος το 2013 στα 321 δις ευρώ. Τώρα πώς γίνεται να εκτιμάται από την κυβέρνηση το χρέος στο τέλος του 2013 στα 321 δις ευρώ, όταν στα τέλη Σεπτεμβρίου είχε εκτιμηθεί στα 321,8 δις ευρώ και μόνο στους δυο επόμενους μήνες οι τόκοι που πληρώθηκαν με δανεικά από το ελληνικό δημόσιο ανέρχονται σε 641 εκατ. ευρώ. Επομένως κατ’ ελάχιστο το δημόσιο χρέος θα πρέπει να κλίσει στα 322,5 δις ευρώ.

Ακόμη μεγαλύτερο αίνιγμα αποτελεί η πρόβλεψη του προϋπολογισμού για 321 δις ευρώ δημόσιο χρέος το 2014. Αυτό βέβαια έχει να κάνει με το μαγείρεμα του ελλείμματος και με την προσμονή υψηλού αντίτιμου από τις σχεδιαζόμενες ιδιωτικοποιήσεις, που φυσικά θα πάνε στην εξυπηρέτηση του χρέους.

Όμως ακόμη κι έτσι. Ας υποθέσουμε ότι με αιματηρές οικονομίες, εξοντώνοντας το ελληνικό νοικοκυριό, διαλύοντας τον επιχειρηματικό τομέα, καταστρέφοντας τους ελευθεροεπαγγελματίες, οδηγώντας στην απελπισία τα λαϊκά στρώματα τι έχουμε να περιμένουμε; Μόνο τον όλεθρο, όσο συνεχίζουμε στην ίδια στενωπό που επιβάλλουν τα συμφέροντα των δανειστών και η ανάγκη στήριξης του ευρώ.

Τι πρέπει να γίνει ταυτόχρονα με την διαγραφή του χρέους;

Θα πρέπει το ταχύτερο δυνατό να λυτρωθούμε από το κηνύγι του χρέους και του πλεονάσματος. Διαφορετικά θα καταλήξουμε κυριολεκτικά στον πάτο της παγκόσμιας οικονομίας χωρλις δυνατότητα διαφυγής.

Η άποψή μου είναι ότι οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το δημόσιο και την εφορία που δημιουργήθηκαν από την αδυναμία των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων να πληρώσουν λόγω των πολιτικών και των φοροεπιδρομών που επέβαλε η τρόικα, θα πρέπει να διαγραφούν. Αφενός, είναι ζήτημα ηθικής τάξης. Δεν μπορείς να ζητάς από τον Έλληνα πολίτη να πληρώσει τις τοκογλυφικές πρακτικές της τρόικας και των ντόπιων δωσίλογων. Αφετέρου, έτσι ή αλλιώς είναι αδύνατο να εισπραχθούν εκτός κι αν συνεχιστεί η πολιτική δήμευσης των ιδιωτικών περιουσιών, όπως ακριβώς είχε σχεδιαστεί εξαρχής από την τρόικα και τους δανειστές.

Όποιος ζητά να πληρωθούν αυτά τα λύτρα της τρόικας από τον Έλληνα φορολογούμενο δεν διαφέρει σε τίποτε από τους δωσίλογους κυβερνώντες. Άλλωστε αυτό που επείγει είναι να υπάρξει αγοραστική δύναμη για να στηριχθεί η καταρρέουσα εσωτερική αγορά και παραγωγή.

Επομένως το πρώτο και βασικό μέλημα μιας ριζικά διαφορετικής πολιτικής είναι να απαλλάξει απ’ όλα τα βάρη το εισόδημα του λαού και να το αποκαταστήσει στα επίπεδα που ήταν πριν την 6η Μαίου 2010, δηλαδή πριν την επιβολή του πρώτου μνημονίου. Διαφορετικά ανάκαμψη δεν πρόκειται να υπάρξει, ή τουλάχιστον δεν πρόκειται να υπάρξει προς το συμφέρον του ελληνικού λαού.

Η άντληση εσόδων για το κράτος απαιτεί μια ριζικά διαφορετική φιλοσοφία. Θα πρέπει να περιοριστούν σταδιακά και με αποφασιστικά βήματα ο ΦΠΑ και γενικά οι έμμεσοι φόροι. Στη θέση τους θα πρέπει να υπάρξει ένα νέο σύστημα προοδευτικής άμεσης φορολογίας με βάση την αληθινή φοροδοτική ικανότητα των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων, η οποία θα πρέπει να είναι απλή, προσαρμοσμένη στις πραγματικές εισοδηματικές και περιουσιακές συνθήκες των φυσικών και νομικών προσώπων. Ταυτόχρονα θα πρέπει το κράτος να αναπτύξει αυτοτελή επιχειρηματική δραστηριότητα με σκοπό όχι μόνο την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας, αλλά και την όλο και μεγαλύτερη εισροή μη φορολογικών εσόδων στον κρατικό προϋπολογισμό.

Σταδιακά και με σχέδιο θα πρέπει τα κρατικά μη φορολογικά έσοδα να αποτελέσουν την κύρια πηγή τακτικών εσόδων του κρατικού προϋπολογισμού ώστε θα περιοριστούν στο ελάχιστο οι έμμεσοι φόροι με την κατάργηση του ΦΠΑ και την διατήρηση μόνο των φόρων πολυτελείας και των δασμών. Τέλος, είμαι υπέρ της καθιέρωσης πρακτικών άϋλου χρήματος στην οικονομία, αρκεί οι τράπεζες να είναι κρατικές υπό δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο, να λειτουργούν υπό καθεστώς πλήρους διαφάνειας και να έχουν χαρακτήρα «ειδικού σκοπού».

Μεγάλη συμμετοχή στην κίνηση ενάντια στα τέλη κυκλοφορίας στο Αγρίνιο

    H κίνηση ενάντια στα τέλη κυκλοφορίας με κατάθεση 1 ευρώ έδωσε ηχηρό παρόν στην ΔΟΥ Αγρινίου χτες και σήμερα το πρωί με τον αριθμό των συμμετεχόντων να φθάνει τους 380, διπλάσσιο από πέρυσι. Η κατάθεση του 1 ευρώ θα συνεχιστεί αυτή την Παρασκευή στις 10:00 πμ και την Δευτέρα την ίδια ώρα. Η άρνηση των πολιτών να αποδεχθούν τα ληστρικά τέλη κυκλοφορίας αλλά και την αντισυνταγματική στάση κάποιων υπαλλήλων των ΔΟΥ έχει κινητοποιήσει κόσμο σε όλη την Ελλάδα. Η λαϊκή στάση πληρωμών στις εφορίες παίρνει πλέον σάρκα και οστά! https://www.facebook.com/groups/miantapodotikotitatelonkukloforias/480809222039507/?notif_t=group_activity

Ανακοίνωση της Π.Γ. του ΕΠΑΜ (18/12/2013)

Το Ε.Πα.Μ. καταδικάζει το σχέδιο νόμου περί "ασφάλειας των πολιτών" που υιοθέτησε πρόσφατα η Ισπανική Κυβέρνηση και που πρόκειται να υποβληθεί στο κοινοβούλιο για υιοθέτηση, επειδή καταπατεί το δικαίωμα του συνέρχεσθαι, συναθροίζεσθαι και την ελευθερία έκφρασης.
Η επιβολή προστίμων ύψους 60.000 ευρώ για εξύβριση αστυνομικού, η κάλυψη του προσώπου σε διαδήλωση, ή η επιβολή προστίμου 600000 ευρώ για διαδηλώσεις χωρίς άδεια πλησίον του Κοινοβουλίου, εκτός του ότι παραβιάζει την Συνθήκη της Λισσαβώνας, θυμίζει κατάλοιπα της εποχής του Φράνκο και επιβεβαιώνει για μια ακόμα φορά ότι η έννοια της δημοκρατίας στην Ε.Ε. είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Οι ελευθερίες και τα δικαιώματα των πολιτών δεν συνάδουν πια με την επιβίωση του ευρώ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κυρίως στην πορεία της προς την ομοσπονδιοποίηση και οφείλουν να καταργηθούν. Έτσι ανάλογοι νόμοι αναμένονται να επιβληθούν σταδιακά σε όλες της χώρες της Ε.Ε..
Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο εκφράζει την αλληλεγγύη του προς τους Ισπανούς συναγωνιστές, που διαδηλώνουν για την διατήρηση των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους, για να μην ξανακυλήσει η χώρα τους στα χρόνια του Φράνκο και να μην ζήσουν ξανά στο όνομα του ευρωπαϊκού ονείρου, τον εφιάλτη μιας μακρόχρονης φασιστικής τυραννίας. Ο δικός τους αγώνας είναι και δικός μας.
Αθήνα 17 Δεκέμβρη 2013
Η Πολιτική Γραμματεία του Ε.Πα.Μ.

Δ. Καζάκης: Μήνυμα εκφασισμού της ευρωζώνης από την Ισπανία

Σχέδιο νόμου περί «ασφαλείας των πολιτών» υιοθέτησε πρόσφατα η Ισπανική Κυβέρνηση και πρόκειται να υποβληθεί στο κοινοβούλιο για υιοθέτηση. Το σχέδιο νόμου προβλέπει πρόστιμα ύψους 60 χιλιάδες ευρώ για εξύβριση αστυνομικού κάλυψη του προσώπου σε διαδήλωση ή η επιβολή προστίμου 600 χιλιάδων ευρώ για διαδηλώσεις χωρίς άδεια πλησίον του Κοινοβουλίου.  
Το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου εντάσσεται στην επιχείρηση περί επιβολής του «νόμου και τάξης» που κήρυξε ο Μπαρόζο κατά την διάρκεια της ομιλίας του για την «Κατάσταση της Ένωσης» τον Σεπτέμβριο του 2013 στο ευρωκοινοβούλιο. Το σχέδιο νόμου της Ισπανικής κυβέρνησης εντάσσεται σε μια πανευρωπαϊκή εκστρατεία καταπάτησης θεμελιωδών συνταγματικών δικαιωμάτων, όπως του συνέρχεσθαι, συναθροίζεσθαι και την ελευθερία έκφρασης. Οι ελευθερίες αυτές δεν συνάδουν πια με την επιβίωση του ευρώ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κυρίως στην πορεία της προς την ομοσπονδιοποίηση και οφείλουν να καταργηθούν.
Ανάλογα σχέδια νόμου εισηγείται η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και στις κυβερνήσεις της Πορτογαλίας, της Ιταλίας και της Ελλάδας. Κι όχι μόνο. Ο εχθρός λαός πρέπει πάσει θυσία να παταχθεί και να καταλυθεί ακόμη και η τελευταία υποψία ελεύθερης έκφρασης. Πολύ σύντομα θα κατατεθούν και σε άλλες χώρες μέλη σχέδια νόμων όπου ακόμη και η πιο ειρηνική κοινωνική διαμαρτυρία να χαρακτηρίζεται «στάση» εναντίον του «νόμου και της τάξης» που αντιπροσωπεύουν οι ξενοκίνητες και ξενοστήριχτες κυβερνήσεις στις χώρες του ευρώ και της ΕΕ.
Στην Ισπανία το σχέδιο νόμου θυμίζει εποχές Φράνκο, απ’ όπου αντλήθηκε και η βασική του φιλοσοφία, ενώ παραβιάζει ακόμη κι αυτή την Συνθήκη της Λισσαβόνας. Στην Ελλάδα με άλλοθι την Χρυσή Αυγή γίνεται προσπάθεια να ταυτιστεί με την εσχάτη προδοσία ακόμη και η πρόθεση να στραφεί κανείς πολιτικά εναντίον των κυβερνήσεων και του καθεστώτος δεσμεύσεων υπέρ ξένων δυνάμεων που έχουν επιβάλλει στον τόπο και τον λαό. Πόσο λέτε να απέχουμε από την εποχή των χουντικών απαγορεύσεων και των τόπων ανανήψεως και μαρτυρίου; Ή μήπως αυτά δεν γίνονται στην δήθεν φιλελεύθερη και δημοκρατική «Ευρώπη»;   
Τι άλλο περιμένει κανείς να δει για να διαπιστώσει το προφανές; Ευρωζώνη και Ευρωπαϊκή Ένωση δεν συμβιβάζονται ούτε καν με τις πιο στοιχειώδεις ελευθερίες. Όποιος αντιμετωπίζει το ευρώ και την «ευρωπαϊκή ολοκλήρωση» ως απαράβατο μέτρο των πάντων και ως υπέρτατη νομοτέλεια είναι σίγουρο ότι θα καταλήξει να υπερασπίζεται χουντικά καθεστώτα σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Κανείς πλέον δεν μπορεί να εθελοτυφλεί. Ή μάλλον όποιος εθελοτυφλεί διαπράττει μέγιστο έγκλημα εναντίον του λαού και της χώρας.
Δεν υπάρχει καιρός για χάσιμο. Όποιος δεν θέτει εδώ και τώρα το αίτημα της εξόδου από το ευρώ και την ευρωζώνη ως πρώτο βήμα για την διεκδίκηση και την κατάκτηση της δημοκρατίας, όπου ο λαός είναι απόλυτα κυρίαρχος στον τόπο του, τότε βάζει πλάτες στον χουντικό κατήφορο στον οποίο ωθούν τα επιτελεία της ευρωένωσης προκειμένου να μην καταρρεύσει το ευρώ και η «ευρωπαϊκή ολοκλήρωση».
Το ΕΠΑΜ εκφράζει την αλληλεγγύη του προς τους Ισπανούς συναγωνιστές που διαδηλώνουν για την διατήρηση των θεμελιωδών δικαιωμάτων του λαού, για να μην ξανακυλήσει η χώρα τους στα χρόνια του Φράνκο και να μην ζήσουν ξανά στο όνομα του ευρωπαϊκού ονείρου, τον εφιάλτη μιας μακρόχρονης φασιστικής τυραννίας. Ο δικός τους αγώνας είναι και δικός μας.

Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2013

Ανακοίνωση - Κάλεσμα




ΕΚΔΗΛΩΣΗ- ΣΥΖΗΤΗΣΗ

Το ΔΗΚΚΙ- Σοσιαλιστική Αριστερά τιμώντας τη μνήμη του αγωνιστή, γραμματέα του πολιτικού συμβουλίου του ΔΗΚΚΙ ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΥΖΑΝΗ διοργανώνει εκδήλωση – συζήτηση την Τετάρτη 18-12-2013 και ώρα 7μ.μ στο ξενοδοχείο Stanley (αίθουσα Ίκαρος) με θέμα:

«Η πορεία της Ε. Ένωσης και το Ελληνικό Πείραμα»

Θα μιλήσουν:

Βαμβακά Τζένη, βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ
Βατικιώτης Λεωνίδας, δημοσιογράφος
Καζάκης Δημήτρης, Γεν. Γραμματέας Ε.ΠΑ.Μ.
Μητρόπουλος Αλέξης, καθηγητής Εργατικού Δικαίου, βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ
Μπαλαούρας Μάκης, μέλος Κ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ
Νικολόπουλος Ηλίας, καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου, μέλος Δ.Ε ΔΗΚΚΙ

Για τη ζωή και το έργο του Νίκου Μπουζάνη θα αναφερθούν τα μέλη του Πολιτικού Συμβουλίου του ΔΗΚΚΙ: Δημήτρης Λυμπερόπουλος και Γιώργος Μπούτρης.

Η οργανωτική επιτροπή

Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου 2013

O Δημήτρης Καζάκης στον Αχελώο

 
 
Σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Αχελώος tv και στο Δημοσιογράφο Μάκη Μάκκα ο Οικονομολόγος -Γενικός Γραμματέας του Ε.ΠΑ.Μ Δημήτρης Καζάκης μιλάει για την εξέλιξη και τα κοινωνικά χαρακτηριστικά της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα, προσδιορίζει τις κοινωνικές δυνάμεις που θα πληρώσουν το βάρος της ασκούμενης οικονομικής πολιτικής, ενώ τέλος καταθέτει την δική του πρόταση για την εφαρμογή ενός προγράμματος ανόρθωσης της οικονομίας, με γρήγορη επανεκκίνηση της ελληνικής παραγωγής και των επενδύσεων.