Κυριακή 31 Αυγούστου 2014

Να βγούμε από το Ευρώ!! Ασίζη (Ιταλία), 23 Αυγούστου 2014

Ο Εθνικός Συντονισμός της Ιταλικής Αριστεράς ενάντια στο Ευρώ διοργάνωσε το «Ευρωπαίκό Φόρουμ 2014» στην Ασίζη (Ιταλία) από τις 20 έως τις 24 Αυγούστου 2014, το οποίο συγκέντρωσε έναν μεγάλο αριθμό συμμετεχόντων από χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και την Ουκρανία και την Ρωσία. Στο πλαίσιο αυτό οι ηγέτες πολλων πολιτικών, ριζοσπαστικών οργανώσεων της Ευρώπης υιοθέτησαν μια διακήρυξη υπέρ της εξόδου από το Ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.Σε όλα τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ιδιαίτερα της Ευρωζώνης, επιβάλλονται από την ΕΕ και τις τοπικές κυβερνήσεις βίαιες, αντικοινωνικές πολιτικές: δραματική μείωση των κοινωνικών δαπανών, υποτίμηση των μισθών μέσω του παγώματός τους, χαμηλότερο εργοδοτικές εισφορές για κοινωνική ασφάλιση, αδικαιολόγητες επιδοτήσεις σε μεγάλες επιχειρήσεις για δήθεν δημιουργίας θέσεων εργασίας, ιδιωτικοποιήσεις, διάλυση των δημόσιων υπηρεσιών και της κοινωνικής ασφάλειας, χρηματιστικοποίηση της οικονομίας και του δημόσιου προϋπολογισμού… Το αποτέλεσμα είναι μια δραματική αύξηση της ανεργίας και η απώλεια εργασιακής ασφάλειας.
Οι ρίζες όλων αυτών πρεπει να αναζητηθούν στις πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης που υποστηρίζονται πλήρως από την Συνθήκη της Λισαβόνας. Η τελευταία βασίζεται στα νεοφιλελεύθερα δόγματα που έχουν ήδη αποδείξει την καταστροφική τους για επίπτωση στα συμφέροντα των εργαζόμενων και των μεσαίων τάξεων. Στην ζώνη του Ευρώ οι ανισορροπίες μεταξύ των κρατών-μελών έχουν βαθύνει. Το Ευρώ είναι όπλο για τη μαζική καταστροφή της εργασίας. Το κοινό νόμισμα χρησιμοποιείται μονάχα για να προστατέψει τα μερίσματα των μεγαλομετόχων με το να διατηρεί μόνιμα και εκούσια ένα υψηλό ποσοστό ανεργίας.Η πεμπτουσία αυτού του Ευρωπαϊκού οικοδομήματος βασίζεται στις αξίες και τα συμφέροντα των δυτικών κυρίαρχων τάξεων: ευρωπαϊσμός, ατλαντισμός, καπιταλισμός, αυταρχισμός. Η φύση αυτού του συστήματος δεν μπορεί να αλλάξει, δεν μπορεί να βελτιωθεί από τα μέσα. Πρέπει να διαλυθεί προκειμένου να οικοδομηθεί κάτι ριζικά νέο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι πράγματι το πιο εξελιγμένο σύστημα στον κόσμο, θεμελιωμένο σε μια προσπάθεια οικοδόμησης ενός πολιτισμού που θα βασίζεται στις δυνάμεις της αγοράς. Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ένα φρικιαστικό σύστημα κυριαρχίας και αποξένωσης, από το οποίο οι λαοί θα πρέπει να απελευθερωθούν.Η Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο της νεοφιλελεύθερης παγκόσμιας τάξης, με τις γιγάντιες πολυεθνικές εταιρείες και τους υπερεθνικούς θεσμούς (ΠΟΕ, ΔΝΤ, Παγκόσμια Τράπεζα, ΝΑΤΟ, ΕΕ, ΟΟΣΑ). Το σύστημα έχει ένα κύριο χαρακτηριστικό: το να δρα αμείλικτα με στόχο τη διάλυση της λαϊκής κυριαρχίας σε εθνικό επίπεδο. Είναι ο καλύτερος τρόπος για να επεκταθεί η χωρίς όρια κυριαρχία των μεγάλων επιχειρήσεων, όπως αποδεικνύει και η TAFTA. Η διάλυση των εθνών είναι η εγγύηση για τις κυρίαρχες τάξεις ότι δεν θα υπάρχει επιστροφή από την νεοφιλελεύθερη αναδιάρθρωση. Όντας η λαίκή κυριαρχία ανύπαρκτη χωρίς την εθνική κυριαρχία, η εξάλειψη του έθνους σημαίνει εξάλειψη της δημοκρατίας. Είναι το μέσο συμπίεσης της ικανότητας των λαών να δρουν και να αποφασίζουν για το μέλλον τους. Το γεγονός ότι η ΕΕ είναι ένας από τους στυλοβάτες του ημι-φασιστικού καθεστώτος του Κιέβου δείχνει τον πλήρη ευθυγράμμιση της στο ΝΑΤΟ και τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό.Μετά από χρόνια άσκηση εξουσίας από Σοσιαλιστικά, Εργατικά ή Σοσιαλδημοκρατικά κόμματα σε πολλές χώρες της ΕΕ, είναι σήμερα δυνατό να απολογίσουμε τα πεπραγμένα τους. H αποτίμηση είναι τρομερά επίπονη, όπως αποδεικνύουν οι περιπτώσεις της Ελλάδας, της Ισπανίας, της Πορτογαλίας και της Γαλλίας… Αυτά τα κόμματα είναι σήμερα ανοιχτά νεοφιλελεύθερα, πλέον ούτε καν προσποιούνται ότι προσπαθούν να υπερασπιστούν τα λαϊκά στρώματα. Ανοίγουν το δρόμο για μεγάλες κυβερνήσεις συνεργασίας γερμανικού τύπου (κυβερνήσεις που ενώνουν κόμματα της δεξιάς και της αριστεράς), όμοιες με αυτές που έχουν ήδη εφαρμοστεί από την ΕΕ στην Ελλάδα, την Ισπανία, την Πορτογαλία και την Ιταλία. Εάν η διαίρεση μεταξύ κυρίαρχων και εργαζόμενων τάξεων γίνεται χρόνο με το χρόνο όλο και πιο ξεκάθαρη, η διαίρεση μεταξύ αριστεράς και δεξιάς γίνεται όλο και πιο θολή. Σε πολλές χώρες τίποτε το ιδαίτερο δεν ξεχωρίζει την αριστερά από την δεξιά. Είναι αυτές οι πολιτικές δυνάμεις που δημιουργούν το κατάλληλο πολιτικό περιβάλλον για την ανάπτυξη και εξέλιξη του φαινομένου της ανόδου της άκρας δεξιάς, με το να επιτέπουν την σταδιακή αφομοίωση της έννοιας του έθνους από τον κατά βάση εθνο- πολιτσμικό ορισμό της άκρας δεξιάς, τη στιγμή που για εμάς το έθνος είναι ζήτημα αυστηρά συνταγματικό και πολιτικό. Το να αφήνεις στα χέρια της ακροδεξιάς αυτήν την κεντρική πολιτική έννοια, τον προσδιορισμό της ταυτότητας του έθνους, αποτελεί πράξη σοβαρά ανεύθυνη και δείχνει ότι όλα αυτά τα κόμματα έχουν εγκαταλείψει όλες τις αναγκαίες προϋποθέσεις για την ίδια την ύπαρξη τόσο της πολιτικής όσο και της δημοκρατίας.Οι αιτίες της ανόδου των ακροδεξιών κομμάτων στα κράτη- μέλη της ΕΕ είναι κυρίως οι πολιτικές λιτότητας για την εργατική και τη μεσαία τάξη που φτωχοποιούν τον λαό και τον ωθούν στον ανταγωνισμό. Η ακροδεξιά είναι σήμερα η μόνη που διεκδικεί την ιδέα και τα σύμβολα του έθνους και αντίστροφα, η ιδέα του έθνους καταλήγει να εξισώνεται με την ακροδεξιά. Η ακροδεξιά, όμως, συνηγορεί σε μια πολύ στενή αντίληψη του έθνους, μειώνοντας το αποκλειστικά στο επίπεδο της ταυτότητας. Αντί να είναι αντισυστημική, όπως δηλώνει, η ακροδεξιά στην πραγματικότητα είναι ένας έμμεσος υπηρέτης τόσο του συστήματος όσο και των κυρίαρχων τάξεων. Τα κόμματα αυτά προκαλούν αηδία με τις ξενοφοβικές, σωβινιστικές και εχθρικές προς το συνδικαλισμό αντιλήψεις τους και τις προκαταλήψεις τους ενάντια σε όλες τις οργανώσεις που εκπροσωπούν συλλογικά τα συμφέροντα των εργαζόμενων τάξεων.Είναι επείγον να ξαναχτίσουμε μια αντίληψη, μια μέθοδο και ένα πρόγραμμα υπέρ των δικαιωμάτων των εργαζόμενων τάξεων και των μεσαίων τάξεων. Τα κύρια στοιχεία για μας είναι:
  • Ολική εξάλειψη της ανεργίας και της εργασιακής επισφάλειας.
  • Σχεδιασμός για την βιομηχανική ανασυγκρότηση και την εθνικοποίηση σημαντικών στρατηγικών τομέων της βιομηχανίας και των υπηρεσιών.
  • Αποδιάρθρωση των χρηματοπιστωτικών αγορών.
  • Άρνηση και διαγραφή του δημοσίου χρέους.
  • Μέτρα εθνικού προστατευτισμού στο πλαίσιο του παγκόσμιου Χάρτη της Αβάνας του 1948.
  • Μετασχηματισμός του τρόπου παραγωγής σε περιβαλλοντική κατεύθυνση.
  • Αποχώρηση από υπερεθνικούς οργανισμούς που συντηρούν την νεοφιλελεύθερη τάξη πραγμάτων : το ΝΑΤΟ, το ΔΝΤ, η Παγκόσμια Τράπεζα, ο ΠΟΕ, η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Ευρωζώνη.
Ονομάζουμε αυτή τη διαδικασία «από-παγκοσμιοποίηση». Ο πυρήνας αυτής της στρατηγικής και αυτού του προγράμματος είναι να απαιτήσουμε και να αξιώσουμε την αναγκαιότητα επανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας για κάθε χώρα. Αυτό σημαίνει την αποφασιστική πάλη κάθε χώρας για τη διατήρηση των αυθεντικών πολιτικών χαρακτηριστικών της κοινωνίας της, όπου ο λαός έχει την νομική και θεσμική δυνατότητα να αποφασίζει και να εφαρμόζει αυτό που θεωρεί ότι ανταποκρίνεται στο γενικό συμφέρον.Οι υπογράφοντες θα διοργανώσουν μια νέα, ακόμα μεγαλύτερου μεγέθους διεθνή συνάντηση. Με στόχο το να φέρουμε κοντά όλες τις δυνάμεις που εργάζονται στην κατεύθυνση της υπεράσπισης των συμφερόντων των εργαζόμενων και μεσαίων τάξεων, για την έξοδο από το ΝΑΤΟ, την ΕΕ και το Ευρώ, για την πλήρη εργασία.
  • Committee “EuroExit” (Επιτροπή «Έξοδος από το Ευρώ»): Albert F. Reiterer και Wilhelm Langthaler, Αυστρία
  • Coordinamento nationale sinistra contro l’euro (Εθνικός Συντονισμός Αριστερά ενάντια στο Ευρώ): Moreno Pasquinelli, Ιταλία
  • Frente Civico (Μέτωπο Πολιτών): Manolo Pérez Monereo, Ισπανία
  • ΕΠΑΜ : Αντώνης Ραγκούσης, Ελλάδα
  • Αριστερή Συμπόρευση: Κώστας Κωστόπουλος, Ελλάδα
  • Mouvement politique d’émancipation populaire (M’PEP- Πολιτικό κίνημα για τη λαϊκή χειραφέτηση): Jacques Nikonoff και Joel Perichaud, Γαλλία
  • Σχέδιο Β’: Νάσια Πλιακογιάννη, Ελλάδα
  • Initiative .e.V. Duisburg (Πρωτοβουλία .e.V. Duisburg) : Thomas Zmrzly, Γερμανία
  • Borotba (Αγώνας): Sergei Kirichuk, Ουκρανία.

Δευτέρα 25 Αυγούστου 2014

Χωρίς εθνική κυριαρχία και αυτοδιάθεση δεν μπορεί να υπάρξει προκοπή, του Δημήτρη Καζάκη



Δείτε πόσο ανήμπορες είναι οι αγορές κεφαλαίου με τους εξαγορασμένους δικα-στές και τους πολιτικούς τους μπροστά σε μια χώρα που ξέρει να υπερασπίζεται την εθνική της κυριαρχία. Δείτε τι ατομικό όπλο κρατά στα χέρια του ένας λαός απέναντι σε κάθε αποικιοκρατική επιβουλή, όταν ξέρει να προασπίζεται την εθνική του αυτοδιάθεση.

Ο λόγος περί Αργεντινής. Δεν ξέρω αν το προσέξατε, αλλά ακόμη να καταρρεύσει η οικονομία της και να πνιγεί στο χάος η κοινωνία της, σχεδόν ένα μήνα μετά την επίσημη πτώχευση της χώρας από το δικαστικό σύστημα της Νέας Υόρκης και τους διεθνείς οίκους ανοχής, όπως S&P, Fitch, Moody's.

Κι ενώ οι κασσανδρικές προφητείες συνεχίζονται από τα έμμισθα παπαγαλάκια, η κυβέρνηση της Αργεντινής κατέθεσε νόμο που κάνει δυνατή την πληρωμή των ομολογιούχων της σε Αργεντίνικο δίκαιο και από την κρατική τράπεζα Nación Fideicomisos S.A. Η κυβέρνηση....
της Αργεντινής δίνει διορία έως το τέλος Σεπτεμβρίου στην Bank of New York Mellon της Νέας Υόρκης να πληρώσει - σύμφωνα με την σύμβαση που έχει υπογράψει με την Αργεντινή - τους ομολογιούχους, είτε με, είτε χωρίς την συγκατάθεση του δικαστή Γκρίεζα. Διαφορετικά θα ασκήσει το έννομο δικαίωμά της να αλλάξει εκπρόσωπο πληρωμής.

Ο Γκρίεζα και οι αγορές λύσσαξαν με την απόφαση αυτή. Ο δικαστής των κερδοσκόπων την κήρυξε "παράνομη", χωρίς να έχει καμιά ούτε αρμοδιότητα, ούτε δικαιοδοσία. Απεφάσισε μάλιστα να καταδικάσει την Αργεντινή σε περιφρόνηση του δικαστηρίου του, θεωρώντας προφανώς είτε από γεροντική άνοια, είτε από υστερική σκοπιμότητα, ότι η συγκεκριμένη χώρα είναι κάποιος κακομοίρης φτωχοδιάβολος, π.χ. σαν κι αυτόν που δολοφόνησαν οι ένστολοι ομογάλακτοί του στο Μιζούρι. Κι επομένως πρέπει να νιώσει το αδίστακτο χέρι του νόμου για να μάθει να μην σηκώνει κεφάλι.

Η απάντηση του υπουργείου οικονομικών της Αργεντινής είναι χαρακτηριστική:

"Το γεγονός ότι δήλωσε ως «παράνομο» ένα νομοσχέδιο που αποστέλλεται από το Εκτελεστικό στο Κογκρέσο δίνει και πάλι απόδειξη της περιφρόνησης του στην εθνική κυριαρχία της Αργεντινής και την πλήρη άγνοια του σχετικά με τη λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών. Δεν του αρκεί το ότι εμποδίζει την καταβολή στους κατόχους των ομολόγων που συμμετέχουν στην αναδιάρθρωση του χρέους του 2005 και του 2010 με κατάχρηση της δικαιοδοσίας του... Τώρα επιχειρεί, κατόπιν αιτήματος από τα "ληστρικά αμοιβαία κεφάλαια", να επιβάλει όρους στο ίδιο το Κογκρέσο, το οποίο είναι το ανώτατο νομοθετικό σώμα του Έθνους."

"Όταν μιλάνε για περιφρόνηση του δικαστηρίου, αποτυγχάνουν να δουν ότι η Αργεντινή είναι κυρίαρχο κράτος και διαθέτει ασυλία," δήλωσε με τη σειρά του ο Καπιτάνις, κυβερνητικός εκπρόσωπος στην καθημερινή ενημέρωση τύπου την Τετάρτη 20/8, σχετικά με την απόφαση του Γκρίεζα. Εν τω μεταξύ, ο Καπιτάνις δήλωσε επίσης ότι "μεγάλες συγκεντρώσεις υπερεθνικών ομάδων" επιδιώκουν να "επιβάλουν όρους στην Αργεντινή προκειμένου να γυρίσει πίσω στο φαύλο κύκλο του χρέους και στον μόνιμο εκβιασμό που έχει υποστεί."

Οποιοσδήποτε παρακολουθεί τις εξελίξεις γνωρίζει ότι η δήλωση του Καπιτάνις είναι απολύτως ακριβής. Πρόσφατα το Economist (23/8) έγραφε τα εξής: "Η Αργεντινή διαθέτει το δεύτερο σε μέγεθος απόθεμα σχιστολιθικού αερίου στον κόσμο, το περισσότερο στην Vaca Muerta. Μια έρευνα από την Διοίκηση Πληροφοριών Ενέργειας των ΗΠΑ (EIA), αναφέρει ότι ο τομέας κατέχει 16,2 δις βαρέλια σχιστολιθικού πετρελαίου και 308 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια (TCF) σχιστολιθικού φυσικού αερίου. Αυτό είναι περισσότερο πετρέλαιο σχιστόλιθου από ότι διαθέτει το Μεξικό και περισσότερο σχιστολιθικό φυσικό αέριο από ότι διαθέτει η Βραζιλία. Είναι αρκετά για να ικανοποιήσουν την τρέχουσα ζήτηση ενέργειας της Αργεντινής για πάνω από 150 χρόνια, και θα μπορούσε να καταστήσει την χώρα εξαγωγέα πετρελαίου και φυσικού αερίου για άλλη μια φορά."

Είναι ποτέ δυνατόν να επιτρέψουν να χαθεί ένας τέτοιος πλούτος από τις διεθνείς αγορές; Είναι ποτέ δυνατόν να επιτρέψουν σε μια εθνικά κυρίαρχη κυβέρνηση να αξιοποιήσει αυτόν τον πλούτο προς όφελος του λαού και της χώρας της; Όχι βέβαια. Να γιατί επιδιώκουν την κατάρρευση της Αργεντινής. Μόνο που δεν μπορούν να κάνουν απολύτως τίποτε σ' έναν λαό που ξέρει τι σημαίνει εθνική αυτοδιάθεση και σε μια κυβέρνηση που υπερασπίζεται την εθνική κυριαρχία της χώρας της.

Κι εκεί είναι το κουμπί. Ότι κι αν πουν, ότι κι αν κάνουν δικαστές τύπου Γκρίεζα, όσο κι αν πιέζουν οι ισχυροί, όσες αποφάσεις και να πάρουν οργανισμοί σαν τον ΠΟΕ εναντίον της Αργεντινής, όλα θα αποτυγχάνουν και θα σπάνε στον ανάχωμα της εθνικής κυριαρχίας και ασυλίας της Αργεντινής.

Αρκεί η κυβέρνηση να παραμείνει ακλόνητη στην υπεράσπιση των θεμελιωδών δικαιωμάτων της χώρας της. Αρκεί να συνεχίσει να μην δανείζεται από το εξωτερικό, από τις διεθνείς αγορές κεφαλαίου. Αρκεί να ενισχύει τις διακρατικές της σχέσεις στη βάση του αμοιβαίου οφέλους, όπως έχει κάνει μέχρι τώρα. Και αρκεί να ξεκαθαρίζει το εσωτερικό μέτωπο από τις δυνάμεις εκείνες της εγχώριας ολιγαρχίας που έχουν ταυτιστεί με τις αγορές. Με βασικό μοχλό το βάθαιμα της δημοκρατίας για τις αδύναμες τάξεις και την αγωνιστική επαγρύπνηση του λαού που ξέρει πώς να απαντήσει άμεσα και πρακτικά στο δίλημα: Patria o Buitros. Πατρίδα ή Γύπες.

Τετάρτη 20 Αυγούστου 2014

Ας μην φτάσουμε στο απροχώρητο για να αντιληφθούμε το προφανές! Του Δημ. Καζάκη

Του Δημ. Καζάκη


Τις προάλλες παρακολουθούσα ένα ρεπορτάζ στα ρωσικά μέσα για την κατάσταση στην Ανατολική Ουκρανία. Στην πόλη Λουγκάνσκ, η οποία βομβαρδίζεται ανηλεώς από το αποκαλούμενο Ουκρανικό πυροβολικό, ένα παιδί γύρω στα 16 εξηγούσε στο δημοσιογράφο πώς το προηγούμενο βράδυ μια οβίδα έπεσε στο σπίτι του και το κατέστρεψε ολοσχερώς. Μέσα στα ερείπια έχασε τους δυο γονείς του και την 7χρονη αδελφούλα του, για να επιβιώσει ως εκ θαύματος το ίδιο με τη γιαγιά του.

Θέλετε η ομοιότητα του παιδιού αυτού με τον μικρό μου γιό, θέλετε το γεγονός ότι στην ανατολική Ουκρανία εξελίσσεται μια απίστευτη σφαγή αμάχων διαστάσεων Γάζας με ακόμη περισσότερα θύματα, για την οποία αδιαφορούν σχεδόν οι πάντες, με έβαλε σε πολύ σκοτεινές σκέψεις. Το περιστατικό αυτό είναι ένα από τα εκατοντάδες που συμβαίνουν σε καθημερινή βάση στην περιοχή.


Ο άμαχος πληθυσμός που δεν θέλει, ή δεν μπορεί να εγκαταλείψει τις εστίες του, είναι ένα εύκολο θύμα για το πυροβολικό μεγάλης απόστασης των Ουκρανών μισθοφόρων. Επειδή δεν μπορούν να καταλάβουν τις πόλεις, οι μισθοφόροι τις βομβαρδίζουν από μακριά, εκ του ασφαλούς, αδιάκριτα και σαρωτικά με στόχο τον άμαχο πληθυσμό. Γιατί; Όχι μόνο γιατί είναι ένας εύκολος στόχος, αλλά πρωτίστως γιατί είναι ο άμαχος πληθυσμός που στηρίζει και συντηρεί τους αντάρτες. Χωρίς την υποστήριξη από τον άμαχο πληθυσμό δεν μπορεί να υπάρξει ένοπλη αντίσταση μέσα στις πόλεις.

Σ' αυτόν τον βομβαρδισμό δεν μπορούν να ανταπαντήσουν οι αποκαλούμενοι "σεπαρατιστές" αντάρτες που βρίσκονται καλά οχυρωμένοι στις παρυφές των πόλεων. Δεν έχουν τα μέσα. Κι έτσι οι μισθοφόροι του Κιέβου δολοφονούν μαζικά αμάχους, χωρίς να νοιάζεται κανένας. Εξασφαλίζουν έτσι την "καθαρότητα" της "φυλετικής" σύνθεσης του πληθυσμού της Ουκρανίας, όπως την θέλει το νεοναζιστικό καθεστώς του Κιέβου. Φυσικά οι φρικιαστικές εικόνες αυτού του πολέμου δεν φτάνουν σχεδόν ποτέ στα δυτικά μέσα "ενημέρωσης".

Σ' ένα από τα ρεπορτάζ του CNN σε πόλεις και χωριά της κεντρικής και δυτικής Ουκρανίας, οι δημοσιογράφοι ανακάλυπταν πόσο πλατύ έχει γίνει το κίνημα άρνησης της στράτευσης από τον πληθυσμό. Πρωτοστατούν οι γυναίκες. Μανάδες και σύζυγοι. Στις ερωτήσεις των αμερικανών δημοσιογράφων γιατί δεν ανταποκρίνονται στα "φύλλα πορείας" της κυβέρνησης του Κιέβου για να πολεμήσουν για την "πατρίδα" τους, η απάντηση είναι αφοπλιστική: γιατί να πολεμήσουν τα παιδιά και οι σύζυγοί μας; Εμείς θέλουμε ειρήνη! Αν θέλουν να πολεμήσουν, να πάνε αυτοί που ήταν στην Μaidan!

Ακόμη και οι δημοσιογράφοι του CNN σχολίαζαν ότι η κυβέρνηση του Κιέβου δεν διαθέτει το απαραίτητο λαϊκό έρεισμα. Κι επομένως η σφαγή θα πάρει ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις, από την στιγμή που το μόνο ουσιαστικό στήριγμα του νεοναζιστικού καθεστώτος του Κιέβου είναι οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ.

Και το ερώτημά μου είναι το εξής: Μα καλά που ήταν όλος αυτός ο κόσμος τον καιρό της Maidan; Πόσο δύσκολο θα ήταν να οργανωθεί μια τεράστια πορεία προς το Κίεβο σε αντιπαράθεση με την Maidan; Αν ο πληθυσμός που σήμερα σφαγιάζεται μαζικά στην Ανατολική Ουκρανία, αλλά και εκείνος που καλείται σήμερα να θυσιάσει τα παιδιά του για το καθεστώς του Κιέβου, είχε έγκαιρα αντιδράσει μαζικά ενάντια στο πραξικόπημα της Maidan, σήμερα δεν θα υπήρχε ούτε πόλεμος, ούτε τίποτε.

Για σκεφτείτε το λιγάκι. Οι περισσότεροι Ουκρανοί παρακολουθούσαν αμήχανα τις εξελίξεις, θεωρώντας ότι σ' αυτούς δεν μπορεί να συμβεί αυτό που συμβαίνει για δεκαετίες τώρα στη Γάζα και γενικά στην Παλαιστίνη. Κι έτσι έμειναν στον καναπέ τους, να παρακολουθούν τα τεκταινόμενα στη χώρα τους μέσα από τις τηλεοράσεις. Και να σήμερα. Μέσα σε λίγους μήνες η χώρα τους έχει μετατραπεί σε πεδίο μαζικής σφαγής.

Πόσο, λέτε, ότι απέχουμε εμείς από αυτή την κατάσταση; Η νοοτροπία δυστυχώς που δέρνει την πλειοψηφία του ελληνικού πληθυσμού, είναι η ίδια. Ασχολείται - με την αμέριστη βοήθεια του πολιτικού και επικοινωνιακού συστήματος - με τις δόσεις και τα "λάθη" του ΕΝΦΙΑ, τις πολιτικές μεταγραφές στα κομματικά κυκλώματα και γενικά περιμένει ότι οι εκλογές όπως και να έχουν, θα δώσουν λύση στα πράγματα. Κι έτσι ασχολείται με το μεροδούλι, μεροφάι, αναμένοντας κάποιον από τους δελφίνους της εξουσίας να του λύσει το πρόβλημα. Άλλωστε όλοι μαζί, δεξιοί και αριστεροί, του λένε ότι θα πάνε καλύτερα τα πράγματα, χωρίς να χρειαστεί να ξεκουνηθεί. Τι το καλύτερο;

Η νοοτροπία αυτή δεν είναι απλά τυπική του ραγιά. Σήμερα είναι το πρελούδιο της απόλυτης καταστροφής. Η χώρα μας έχει μπει ήδη σε ανάλογη τροχιά μ' εκείνη της Ουκρανίας. Οι εκλογές που θα έρθουν - όποτε έρθουν - απλά θα βαθύνουν την κρίση και θα κάνουν την κοινωνική και πολιτική αναμέτρηση πιο επιτακτική. Απλά ελπίζω ότι θα συνειδητοποιήσουμε έγκαιρα ότι χωρίς να ξεκουνηθούμε, χωρίς τη δική μας μαζική κινητοποίηση, λύση δεν δίνεται. Όποιος κι αν ανέβει στην κυβέρνηση.

Ελπίζω να μην την πάθουμε όπως οι Ουκρανοί. Να μην είναι τα δικά μας παιδιά που μέσα στα άγρια ξημερώματα θα ξυπνούν από τις οβίδες, ή τους πυραύλους για να ψάξουν τους νεκρούς τους μέσα στα χαλάσματα του ίδιου του σπιτιού τους. Κι αυτό εξαρτάται αποκλειστικά από εμάς και κανέναν άλλο. Προς Θεού, δεν πρέπει να βρεθούμε στην κατάσταση των Ουκρανών να λέμε γιατί δεν ξεσηκωθήκαμε έγκαιρα και αφήσαμε τα πράγματα να φτάσουν ως εδώ.



Και να θυμάστε. Ίσως η πιο θανάσιμη, η πιο μοιραία αυταπάτη σήμερα είναι αυτό που λένε οι περισσότεροι για να δικαιολογήσουν την απραξία τους: έλα μωρέ, αυτά δεν μπορούν να συμβούν στην Ελλάδα. Μόνο που η ιστορία διδάσκει ότι όποτε κυριάρχησε αυτή η αυταπάτη σε τόσο κρίσιμες καταστάσεις σαν τις σημερινές, ο λαός το πλήρωσε ακριβά, το πλήρωσε με το αίμα των παιδιών του.

Πέμπτη 14 Αυγούστου 2014

Ε.ΠΑ.Μ.: Η ελληνική αγροτιά δεν έχει να περιμένει τίποτα απολύτως από την Ε.Ε.!

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Ενα ακόμα βήμα προς  την ολοκληρωτική καταστροφή του αγροτικού κόσμου της χώρας αποτελεί το ρωσικό εμπάργκο σε αγροτοδιατροφικά προϊόντα. Η εξέλιξη αυτή δεν είναι παρά η απάντηση της Μόσχας στις επιλογές της Ε.Ε. και των Η.Π.Α. που συντάσσονται με το νεοναζιστικό καθεστώς του Κιέβου και υποδαυλίζουν τις θηριωδίες σε βάρος του ρωσόφωνου πληθυσμού.

Η ελληνική αγροτιά δεν έχει να περιμένει τίποτα απολύτως  από την Ε.Ε., πολλώ δε μάλλον από τη συγκυβέρνηση των υποτελών,  που ευθυγραμμίζεται  πλήρως με τις επιλογές των Βρυξελλών. Αρκεί να σκεφθεί κανείς ότι το συνολικό ποσό που έχει συγκεντρωθεί για την αντιμετώπιση κρίσεων στον τομέα της αγροτικής οικονομίας σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ανέρχεται μόλις και μετά βίας στα 400 εκατ. € και δεν μπορεί να καλύψει ούτε καν τις ζημιές  των Ιταλών παραγωγών. Στην εσωτερική αγορά, οι ροδακινοπαραγωγοί δέχονται ισχυρές πιέσεις, αφού η πτώση των τιμών των προϊόντων τους τείνει να ξεπεράσει και το 50%!!!

Ομως η «ζημιά» δεν περιορίζεται μόνο στον αγροτικό τομέα της ελληνικής οικονομίας. Από το ρωσικό εμπάργκο θα επηρεαστούν και οι εξαγωγικοί κλάδοι προκαλώντας «ντόμινο» πολλαπλασιαστικών αρνητικών εξελίξεων στο σύνολο της οικονομικής και εμπορικής δραστηριότητας της χώρας μας.

Αν δε προστεθούν και οι πολιτικές συνέπειες εξαιτίας των επιλογών της δωσιλογικής συγκυβέρνησης, τότε πλέον μπορούμε να διακρίνουμε ξεκάθαρα το μέγεθος μιας εθνικής τραγωδίας που προστίθεται και διογκώνει την ήδη υφιστάμενη!

Εν κατακλείδι, αυτό που πρέπει να γίνει κατανοητό απ’ όλους είναι ότι όσο η χώρα μας συνεχίζει να πορεύεται προσδεμένη στο άρμα της ιδιότυπης ευρωπαϊκής δικτατορίας των τραπεζών, το μόνο που μπορεί να ...προσδοκά είναι η απόλυτη καταστροφή!

Μόνο η ρήξη με το κατοχικό καθεστώς των διεθνών δεσμεύσεων και των δανειακών συμβάσεων και η επανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας της χώρας μπορούν να φέρουν ξανά την ελπίδα και την προοπτική.


Η αποδέσμευση από τα δεσμά της Ε.Ε. είναι ο μόνος δρόμος για την ανάπτυξη. Οι αγρότες εξακολουθούν να παρασύρονται στην παγίδα του πρόσκαιρου συμφέροντοςκάνοντας προτάσεις ανεδαφικές για το μέλλον τους, όπως είναι το θάψιμο και η αποζημίωση.  Είναι βέβαιον όμως, ότι σύντομα θα τα βρουν και πάλι μπροστά τους.

Αθήνα, 12 Αυγούστου 2014
Η Πολιτική Γραμματεία του Ε.ΠΑ.Μ

Κυριακή 10 Αυγούστου 2014

Ο πόλεμος για την παγκόσμια ηγεμονία

του Δημήτρη Καζάκη

Ρωσικά βομβαρδιστικά με δυνατότητα να φέρουν πυρηνικά «δοκίμασαν» την αεράμυνα (NORAD) των ΗΠΑ 16 φορές τις τελευταίες 10 ημέρες. Τέτοια δραστηριότητα, λένε οι ειδικοί, έχει να σημειωθεί από την εποχή της ΕΣΣΔ. Εικονικές αερομαχίες πάνω από την βαλτική ανάμεσα σε ρωσικά μαχητικά και βρετανικά. Ο Γραμματέας του ΝΑΤΟ προδικάζει στρατιωτική "επίθεση" της Ρωσίας σε Ουκρανία και Πολωνία και δηλώνει ότι η "συμμαχία" είναι "έτοιμη" να αντιδράσει.

Η εμπλοκή με την Ρωσία

Ο Πούτιν με τη σειρά του τρέχει στο Σότσι, όπου έχει καλέσει τους ηγέτες του Αζερμπαϊτζάν και της Αρμενίας, ώστε να προλάβει μια κλιμάκωση της αναζωπύρωσης των εχθροπραξιών στο Ναγκόρνο Καραμπάχ. Γνωρίζει πολύ καλά ότι πρόκειται για δάκτυλο των Αμερικανών, οι οποίοι θέλουν εναγωνίως να ανοίξουν ένα δεύτερο μέτωπο για την Ρωσία. Που αλλού; Στο μαλακό της υπογάστριο.

Εν τω μεταξύ το ναζιστικό καθεστώς της Ουκρανίας μετατρέπεται όλο και περισσότερο σε ανοιχτή στρατιωτική δικτατορία με τον "εκλεγέντα" πρόεδρο Ποροσένκο να απειλεί ότι θα διαλύσει την "ράντα", δηλαδή το κοινοβούλιο, γιατί δεν αποδέχτηκε να χαρακτηρίσει ως "τρομοκράτες" τις δυνάμεις που μάχονται για αυτοτέλεια στην ανατολική Ουκρανία. Η μαζική άρνηση στράτευσης που έχει αγκαλιάσει σχεδόν το σύνολο της Ουκρανίας, έχει φέρει σε αδιέξοδο το καθεστώς το οποίο απαντά με απαγωγές, δολοφονίες, τρομοκρατία.

Ταυτόχρονα το Κίεβο εντείνει τις στρατιωτικές του επιχειρήσεις εναντίον των ανταρτών στην ανατολική Ουκρανία με μαζικές εκκαθαρίσεις πληθυσμού. Την αποσύνθεση του στρατού της Ουκρανίας με την αυτομόληση ολόκληρων μονάδων στους αντάρτες και τους Ρώσους, αλλά και τις μεγάλες απώλειες που υφίσταται στις μάχες, το καθεστώς του Κιέβου αντισταθμίζει με πλήγματα στον άμαχο πληθυσμό της περιοχής.

Ο πανικός του είναι τέτοιος που άρχισε πλέον να εκβιάζει ανοιχτά τη Δύση, ανακοινώνοντας ότι είναι έτοιμο να διακόψει την διέλευση αερίου από την Ρωσία προς την Ευρώπη. Η απάντηση του ΝΑΤΟ ήταν άμεση με αποστολή μεγάλης ποσότητας οπλισμού και μισθοφόρων.

Κυρώσεις και αντίμετρα

Μόλις προχθές ο Ομπάμα με δηλώσεις του άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο ενός νέου γύρου κυρώσεων προς την Ρωσία. Η Ρωσία με τη σειρά της απαγόρευσε ως αντίμετρα τις εισαγωγές φρούτων, λαχανικών, κρέατος, ψαριών και γαλακτοκομικών προϊόντων από τις 28 χώρες της ΕΕ, τις ΗΠΑ, τον Καναδά, τη Νορβηγία και την Αυστραλία για ένα χρόνο.

Το εμπόριο της ΕΕ εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις ρωσικές εισαγωγές τροφίμων. Πέρυσι, η Ρωσία αγόρασε τρόφιμα αξίας 16 δις δολαρίων από το μπλοκ, ή περίπου 10% του συνόλου των εξαγωγών, σύμφωνα με την Eurostat. Μπορεί να φανταστεί κανείς ζημιά που θα υποστεί η ΕΕ, με δεδομένη την καθοδική τάση της οικονομίας της. Περισσότερο θα πληγούν χώρες όπως Γερμανία, Πολωνία, Ολλανδία.
Τα επιτελεία της ΕΕ έχουν πανικοβληθεί από τις συνέπειες με τις Ρωσικές απαγορεύσεις και σκέφτεται να προσφύγει στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου. Στον ίδιο ΠΟΕ που στις αρχές του μήνα η Ινδία τίναξε στον αέρα τις συνομιλίες για το διεθνές εμπόριο, διότι οι ΗΠΑ και η ΕΕ αρνιόταν να τεθεί στο τραπέζι η ασφάλεια τροφίμων.

Η απειλή της Κίνας

Κι ενώ οι κυρώσεις δίνουν την ευκαιρία στην Ρωσία να δυναμώσει τους εμπορικούς της δεσμούς με τις χώρες της Λατινικής Αμερικής, οι οποίες δηλώνουν έτοιμες να καλύψουν το "κενό", η Μόσχα προχωρά σε περισσότερες συμφωνίες νομισματικών swap με το Πεκίνο με σκοπό να αποφύγουν τις συναλλαγές σε δολλάρια. Την ίδια ώρα η Κίνα δυναμώνει την οικονομική της εξόρμηση δημιουργώντας ένα δίκτυο διεθνών συναλλαγών με περισσότερες χώρες από τις ΗΠΑ.

Ως το 2006, οι ΗΠΑ ήταν ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος για 127 χώρες, έναντι μόλις 73 για την Κίνα. Από το 2012 και μετά αντιστράφηκαν οι όροι για τις δυο χώρες. Η Κίνα συνιστά τον μεγαλύτερο εμπορικό εταίρο για 124 χώρες, έναντι 76 για τις ΗΠΑ.

Σήμερα η Κίνα έχει βαθύνει περισσότερο τις οικονομικές σχέσεις με τους εταίρους της, πέρα από το απλό εμπόριο. Για παράδειγμα πρότεινε στην Νικαράγουα να χρηματοδοτήσει και να κατασκευάσει την δημιουργία νέας διώρυγας που θα συνδέει τον Ατλαντικό με τον Ειρηνικό, ανταγωνιστική της διώρυγας του Παναμά. Στην Αίγυπτο πρότεινε αντίστοιχα μια δεύτερη διώρυγα σαν αυτή του Σουέζ.

Κι όλα αυτά χωρίς στρατιωτική παρουσία, ή ανταλλάγματα υποτέλειας όπως συνηθίζουν να απαιτούν οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι. Αν σ' όλα αυτά προσθέσουμε και τις πρόσφατες συμφωνίες των BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότια Αφρική) για δημιουργία δικών τους τραπεζών ανάπτυξης και δανεισμού, ώστε να μην είναι αναγκασμένες οι χώρες που εισέρχονται σε ύφεση να καταφεύγουν στο ΔΝΤ, ή στην Παγκόσμια Τράπεζα, τότε μπορούμε να αντιληφθούμε ότι δημιουργείται αργά, αλλά σταθερά μια εναλλακτική διεθνής αρχιτεκτονική σχέσεων, έξω από τους καταναγκασμούς και τις εξαρτήσεις του διεθνούς συστήματος όπου ηγούνται οι ΗΠΑ και η ΕΕ.

Όταν κρίνεται η παγκόσμια ηγεμονία...

Οι ΗΠΑ αρχίζει να ασφυκτιά. Το ίδιο και η ΕΕ. Είναι τα κέντρα όπου συγκεντρώνεται ο μεγαλύτερος όγκος τοκογλυφικού και εικονικού κεφαλαίου, αλλά η οικονομική τους εμβέλεια όλο και περιορίζεται. Όχι μόνο λόγω των εναλλακτικών οικονομικών σχέσεων που προσφέρουν χώρες όπως η Ρωσία, η Κίνα, η Ινδία, κοκ. Αλλά πρωτίστως λόγω της συνεχιζόμενης κρίσης που δεν τους επιτρέπει ούτε καν να ανακάμψουν.

Ο τρόμος που διακατέχει τα επιτελεία των ΗΠΑ και της ΕΕ είναι να μην περιπέσουν σε κατάσταση glut, δηλαδή κορεσμού. Με άλλα λόγια να μην αντιμετωπίσουν μια κατάσταση κορεσμού κεφαλαίων, τα οποία δεν θα μπορούν να τα τοποθετήσουν κερδοφόρα ούτε στο εσωτερικό, αλλά ούτε και στο εξωτερικό. Το φαινόμενο αυτό ήδη αρχίζει να διαφαίνεται στην ΕΕ καθώς τα επιτόκια μηδενίζονται και το φάντασμα του αποπληθωρισμού αρχίζει να στοιχειώνει το σύνολο της ευρωζώνης.

Οι ΗΠΑ δεν πηγαίνουν πίσω. Με αποτυχημένες όλες τις συνταγές νομισματικής τόνωσης της οικονομίας, τι τους απομένει; Ο παραδοσιακός τρόπος. Πόλεμος και στρατιωτικές επεμβάσεις. Την προηγούμενη εβδομάδα ο Λευκός Οίκος οργάνωσε την μεγαλύτερη συγκέντρωση ηγετών εξ Αφρικής με σκοπό να προωθηθούν οι οικονομικές σχέσεις των ΗΠΑ με την ήπειρο, ώστε εκτός όλων των άλλων να εξισορροπήσουν την οικονομική διείσδυση κυρίως της Κίνας, αλλά και της Ινδίας.

Παρά τις φανφάρες και τις υπερφίαλες δηλώσεις των αμερικανών αξιωματούχων και του ίδιου του Ομπάμα, η συνάντηση ήταν μια αποτυχία. Κανείς από τους Αφρικανούς ηγέτες δεν έφυγε ευχαριστημένος, δεν έκανε "ενθουσιώδεις" δηλώσεις, ούτε καν για τα μάτια του κόσμου. Κι έτσι οι ΗΠΑ εξαρτούν πλέον την παρουσία τους στην ήπειρο πρωτίστως από την στρατιωτική τους εμπλοκή. Οι ΗΠΑ έχουν ενεργή στρατιωτική παρουσία σε 20 χώρες της Αφρικής.

...ο πόλεμος είναι η ύστατη διέξοδος

Όταν ο οικονομικός επεκτατισμός μπλοκάρεται, ή έστω εξασθενεί, τότε ο πόλεμος είναι η μόνη λύση για την διασφάλιση της παγκόσμιας ηγεμονίας των ΗΠΑ και των συμμάχων τους. Και ο πόλεμος ιδιαίτερα απέναντι σε ισχυρούς αντιπάλους, που απειλούν την παγκόσμια οικονομική κυριαρχία, ξεκινά πάντα με εμπορικούς και οικονομικούς πολέμους. Έτσι έγινε κατά κόρο λίγο πριν ξεσπάσει ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος πριν εκατό χρόνια. Έτσι έγινε και στον μεσοπόλεμο προετοιμάζοντας το ξέσπασμα του δευτέρου. Έτσι γίνεται και σήμερα.

Μόνο που σήμερα οι πόλεμοι δεν είναι αναγκαίο να πάρουν την μορφή παγκόσμιας σύρραξης, όπως έγινε με τους δυο παγκοσμίους πολέμους. Αρκεί να πάρουν την μορφή παγκόσμιας σφαγής μέσα από περιφερειακές συρράξεις, ανοιχτές επεμβάσεις και εμφυλίους ανάμεσα σε φυλάρχους, όπου ολόκληρα κράτη και λαοί παραδίδονται στην πυρά. Όπως γίνεται στην Ουκρανία, στη Λιβύη, στην Γάζα, στο Ιράκ και έπεται συνέχεια.


Όσο βαθαίνει η παγκόσμια κρίση και χώρες όπως η Ρωσία, η Κίνα, η Ινδία, κοκ, θα αναγκάζονται να αναζητήσουν εναλλακτικούς τρόπους εμπορίου και οικονομικών σχέσεων, παρά και ενάντια στην Ουάσινγκτον και τις Βρυξέλλες, τόσο οι ΗΠΑ και η ΕΕ θα φέρνουν τον πόλεμο σε κάθε γειτονιά του πλανήτη. Μέχρι οι λαοί να κάνουν το ιστορικό τους καθήκον.

Εν.Φ.Α. Ένας νόμος που πρέπει να καταργηθεί στην πράξη.


ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ - ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
Μετά τη θύελλα αντιδράσεων που προκάλεσε η κλήση της εφορίας για την πληρωμή στο τέλος του μήνα της 1ης δόσης του περίφημου ΕΝΦΙΑ, δηλαδή του φόρου που επιβλήθηκε από την μνημονιακή κυβέρνηση σε κάθε εμπράγματο δικαίωμα επί της ελληνικής γης, όπου και ο τελευταίος πολίτης αντιλήφθηκε την σκοπιμότητα αυτής της ληστρικής σε βάρος της περιουσίας των πολιτών φορολόγησης, το κατοχικό καθεστώς έκανε ένα βήμα πίσω.

Οι βουλευτές και οι υπουργοί του αναγκάστηκαν να παραδεχθούν «λάθη» στον υπολογισμό του φόρου και τελικά παρατάθηκε η προθεσμία καταβολής της 1ης δόσης κατά ένα μήνα, προκειμένου να διορθωθούν αυτά τα «λάθη», με την πασίγνωστη πλέον μέθοδο της «εντολής» Σαμαρά, που ανακοίνωσε περιχαρής ο έτερος των συμβαλλομένων και συναγωνιζόμενος σε εθελοδουλία και δωσιλογισμό τον πρώτο, Βενιζέλος.

Στην πραγματικότητα, το καθεστώς πέτυχε αρχικά τον στόχο του. Αφού και με αυτή ακόμα την «υποχώρηση» και την αναγνώριση «λαθών» στον υπολογισμό του ληστρικού φόρου, κατόρθωσε να μεταφέρει -βοηθούντων και των γνωστών ΜΜΕ- τη συζήτηση για τη νομιμότητα και τη σκοπιμότητα της επιβολής της εξοντωτικής αυτής φορολόγησης, στο πεδίο των υποτιθέμενων λαθών που χρήζουν διόρθωσης, ή των όποιων ελαφρύνσεων τελικά θα αποφασιστούν, για να «χρυσωθεί το χάπι».

Για το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο το θέμα είναι απολύτως ξεκάθαρο. Δεν πρόκειται για την ανάγκη διόρθωσης των όποιων λαθών, υπαρκτών, ή μη, ούτε για το ύψος του φόρου που καλούνται να καταβάλουν οι πολίτες, ούτε ακόμα αν αυτός εξοφληθεί σε τρεις, πέντε, ή περισσότερες δόσεις. Ο φόρος αυτός είναι ληστρικός, παράνομος και καταχρηστικός στη σύλληψή του και αποβλέπει στη σταδιακή εκποίηση της ιδιωτικής περιουσίας των Ελλήνων πολιτών και κυρίως των πλέον αδυνάτων, καθώς και των ταχύτατα φτωχοποιούμενων «μεσαίων» στρωμάτων του πληθυσμού, που διαθέτουν -μετά το Δημόσιο- το μεγαλύτερο μέρος των εμπραγμάτων δικαιωμάτων ιδιοκτησίας επί του ελληνικού εδάφους.

Είχαμε έγκαιρα προειδοποιήσει, ήδη από το 2011: Η πολιτική της βάρβαρης εσωτερικής υποτίμησης ένα και μόνο σκοπό είχε, την απαξία κάθε περιουσιακού στοιχείου, είτε δημόσιου, είτε ιδιωτικού και τη σταδιακή εκποίησή του με κάθε πρόσφορο μέσο. Τη δημόσια περιουσία ανέλαβε το ΤΑΙΠΕΔ. Την ιδιωτική περιουσία οι τράπεζες και η εφορία. Και ο ΕΝΦΙΑ είναι το εργαλείο για την επίτευξη του τελικού στόχου εκκαθάρισης από κάθε διεκδίκηση και εμπράγματο δικαίωμα που υφίσταται επί ελληνικού εδάφους και η παράδοση καθαρού του «οικοπέδου» στους «γύπες» των διεθνών αγορών και στα εγχώρια «κοράκια», που προσδοκούν σε ό,τι απομείνει από τη λεία.

Για το λόγο αυτόν, το Ε.ΠΑ.Μ. καλεί τους πολίτες να μην παρασυρθούν και πέσουν στη παγίδα. Ο μόνος δρόμος είναι να αρνηθούν να πληρώσουν αυτόν τον φόρο, αλλά και κάθε φόρο από εδώ και πέρα.

Η πιο δίκαιη πράξη, η πιο έντιμη στάση, η πιο ταξική, αλλά και συνάμα πατριωτική ενέργεια, που οι συνθήκες των καιρών επιβάλλουν σε όλους, είναι η άρνηση πληρωμής του ΕΝΦΙΑ και όχι μόνον αυτού.

Το Ε.ΠΑ.Μ. καλεί κάθε συλλογικότητα, κάθε σωματείο καταναλωτών, κάθε ένωση πολιτών να προσφύγουν μαζικά κατά της νομιμότητας και της συνταγματικότητας του νόμου.

Το Ε.ΠΑ.Μ. καλεί επίσης ανοιχτά όλες τις εξωκοινοβουλευτικές, αλλά και τις κοινοβουλευτικές δυνάμεις της αντιπολίτευσης, να αφουγκραστούν τις ανάγκες των καιρών και όλοι μαζί να εργαστούμε για την οργάνωση ενός παλλαϊκού μετώπου άρνησης πληρωμής και τελικής κατάργησης των ληστρικών φόρων.

Αθήνα 7 Αυγούστου 2014

Η Πολιτική Γραμματεία του Ε.ΠΑ.Μ.

Η Αργεντινή και εμείς, ή τι συμβαίνει όταν μια χώρα πτωχεύει. του Δημήτρη Καζάκη

Ουρές για τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης που σπανίζουν, λεηλασίες στα καταστήματα, οι τράπεζες κλειστές και εξαφανισμένες οι καταθέσεις, αδυναμία πληρωμής μισθών και συντάξεων, οι επιχειρήσεις κλείνουν η μια μετά την άλλη κι άλλα πολλά. Τα θυμάστε όλα αυτά; Αυτά δεν μας έλεγαν ότι θα συμβούν έτσι και πτωχεύσει μια χώρα; Δηλαδή έτσι κι αρνηθεί μια χώρα να πληρώσει τους δανειστές της;


Πόσες και πόσες φορές δεν τα έχουν επαναλάβει οι κυβερνώντες από την εποχή του Παπανδρέου και του Παπαδήμου, έως τους σημερινούς κλεφτοδήμους της κυβέρνησης των τοκογλύφων; Πόσες και πόσες φορές δεν τα έχουμε δει να γράφονται και να λέγονται από "αναλυτές" των τραπεζών, σούργελα καθηγητές της οικονομίας και γνωστούς "κολοσσούς" της δημοσιογραφίας; Τα ίδια δεν παπαγαλίζουν και οι οικονομικοί εγκέφαλοι τύπου Μηλιού, Σταθάκη και Σία της ομάδας Τσίπρα;

Φυσικά κανένας τους και ποτέ δεν δέχτηκε την ανοιχτή και δημόσια αναμέτρηση επιχειρημάτων. Πού τέτοια κότσια. Απλά όλοι τους είχαν και έχουν ως κοινό σκοπό να τρομοκρατήσουν τον κακομοίρη Έλληνα ώστε να αποδεχθεί το ξεπούλημα το δικό του και της πατρίδας του, ως κάτι το μοιραίο και το αναπόφευκτο.

Δεν τα βάζεις με τις αγορές και τα επιτελεία των δανειστών, γιατί θα σε συντρίψουν. Επικαλείσαι την καλή τους θέληση και διαπραγματεύεσαι με σκοπό να τους πείσεις να σε λυπηθούν. Όσο πιο καλός δούλος αποδεικνύεσαι, πιστός σαν σκύλος και χαμερπής σαν σκουλήκι, τόσο περισσότερο μπορείς να ελπίζεις στην επιείκια του αφέντη. Αυτό μας λένε και μας ξαναλένε επί της ουσίας όλοι οι δελφίνοι της εξουσίας. Δεξιοί και αριστεροί. Ποτέ ξανά στην Ελλάδα η εθελοδουλεία δεν βρισκόταν σε τέτοιο απόγειο.

Γιατί πτώχευσαν την Αργεντινή;

Και ξάφνου η Αργεντινή με δική της επιλογή κηρύσσεται από τις αγορές σε πτώχευση. Αρνείται να συμμορφωθεί με μια εξωφρενική απόφαση αμερικανικού δικαστηρίου που εξωμειώνει έναν κυρίαρχο λαό με τους ιδιώτες κερδοσκόπους που αγόρασαν τα κρατικά ομόλογα της χώρας πάμφθηνα μετά την χρεοκοπία της το 2001 και τώρα απαιτούν να πληρωθούν στο σύνολο της ονομαστικής τους αξίας. Από τον Νοέμβριο του 2012 η κυβέρνηση της Αργεντινής εκβιάζεται με όπλο τις αποφάσεις ενός υπέργηρου δικαστή της Νέας Υόρκης, οι οποίες έχουν σκοπό να γονατίσουν ένα κυρίαρχο κράτος και να το εξαναγκάσουν να γίνει ξανά υποχείριο της διεθνούς κερδοσκοπίας.

Ποιο είναι το πρόβλημα; Μετά την χρεοκοπία του 2001, η Αργεντινή, αφού πέρασε των παθών της τον τάραχο στα χέρια ενός πολιτικού και οικονομικού συστήματος που ήταν απόλυτα υποταγμένο στους διεθνείς δανειστές, αφού ο λαός της έφτασε στο έσχατο όριο της αθλιότητας, της πείνας και της μιζέριας επειδή οι κυβερνώντες του ξεπούλησαν μέτρο προς μέτρο ολόκληρη την χώρα κατ' εντολή και υπό την άμεση επίβλεψη του ΔΝΤ και αφού εκδίωξε κακήν κακώς το πολιτικό προσωπικό που είχε οδηγήσει την χώρα στην κατάρρευση, προχώρησε στην μονομερή διαγραφή του χρέους περίπου κατά 70% με δυο swap, το 2005 και το 2010.

Όμως το πιο σημαντικό δεν είναι αυτό. Το πιο σημαντικό είναι ότι όλα αυτά τα 13 χρόνια, η Αργεντινή αναπτύσσεται και μάλιστα με υψηλούς ρυθμούς χωρίς να έχει την ανάγκη να δανείζεται από τις διεθνείς κεφαλαιαγορές. Και παρά τις κασσάνδρες ούτε καν έλλειψη ξένων επενδύσεων δεν εμφανίστηκε στην οικονομία της. Μάλιστα οι εισροές Άμεσων Ξένων Επενδύσεων στην Αργεντινή ανέκαμψαν μέσα σε δυο χρόνια μετά την χρεοκοπία του 2001, ενώ τα επόμενα χρόνια κορυφώθηκαν.

Πώς είναι δυνατόν να υπάρχει και να αναπτύσσεται και μάλιστα τάχιστα μια χώρα που έχει διακηρύξει πώς δεν έχει ανάγκη τον δανεισμό από τις διεθνείς κεφαλαιαγορές; Πώς είναι δυνατόν να πηγαίνει κόντρα στο επίσημο δόγμα της θεολογίας των αγορών και αντί για ιδιωτικοποιήσεις να προχωρά σε επανακρατικοποιήσεις, αντί για διάλυση του κοινωνικού κράτους, να προχωρά σε ενίσχυσή του, κοκ;

Άσε που χρεοκόπησε και ύστερα έκανε το ανήκουστο. Προχώρησε σε αναδιάρθρωση του χρέους της μονομερώς με σκοπό να σβήσει το 70%, χωρίς την επιβολή "προϋποθέσεων" από τους δανειστές και το ΔΝΤ. Χωρίς δηλαδή να δεχθεί λεόντειες δανειακές συμβάσεις, μνημόνια οικονομικής πολιτικής και επιτηρήσεις από το εξωτερικό. Κι όχι μόνο της πέρασε, αλλά η αποφασιστικότητα της κυβέρνησης εξανάγκασε το 93% των ομολογιούχων της Αργεντινής να συμφωνήσουν με την ανταλλαγή αυτή.

Να λοιπόν γιατί η Αργεντινή μπήκε στο στόχαστρο. Να γιατί πρέπει να γονατίσει μπροστά στα πιο κερδοσκοπικά συμφέροντα της διεθνούς αγοράς. Σκοπός των δικαστικών ενεργειών, δεν είναι να εξαναγκάσουν απλά την Αργεντινή να πληρώσει λύτρα εκβιασμού στους κερδοσκόπους, αλλά να αναθεωρηθεί στην πράξη ολόκληρη η αναδιάρθωση του χρέους της. Κι έτσι η Αργεντινή, χωρίς να μπορεί να σηκώσει το βάρος της εξυπηρέτησής του, να αναγκαστεί να προσφύγει στο ΔΝΤ ώστε να αποκατασταθεί η "αξιοπιστία" της στις διεθνείς αγορές και να μπει σε νέο φαύλο κύκλο δανεισμού. Από κει και πέρα η χώρα και ο λαός της θα γίνουν και πάλι έρμαιο των κερδοσκόπων και της σύγχρονης αποικιοκρατίας.

Η πτώχευση ισοδυναμεί με καταστροφή μόνο αν έχεις ξεπουλημένες κυβερνήσεις

Πώς λοιπόν να μην περιμένουν πώς και τι την επίσημη πτώχευση της Αργεντινής, εκείνοι που την έστησαν. Όλοι οι πληρωμένοι καλαμαράδες διεθνώς βγήκαν και έσκουζαν ως μουνουχισμένοι χοίροι για την "καταστροφή" που απειλεί την Αργεντινή μόλις κηρυχθεί επίσημα από τις αγορές σε πτώχευση. Τι κραχ στο χρηματιστήριο της προέβλεπαν. Τι καταβαράθρωση του νομίσματός της. Τι υπερπληθωρισμούς. Τι καταρρεύσεις τραπεζών.

Μάλιστα τα "δικά μας" μέσα μαζικής εξαπάτησης έπαιζαν συνεχώς σκηνές από την Αργεντινή του 2001 με επιδρομές και λεηλασίες, κοκ. Ταυτόχρονα, ότι σούργελο υπάρχει στην πολιτική σκηνή της χώρας βγήκε για να προδικάσει το "τέλος" της Αργεντινής και να μεμφθεί όποιον "γραφικό" τολμά να μιλά για μονομερή διαγραφή του χρέους.

Τι συναίβει τελικά στην Αργεντινή; Οι οίκοι ανοχής (δηλαδή πιστοληπτική αξιολόγησης, όπως επίσημα ονομάζονται) της διεθνούς κεφαλαιαγοράς, έτρεξαν να ανακηρύξουν την Αργεντινή σε κατάσταση "επιλεκτικής" ή "περιορισμένης" πτώχευσης. Η ISDA που αποφασίζει για το αν υπήρξε "πιστωτικό γεγονός", αποφάνθηκε θετικά και έτσι άνοιξε ο δρόμος για την πληρωμή 1 δις δολαρίωνCDS. Και λοιπόν;

Το χρηματιστήριο της Αργεντινής παρουσίασε μια κάμψη της τάξης του 8% την Πέμπτη, μετά από μια κερδοσκοπική άνοδο της τάξης του 7% την προηγούμενη ημέρα. Εκεί που οι γνωστοί "αναλυτές" προδίκαζαν κραχ, την Παρασκευή παρουσίασε άνοδο της τάξης του 1,7%. Άνθρακες οι προβλέψεις.

Το ίδιο και το νόμισμα. Παρά το γεγονός ότι από τις αρχές του χρόνου έχει υποστεί μια σοβαρή υποτίμηση, το αργεντίνικο πέσο διολίσθησε ελάχιστα λόγω της πτώχευσης. Από 8,22 πέσο ανά δολάριο την Τετάρτη σε 8,24 την Παρασκευή. Ακόμη και οι τιμές των ομολόγων της Αργεντινής στη δευτερογενή αγορά που κανονικά λόγω της επίσημης πτώχευσης θα έπρεπε να είχαν πέσει στο ναδίρ, εξακολουθούν και διατηρούν το ίδιο επίπεδο.

Προβλήματα στην τροφοδοσία της αγοράς μηδενικά. Προβλήματα στις διεθνείς εμπορικές και οικονομικές σχέσεις της χώρας το ίδιο. Λεηλασίες, επιδρομές σε τράπεζες και όλα τα υπόλοιπα φαινόμενα που χαρακτήριζαν την χρεοκοπία του 2001 επίσης ανύπαρκτα. Οι δουλειές συνεχίζουν όπως και πριν.

Που είναι λοιπόν η καταστροφή, ή η κατάρρευση της Αργεντινής; Που είναι όλα αυτά που δήθεν θα πάθαινε μια χώρα όταν οι αγορές θα την κήρυτταν σε πτώχευση;

Τι κρίμα πάντως για τους Αργεντίνους να έχουν μια τόσο "λαϊκίστικη" κυβέρνηση σαν της Φερνάντεζ, η οποία θεωρεί ως αδιαπραγμάτευτη αρχή της την υπεράσπιση της εθνικής της κυριαρχίας έναντι των ξένων επιβουλών. Τι μεγάλο δυστύχημα γι' αυτούς να έχουν κυβέρνηση που αρνείται να ενδώσει στους κερδοσκόπους.

Ενώ αν είχαν Έλληνες πολιτικούς στη διακυβέρνηση της χώρας, τα πράγματα θα ήταν εξαιρετικά πιο απλά. Η χώρα δεν θα πτώχευε επίσημα γιατί οι πολιτικοί μας θα είχαν φροντίσει εγκαίρως να κλείσουν συμφωνία με τους κερδοσκόπους για να ικανοποιήσουν ακόμη και τις πιο παράλογες απαιτήσεις τους. Και με το αζημίωτο για τα κομματικά τους ταμεία, αλλά και για τους ίδιους προσωπικά, θα είχαν κανονίσει να πληρώσει ο ελληνικός λαός όχι μόνο από το υστέρημά του, αλλά με το αίμα του και με την πατρίδα του. Όπως κάνει 4 χρόνια τώρα.

Βλέπετε πόσο απολίτιστοι είναι αυτοί οι Αργεντίνοι, που αντί να τρέμουν μπροστά στους εκβιασμούς και τις απειλές των αγορών και των μεγάλων, αυτοί διαδηλώνουν μαζικά με το σύνθημα "έχουμε πατρίδα κι όχι αποικία". Δεν είναι σαν τους Έλληνες που δεν τολμούν ούτε καν να σκεφτούν ότι μπορούμε ως χώρα να διαγράψουμε το χρέος μας μονομερώς χωρίς να πάθουμε τίποτε κακό. Αρκεί να πάρει ο λαός τις τύχες αυτής της χώρας στα χέρια του. Αρκεί να σκεφτούμε για μια φορά στη ζωή μας ως άνθρωποι με αξιοπρέπεια, ως πατριώτες που θέλουν μια δημοκρατικά ανεγγενημένη Ελλάδα κι όχι ως υποζύγια της κάθε ξενόδουλης εξουσίας. Δεξιάς ή αριστερής.  

Να πώς θα χάσετε ακόμη και την πρώτη σας κατοικία. του Δημήτρη Καζάκη

Θέλετε να μάθετε πώς θα χάσετε ότι ακίνητο διαθέτετε; Απλά ασχοληθείτε λίγο να καταλάβετε τι σημαίνει Ενιαίος Φόρος Ακινήτων (Εν.Φ.Α.). Ο συγκεκριμένος φόρος δεν επιβάλλεται στα ακίνητα, αλλά στο δικαίωμα ιδιοκτησίας. Ανεξάρτητα εισοδηματικής, ή άλλης κατάσταστης που καθορίζει την φοροδοτική του ικανότητα. Όποιος διαθέτει "ακίνητο", το οποίο κατά τους κυβερνώντες είναι οτιδήποτε αφορά σε εμπράγματη ιδιοκτησία γης, όπως οικόπεδο, χωράφι, αγροκήπιο, κτίσμα, οίκημα, οικοδομή και γενικά οποιαδήποτε μετρήσιμη επιφάνεια σε τετραγωνικά, οφείλει να πληρώνει φόρο.

Δεν έχει καμιά σημασία πώς απέκτησες το ακίνητο. Δεν έχει σημασία αν σου αποδίδει ή όχι εισόδημα. Έτσι ή αλλιώς η κατοχή ακινήτου αποτελεί από μόνη της τεκμήριο εισοδήματος. Δεν έχει σημασία σε τι κατάσταση, ή ποια είναι η χρήση του ακινήτου. Και μόνο το γεγονός ότι υπάρχει ακίνητο - κατά τον προσδιορισμό των κυβερνώντων - υποχρεούσε σε Εν.Φ.Α. Χώρια τα τεκμήρια και τα άλλα χαράτσια. Δηλαδή υποχρεούσε να πληρώνεις στο κράτος προκειμένου να το έχεις. Κάθε χρόνο. Έχεις, δεν έχεις.  

Φανταστείτε μια οικογένεια από τις πολλές που έχει αγοράσει με δάνειο ένα σπίτι και το χρωστά ακόμη στην τράπεζα. Η οικογένεια αυτή υποχρεούτε να πληρώσει και Εν.Φ.Α.. Κι αν η οικογένεια αυτή, όπως οι περισσότερες, μόλις και μετά βίας βγάζει τη δόση προς την τράπεζα, που θα βρει να πληρώσει τον φόρο; Θα κόψει το λαιμό της. Κι αν δεν έχει, τότε απλά οι κυβερνώντες θα βγάλουν το ακίνητο στον πλειστηριασμό. Αρκεί να υπάρχει οφειλή άνω των 500 ευρώ προς την εφορία.

Και τι θα γίνει με τις οικογένειες που αδυνατούν να πληρώσουν τις τράπεζες για το οικιστικό τους δάνειο και μετά την προσφυγή τους στη δικαιοσύνη μπόρεσαν να πετύχουν κάποια οριακά ευνοϊκή ρύθμιση; Αν δεν έχουν να πληρώσουν τον Εν. Φ. Α., την πάτησαν χοντρά. Το ακίνητο θα βγει στο σφυρί με συνοπτικές διαδικασίες. Και να θυμάστε για το "δημόσιο" δεν ισχύει η προστασία της πρώτης κατοικίας. Δηλαδή μπορεί να βγάλει σε πλειστηριασμό ακόμη και την πρώτη κατοικία για οφειλή από 500 ευρώ και πάνω.

Και ξέρετε τι συμβαίνει όταν το ακίνητο που χρωστάτε στην τράπεζα το βγάζει το "δημόσιο" σε πλειστηριασμό; Πληρώνεται και η τράπεζα. Κρατά το "δημόσιο" την οφειλή και τα υπόλοιπα, αν περισσεύουν, εξοφλείται η τράπεζα. Είτε ο ιδιοκτήτης έχει πάρει δικαστικές αποφάσεις που τον προστατεύουν, είτε όχι. Και ανεξάρτητα από το αν πρόκειται για πρώτη κατοικία, που κατά τ' άλλα προστατεύεται έναντι των τραπεζών.

Με άλλα λόγια οι κυβερνώντες με τον Εν.Φ.Α. δεν επιβάλλουν μόνο χαράτσι στο δικαίωμα ιδιοκτησίας ακινήτου, έχουν αναλάβει να κάνουν και την βρωμοδουλιά των τραπεζών. Θα βγάζουν στο σφυρί ακίνητα, ακόμη και πρώτες κατοικίες, για οφειλές προς την εφορία, έτσι ώστε να εισπράτουν και οι τράπεζες. Χωρίς τα εμπόδια των δικαστικών αποφάσεων και της προστασίας της πρώτης κατοικίας, που για τους τραπεζίτες και την τρόικα αποτελούν σοβαρό αγκάθι, όπως επανειλλημένα έχει πει και ο κ. Τόμσεν.

Κατά τ' άλλα οφείλουμε όλοι μας να είμαστε πανευτυχείς γιατί ο ανεκδιήγητος Γκίκας και ο Σαμαράς αναγνώρισε τα "λάθη" του Εν.Φ.Α. και μετά την σικέ "ανταρσία" των βουλευτών της συμπολίτευσης δεν πρόκειται να υπερκοστολογήσουν τον συγκεκριμένο φόρο. Ουρά! Στο ερώτημα βέβαια με ποιο δικαίωμα φορολογούν και μάλιστα παντελώς αυθαίρετα το δικαίωμα της ιδιοκτησίας, αυτό το άφησαν να αιωρείται μιας και όπως λένε οι πιο ειλικρινείς αποτελεί "μνημονιακή υποχρέωση". Αποτελεί δηλαδή δέσμευση προς τους δανειστές να χάσει ο μέσος Έλληνας όχι μόνο τα όποια ακίνητα κατέχει, αλλά όλα τα εμπράγματα δικαιώματά του στη γη των πατέρων του.
    
Κι αυτό βιάζει. Γιατί άραγε οι κυβερνώντες ξεκίνησαν την είσπραξη του Εν. Φ. Α. μέσα στον Αύγουστο; Αναρωτηθήκατε γιατί; Ποιο νοικοκυριό έχει διαθέσιμο εισόδημα εν μέσω καλοκαιριού για να πληρώσει; Θα μου πείτε θα κάνει ρύθμιση. Και μόλις την κάνει θα του έρθει η επόμενη δόση για να εκτινάξει την οφειλή προς την εφορία ακόμη κι εκείνων των λίγων που δεν είχαν μέχρι σήμερα.

Ταυτόχρονα μέσα στον Αύγουστο πόσοι θα αντιληφθούν το μέγεθος του προβλήματος που δημιουργεί ο Εν.Φ.Α. ειδικά για εκείνους που έχουν δανειστεί για να αγοράσουν πρώτη κατοικία και σήμερα με τα χίλια ζόρια εξυπηρετούν τα τραπεζικά δάνεια; Οι κυβερνώντες επενδύουν στα "μπάνια του λαού". Κι όταν τα νοικοκυριά συνηδειτοποιήσουν τι τους έχει συμβεί θα είναι αργά να ασκήσουν ακόμη και προσφυγές στη δικαιοσύνη.

Όχι μόνο λόγω Αυγούστου, αλλά γιατί από τον Σεπτέμβριο - όπως μας πληροφορεί το ΔΝΤ - πρόκειται να κατατεθεί προς ψήφιση ο νέος Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας, που θα προβλέπει διαδικασίες αστραπής για κατασχέσεις και πλειστηριασμούς, αλλά και θα αυξήσουν ακόμη περισσότερο τα κόστη προσφυγής στη δικαιοσύνη. Όπως και να το δει κανείς ήρθε η ώρα της αλήθειας. Ο μέσος Έλληνας έχει ήδη υποβιβαστεί σε δουλοπάροικο των δανειστών και των τραπεζών με σέμπρο το πολιτικό προσωπικό της χώρας. Και θα πρέπει να αποδεχθεί τη νέα κοινωνική του υποτέλεια, θέτοντας την όποια ιδιοκτησία του στη διάθεση των νέων αρχόντων, των κλεπτοβαρώνων του χρήματος.