Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2016

Το ευχάριστο δίλημμα: Με ευρώ χωρίς συντάξεις ή με Δραχμή και συντάξεις;

Σπύρος Στάλιας. οικονομολόγος Ph.D

Προς τι λοιπόν όλη αυτή η πρεμούρα για το ασφαλιστικό της Ελλάδος που απ’ ότι φαίνεται αγκαλιάζει και όλη την Ευρωζώνη.

Το πρόβλημα τίθεται ως εξής. Υποθέτουν ότι μετά από 30 χρόνια οι εργαζόμενοι θα είναι λιγότεροι ενώ οι συνταξιούχοι περισσότεροι. Τότε τα ασφαλιστικά ταμεία θα καταρρεύσουν Αυτό το επονομάζουν και πρόβλημα των γενεών (intergenerational).

Κατά συνέπεια θα πρέπει από τώρα να μαζέψουμε αρκετά χρήματα έτσι  ...
ώστε οι συνταξιούχοι να μπορούν να αγοράζουν τότε αγαθά και υπηρεσίες για να ζουν, όσο καλά μπορούν να ζουν. Με άλλα λόγια λένε ότι, με λιγότερους εργαζόμενους και περισσότερους συνταξιούχους, το ασφαλιστικό πρόβλημα λύνεται ικανοποιητικά, αν στους συνταξιούχους εξασφαλίσουμε στοιχειωδώς επαρκή κεφάλαια για την διαβίωση τους.

Φαίνεται λογικό.

Ας χρησιμοποιήσουμε όμως ένα μυθιστορηματικό επιχείρημα για να δούμε την λογικότητα του επιχειρήματος. 

Ας υποθέσουμε ότι μετά 30 χρόνια 11 εκατ. Έλληνες είναι συνταξιούχοι και ‘ένας’ έχει απομείνει να δουλεύει για αυτούς τους 11 εκατ. συνταξιούχους. Το πρόβλημα όμως είναι λυμένο. Οι συνταξιούχοι έχουν να πληρώσουν αυτόν τον πολύτιμο ‘ένα’. Έχει υπάρξει μέριμνα και έχουν στην άκρη τα κεφάλαια τους.


Αλλά αλήθεια, στο Θεό που πιστεύουμε, αυτό είναι το πρόβλημα; Αν οι συνταξιούχοι έχουν τα χρήματα να πληρώνουν τον ‘έναν’; Είναι έτσι όπως το θέτουν οι ανόητοι νεοφιλελεύθεροι της ΕΕ, ΕΚΤ και του ΔΝΤ και τρέχουν από πίσω και οι δικοί μας ανόητοι με τις πανηλίθιες αναλογιστικές μελέτες;

Φυσικά το πρόβλημα δεν είναι αν οι συνταξιούχοι έχουν να πληρώσουν.

Αν ο ‘ένας’ δεν μπορεί να παράγει, τα κεφάλαια σε μια μέρα θα εξατμιστούν σαν το νερό που βράζει. Αλλά αν ο διαβόητος αυτός ‘ένας’ έχει όλη την γνώση και την τεχνολογική υποστήριξη να παράγει για τις ανάγκες των 11 εκατ. συνταξιούχων και για τις δικές του ανάγκες, τότε ερώτημα είναι άλλο.
Το ερώτημα είναι, στους συνταξιούχους τι επίπεδο ζωής θέλουμε να προσφέρουμε; Πόση υγεία; 
Πόσα τρόφιμα; Τι διασκέδαση; Να έχουν ένα αυτοκίνητο; Να πάνε διακοπές; Να έχουν φάρμακα; Να έχουν ένα σπίτι; Να υπάρχουν τα Καπή;

Αυτό είναι το πραγματικό πρόβλημα που θα πρέπει να απαντηθεί. Πράγματι αυτά που θα προσφέρουμε στους συνταξιούχους είναι το πραγματικό κόστος μας ως κοινωνία και όχι πως αυτά θα πληρωθούν.

Σε μια κοινωνία ευνομούμενη που εκδίδει το νόμισμα της, και κινητοποιεί τους παραγωγικούς της συντελεστές, η πληρωμή των συντάξεων δεν αποτελεί για το κράτος, τίποτα άλλο, παρά μόνο πληκτρολόγηση χρημάτων στον λογαριασμός τους, να αγοράζουν ότι παράγει η οικονομία και να ζουν αξιοπρεπώς.
Ποτέ μια χώρα που εκδίδει το νόμισμα της δεν μπορεί στο τέλος του μήνα να μην πληρώσει μισθούς και συντάξεις και να αφήσει στο έλεος του Θεού τους συνταξιούχους της, τους μισθωτούς της ή την παιδεία της και την υγεία της.

Παρ όλα αυτά όμως, το πράγματα γίνονται χειρότερα, όταν οι Θεσμοί προσπαθούν να επιβάλουν την θέληση τους. Σήμερα το κράτος να σταματήσει τις δαπάνες του ή να αυξήσει την φορολογία, για να βάλει στην άκρη αυτά τα κεφάλαια.

Μα αν το κράτος σήμερα αρχίσει να αποταμιεύει κεφάλαια για τους μέλλοντες συνταξιούχους το μόνο που θα κάνει είναι να κάνει την ύφεση ακόμα χειρότερη, την ανεργία υψηλότερη και να θέσει και τις μελλοντικές γενιές σε κίνδυνο, αφού οι δαπάνες για την παιδεία και την υγεία θα μειωθούν και έτσι ακόμα πιο πολύ η ανάπτυξη θα υπονομευτεί.

Δυστυχώς οι Έλληνες έχουν κολλήσει με το ευρώ και δεν έχουν κατανοήσει ότι όσο η χώρα είναι στο ευρώ, καμία Ελληνική Κυβέρνηση δεν θα μπορέσει, ποτέ μα ποτέ, να εγγυηθεί την ιδία ποιότητα ζωής στους συνταξιούχος με πραγματικούς όρους και σε βάθος χρόνου και ας κάνει όσες θέλει σοφές αναλογιστικές μελέτες.

Σήμερα, με το ευρώ, κάνουν μελέτες για το πόσο θα πρέπει να μειωθούν και άλλο οι συντάξεις, για να έχουμε πιο πολύ χρήμα στο μέλλον, με λιγότερες απολαβές, για πιο πολλούς συνταξιούχους, ενώ ταυτόχρονα λόγω των επιπρόσθετων φορολογιών και μείωσης των κρατικών δαπανών, το ΑΕΠ μειώνεται, η χώρα έχει αποαγροτοποιηθεί και αποβιομηχανοποιηθεί και τα έλλειμμα αυξάνονται.

Ας επιλέξουμε τι θέλουμε με σοβαρότητα.

Δραχμή και συντάξεις ή ευρώ χωρίς συντάξεις;

Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2016

Καταργούν ΚΑΙ τον Αρχαιολογικό Νόμο

της Δήμητρας Μυρίλλα

Για το αστικό κράτος της καπιταλιστικής κρίσης υπάρχουν δύο τρόποι αντιμετώπισης της Πολιτιστικής Κληρονομιάς: είτε ως εμπόδιο, είτε ως επενδυτική ευκαιρία. Το νομοσχέδιο της κυβέρνησης που κατατέθηκε και τιτλοφορείται «Νέο Θεσμικό πλαίσιο για την άσκηση οικο-νομικής δραστηριότητας και άλλες διατάξεις»υιοθετεί κυνικά και απροκάλυπτα και τις δύο πλευρές και ουσιαστικά περιορίζει ή και καταργεί τις αρμοδιότητες της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας έτσι όπως διαμορφώθηκαν από συστάσεώς της και έτσι όπως περιγράφονται από τον Αρχαιολογικό Νόμο.

Προσπαθούν, δε, με λεκτικές και νομικίστικες κουτοπονηριές να κρύψουν κάτω από το χαλί αυτό που δεν κρύβεται. Στο άρθρο 33 που επιγράφεται «Ρυθμίσεις Αρχαιολογίας» (διότι η Αρχαιολογία είναι κάτι που απλώς πρέπει να ρυθμιστεί προς εξυπηρέτηση άλλων σημαντικότερων θεμάτων!), αρχικά προβλέπονταν τα εξής:

«1.Εντός δύο ετών από την έναρξη ισχύος του παρόντος με κανονιστικές αποφάσεις των Δήμων που εκδίδονται κατά το άρθρο 79 του ν. 3463/2006 κατόπιν εισήγησης των Τοπικών Συμβουλίων Μνημείων προσδιορίζονται οι περιοχές αρχαιολογικού ενδιαφέροντος στις οποίες μπορούν να ιδρύονται οι δραστηριότητες του παρόντος Κεφαλαίου καθώς και κάθε άλλο σχετικό θέμα» και «2.Μετά την...
δημοσίευση των κανονιστικών αποφάσεων της προηγούμενης παραγράφου, παύουν να ισχύουν οι σχετικές εγκρίσεις που προβλέπονται στο άρθρο 10 του ν. 3028/2002 για τις δραστηριότητες που εμπίπτουν στο παρόν Κεφάλαιο».

Δηλαδή σε λίγες γραμμές η «αριστερή» κυβέρνηση κατόρθωνε τα εξής δύο:

1. Να καταργήσει(!) διατάξεις του Αρχαιολογικού Νόμου (3028/2002) προκειμένου να αναπτυχθεί ανεμπόδιστα η επιχειρηματική δραστηριότητα. Θυμίζουμε εδώ ότι η διοικητική «διευκόλυνση» των λεγόμενων επενδύσεων αποτελεί μνημονιακή υποχρέωση. ‘Η με άλλα λόγια: το δια των «επενδύσεων» μακέλεμα της χώρας αποτελεί «προαπαιτούμενο».

2. Η αρμοδιότητα ορισμού των περιοχών αρχαιολογικού ενδιαφέροντος να μεταφερθεί από την Αρχαιολογική Υπηρεσία, που είναι και η καθ’ ύλην αρμόδια, στους Δήμους, με τα Τοπικά Συμβούλιο Μνημείων να περιορίζονται σε ένα ρόλο εισηγητικό και γνωμοδοτικό, επεκτείνοντας ουσιαστικά τον Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων (ν. 3463/2006) με τον οποίο αρμοδιότητες της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας παραχωρούνταν στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Μετά τις αντιδράσεις από την αρχαιολογική κοινότητα για το άρθρο 33 ο νομοθέτης άλλαξε τα προβλεπόμενα ως εξής: Μέσα σε δύο χρόνια από την έναρξη ισχύος του παρόντος νόμου τα υπουργεία Εσωτερικών, Οικονομίας - Ανάπτυξης και Πολιτισμού θα προχωρήσουν, μετά από εισήγηση των υπηρεσιών του ΥΠΠΟ, σε κοινές αποφάσεις προσδιορισμού των περιοχών αρχαιολογικού ενδιαφέροντος στις οποίες μπορούν να ιδρύονται δραστηριότητες καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος, θεάτρων και κινηματογράφων. Αλλά, «μετά τη δημοσίευση των ανωτέρω κανονιστικών αποφάσεων, υποκαθίστανται για τις σχετικές περιοχές οι απαιτούμενες σχετικές εγκρίσεις του ν. 3028/2002 για τις δραστηριότητες που εμπίπτουν στο παρόν Κεφάλαιο.» (!)

Δηλαδή, καταργούν πάλι τον Αρχαιολογικό Νόμο, αφού όμως προηγουμένως εμπλέξουν και την Αρχαιολογική Υπηρεσία και την εξαναγκάσουν να παίξει το ρόλο του μεσιτικού γραφείου, υποδεικνύοντας ποιες περιοχές αρχαιολογικού ενδιαφέροντας είναι κατάλληλες για επενδύσεις! Και αφού, λοιπόν, η Αρχαιολογική Υπηρεσία ολοκληρώσει τη δουλειά που της ανατέθηκε, τότε δεν θα έχει καν το δικαίωμα να κάνει χρήση του Αρχαιολογικού Νόμου διότι για τις παραπάνω περιοχές δεν θα ισχύει!

Ο σταδιακός και συστηματικός περιορισμός διατάξεων του ισχύοντος Αρχαιολογικού Νόμου (3028/2002) από άλλες διατάξεις που εμφανίζονται σε νεότερους νόμους δεν είναι κάτι το καινοφανές. Είναι αυτό που οι προηγούμενες κυβερνήσεις «όφειλαν» να κάνουν προκειμένου να διευκολύνουν τους εργολάβους των μεγάλων έργων ή να δημιουργήσουν εκείνο το υποστηρικτικό περιβάλλον που θα επιτρέπει σε κάθε λογής «επενδυτές» να κερδοφορήσουν (ή κερδοσκοπήσουν;) στο όνομα της πολιτιστικής κληρονομιάς.

Ωστόσο, κάποια από τις κυβερνήσεις που διαδέχονται η μία την άλλη θα έχει και το «προνόμιο» να βάλει την υπογραφή του οριστικού τέλους σε ό, τι μέχρι σήμερα εννοούσαμε προστασία Μνημείων, δεδομένου ότι τα τελευταία χρόνια έχει καθιερωθεί μία νέα αντίληψη για την Πολιτιστική Κληρονομιά: Μνημεία εμπόδια ή Μνημεία «δολώματα» για επενδυτές. Και η «αριστερή» κυβέρνηση δείχνει τα πηγαίνει περίφημα.

Ο Κώδικας Δήμων και Κοινοτήτων (ν. 3463/2006) ήταν από τα πρώτο νομοθετήματα που περιόριζε τον προστατευτικό και αποφασιστικό ρόλο της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, αφού στις αρμοδιότητες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης πέρασε «η εφαρμογή πολιτικών για την ανάδειξη και προστασία του τοπικού πολιτισμού, η προβολή των πολιτιστικών αγαθών και των σύγχρονων πολιτιστικών έργων που παράγονται σε τοπικό επίπεδο, με τη δημιουργία πολιτιστικών και πνευματικών κέντρων, μουσείων, πινακοθηκών, κινηματογράφων και θεάτρων, φιλαρμονικών και σχολών διδασκαλίας μουσικής, σχολών χορού, ζωγραφικής, γλυπτικής κλπ., καθώς και η μελέτη και εφαρμογή πολιτιστικών προγραμμάτων»και «η προστασία μουσείων, μνημείων, σπηλαίων, καθώς και αρχαιολογικών και ιστορικών χώρων της περιοχής και των εγκαταστάσεων αυτών»!

Τότε οι αρχαιολόγοι είχαν αντιδράσει τονίζοντας: «Ο μόνος φορέας που μπορεί και πρέπει να είναι αρμόδιος για το έργο της προστασίας του συνόλου της μνημειακής κληρονομιάς είναι η Αρχαιολογική Υπηρεσία, η αρχαιότερη υπηρεσία του ελληνικού κράτους, που από το 1834 μεριμνά με συνέπεια και αποτελεσματικότητα για την διάσωση και την προστασία των αρχαιοτήτων και διαθέτει την απαιτούμενη επιστημονική, τεχνική και διοικητική εξειδίκευση, αλλά και την μακροχρόνια εμπειρία, ώστε να μπορεί να ανταποκρίνεται στα πολλαπλά, εξαιρετικά σύνθετα προβλήματα που θέτει η διαδικασία της προστασίας των αρχαίων μνημείων».

Το 2010 κατάφεραν κι άλλο «χτύπημα» στη διεξαγωγή του αρχαιολογικού έργου με επιστημονικούς όρους και τρόπους μέσω του «Μνημονίου Συναντίληψης και Συνεργασίας για τα Μεγάλα Έργα»που υπογράφτηκε μεταξύ του υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού (τότε) και του υπουργείου Υποδομών Μεταφορών και Δικτύων. Με αυτό το μνημόνιο οι ανασκαφές που γίνονται στο πλαίσιο των λεγόμενων Μεγάλων Έργων υποτάσσονται πλήρως στους χρόνους, τους ρυθμούς και τις ανάγκες των εργολαβικών εταιρειών.

Στο μεταξύ ο Οργανισμός του Υπουργείου Πολιτισμού σε ισχύ από τον Οκτώβριο του 2014 Οκτώβριο του 2014 δημιούργησε δεκάδες δυσλειτουργίες, θέτοντας τη λειτουργία των διοικητικών δομών στο πλαίσιο της μνημονιακής δημοσιονομικής προσαρμογής.

Για πρώτη φορά στα χρονικά του Υπουργείου Πολιτισμού θεσμοθετείται η εκποίηση της περιουσίας του η οποία αναφέρεται ως «αρμοδιότητα». Η Διεύθυνση Απαλλοτριώσεων και Ακίνητης Περιουσίας υποβαθμισμένο σε Τμήμα Απαλλοτριώσεων, Απόκτησης Ακινήτων και Αποζημιώσεων υπάγεται πλέον στη Γενική Διεύθυνση Οικονομικών Υπηρεσιών. Αυτό λοιπόν το τμήμα έχει ανάμεσα στις άλλες αρμοδιότητες «την εποπτεία και τον έλεγχο εκποίησης των περιουσιακών στοιχείων του Υπουργείου». Δηλαδή το ξεπούλημα στα νέα ήθη συνιστά αρμοδιότητα!

Επικεφαλής των οικονομικών υπηρεσιών είναι η καινούρια Διεύθυνση Προϋπολογισμού και Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής, με αρμοδιότητα τη διατήρηση και την ενίσχυση της «δημοσιονομικής σταθερότητας». Δηλαδή ένας μόνιμος μηχανισμός λιτότητας, ο οποίος θα προσαρμόζει τον πολιτισμό στις απαιτήσεις των δανειστών για ξεχαρβάλωμα του δημόσιου τομέα και κάθε κοινωνικής συνεισφοράς.

Ο στόχος είναι προφανής: υπηρεσίες υποστελεχωμένες και υποχρηματοδοτούμενες που θα περιορίζονται σε διεκπεραιωτικό ρόλο (έναν τέτοιο ρόλο προβλέπει και το άρθρο 33 του ν/σ που κατατέθηκε) στη σκιά των μεγάλων δημόσιων και ιδιωτικών έργων και που τελικά θα χαρακτηριστούν ανίκανες να αξιοποιήσουν το πολιτιστικό απόθεμα που έχουν κληθεί να διαχειριστούν.

Δια της μεθόδου της «σαλαμοποίησης» κομμάτι - κομμάτι καταργούν τον κυρίαρχο και προστατευτικό ρόλο της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας και μαζί το μέχρι τώρα θεσμικό πλαίσιο προστασίας των μνημείων προκειμένου να ανοίξει χωρίς δυσάρεστα εμπόδια ο δρόμος στην πλήρη εμπορευματοποίηση του ιστορικού και αρχαιολογικού πολιτιστικού αποθέματος.

Εν’ όψει της ψήφισης το νέου νομοσχεδίου ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων τονίζει ότι: «Θέση του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων είναι πως ενώ η εν γένει αδειοδότηση της άσκησης οικονομικής δραστηριότητας σε σύντομο χρονικό διάστημα αποτελεί έναν κρίσιμο παράγοντα για την οικονομική ζωή της χώρας, ο στόχος αυτός θα πρέπει να επιτευχθεί με την ενίσχυση των ελεγκτικών Υπηρεσιών, κι όχι με την κατάργηση της διαδικασίας της προληπτικής αδειοδότησης. Ειδικά όμως στην περίπτωση των αρχαιοτήτων και των μνημείων, η αδειοδότηση επιχειρήσεων χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των αρμόδιων υπηρεσιών του ΥΠΠΟΑ απειλεί να επιφέρει άμεσες και μη αντιστρεπτές βλάβες σε αρχαιότητες και μνημεία και ανεπανόρθωτη επιβάρυνση του περιβάλλοντα χώρου τους, ενώ αντίκειται και στο Σύνταγμα της χώρας.

Η αρχαιολογική νομοθεσία, όπως και η περιβαλλοντική νομοθεσία, εκπορεύονται από τη συνταγματική επιταγή του άρθρου 24 και ως εκ τούτου υπερισχύουν άλλων διατάξεων. Θεωρούμε επιβεβλημένο να αποσαφηνιστεί στο σχέδιο νόμου ότι η εφαρμογή των διατάξεων της αρχαιολογικής νομοθεσίας δεν θίγεται από τις διατάξεις του νέου νόμου, όπως άλλωστε αναφέρεται ρητά και για την περιβαλλοντική νομοθεσία. Σε διαφορετική περίπτωση, ο νόμος αυτός καθίσταται απειλή για τις αρχαιότητες και τα μνημεία της χώρας και θα μας βρει αντίθετους».

από το «Ημερόδρομος»

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Ο ενδοτισμός της κυβέρνησης στο μεταναστευτικό απειλεί την εδαφική ακεραιότητα των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου



Το μεταναστευτικό - προσφυγικό πρόβλημα έχει γίνει το τελευταίο διάστημα το επίμαχο θέμα της κυβερνητικής αντιπαράθεσης με τις τοπικές κοινωνίες των ακριτικών νησιών του Ανατολικού Αιγαίου και την Τοπική τους Αυτοδιοίκηση. Κύριο αίτημα των κατοίκων των νησιών Λέσβου, Χίου, Σάμου και Κω είναι η άμεση αποσυμφόρηση από τον συνεχώς αυξανόμενο αριθμό μεταναστών που συγκεντρώνεται εκεί. Έντονες είναι οι αντιδράσεις στα σχέδια της κυβέρνησης για δημιουργία επιπλέον κλειστών κέντρων κράτησης για την καθυστέρηση των διαδικασιών ταυτοποίησης εξαιτίας των υποστελεχωμένων υπηρεσιών, τις απάνθρωπες κι εξαθλιωμένες συνθήκες στις υφιστάμενες δομές που πυροδοτούν την δυσαρέσκεια θέτοντας σε κίνδυνο την κοινωνική ασφάλεια, την ανεξέλεγκτη δράση των διαφόρων ΜΚΟ που εμφανώς έχουν υποκαταστήσει το ρόλο του κράτους σε διάφορους τομείς. Στο πλευρό των κατοίκων είναι και η Εκκλησία. Επίσης, η Τοπική Αυτοδιοίκηση, στα περισσότερα νησιά, έχει πάρει θέση υπέρ των αιτημάτων της τοπικής κοινωνίας. Αλλά και η Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου υποστηρίζει τα περισσότερα από τα αιτήματα αυτά.

Απέναντι τους στέκεται η κυβέρνηση, που δια στόματος Μουζάλα κατηγορεί την τοπική κοινωνία ότι δεν βοηθάει στην εξομάλυνση της κατάστασης, που επιβάλει -ακόμη και χωρίς τη συναίνεση της Δημοτικής Αρχής- τη δημιουργία κλειστών κέντρων κράτησης, που ομολογεί ότι δεν μπορούν ν΄ απομακρυνθούν μαζικά από τα νησιά οι μετανάστες, γιατί δεν το επιτρέπει η Συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας κι ότι η αθέτησή της από ελληνικής πλευράς επιτρέπει στην Τουρκία του Ερντογάν να πραγματοποιήσει την απειλή της για αποστολή 3 εκατομμυρίων.

Η κυβέρνηση λοιπόν ομολογεί ότι υποτασσόμενη στις επιταγές της ΕΕ είναι ....
ανοχύρωτη στους εκβιασμούς της Τουρκίας. Εκβιασμοί που καταδεικνύουν ότι η Τουρκία δεν έχει πρόβλημα να χρησιμοποιήσει τους ομήρους των δουλεμπορικών δικτύων ως όπλο της αναθεωρητικής, επεκτατικής πολιτικής της. Εξάλλου, τα ανθρώπινα δικαιώματα στη χώρα αυτή δεν έχουν καμία σημασία, όπως επανειλημμένως έχει αποδείξει στη Διεθνή κοινότητα: διώκοντας και συλλαμβάνοντας πολίτες για τις πολιτικές τους πεποιθήσεις, περιορίζοντας την ελευθερία τύπου, θυσιάζοντας παιδιά στο δουλεμπορικό δίκτυο των ανθρώπινων οργάνων, βομβαρδίζοντας περιοχές της επικράτειας της, επιχειρώντας πολεμικά σε γείτονες χώρες , ελέγχοντας τις προσφυγικές ροές προς το Αιγαίο.

Ο ενδοτισμός της κυβέρνησης και η πολιτική συνόρων ανοιχτών στις εισροές και κλειστών στις εκροές έχουν ως αποτέλεσμα:
α) τον έλεγχο των ροών από την Τουρκία,
β) τον απροσδιόριστο αριθμό των παράτυπα εισερχομένων στα νησιά ,
γ) τον απροσδιόριστο χρόνο διαμονής τους και τον εγκλωβισμό τους σε μια χώρα που δεν ήταν αρχική επιλογή τους,
δ) τον ετερόκλιτο συγχρωτισμό τους,
ε) τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης τους.

Ο συνδυασμός αυτών των παραγόντων, αποτελεί ένα εκρηκτικό μίγμα απειλώντας την κοινωνική και εθνική ασφάλεια. Στα νησιά έχει διαμορφωθεί μια εκρηκτική κατάσταση εύκολα εκμεταλλεύσιμη και χειραγωγήσιμη προς ακραίες εκδηλώσεις, θέτοντας σε κίνδυνο την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας και την εθνική κυριότητα των ακριτικών νησιών.

Όπως βεβαιώνουν κυβερνητικά στελέχη, επίσημη πολιτική της Κυβέρνησης για το μεταναστευτικό – προσφυγικό είναι η συμφωνία ΕΕ – Τουρκίας. Η αρχική σύμβαση υπογράφτηκε το 2014, και στο πλαίσιο που αυτή όριζε και προκειμένου να επισπευθούν οι επανεισδοχές, υπογράφτηκαν στις 18 Μαρτίου 2016 συμφωνημένες δράσεις για την καταπολέμηση της παράνομης διακίνησης μεταναστών μεταξύ ΕΕ - Τουρκίας. Γι’ αυτήν την πρόσφατη συμφωνία γίνεται πολύ λόγος το τελευταίο διάστημα, κι έχει αναχθεί σε μείζον ζήτημα, προκαλώντας ποικίλες ερμηνείες, σχετικά με το αν επιτρέπει ή όχι μετεγκατάσταση μεταναστών από τα νησιά. Δεν αναφέρει όμως η κυβέρνηση, αλλά ούτε κανένας άλλος, ότι η συμφωνία ρητά κι απεριόριστα προβλέπει ότι «όλοι οι νέοι παράτυποι μετανάστες που φθάνουν στα ελληνικά νησιά μέσω Τουρκίας από τις 20 Μαρτίου 2016 και έπειτα θα επιστρέφονται σε αυτήν». Μια σαφέστατη πρόβλεψη που στην πράξη δεν εφαρμόζεται, αλλά κανένας δεν το καταγγέλλει.

Αυτό που επίσης δεν τονίζεται είναι ότι στη διαμόρφωση της εν λόγω συμφωνίας η Ελλάδα δεν συμμετείχε αλλά κλήθηκε να την υπογράψει εκ των υστέρων. Ότι η συμφωνία αυτή, με όσα προβλέπει για την μετεγκατάσταση Σύρων προσφύγων, αντίκειται στο Διεθνές Δίκαιο, όπως αυτό έχει διαμορφωθεί από τη Σύμβαση της Γενεύης (1951) και το πρωτόκολλο της Νέας Υόρκης (1967). Ότι η συμφωνία αυτή, χαιρετίζοντας την επιχειρησιακή παραχώρηση του Αιγαίου στο ΝΑΤΟ και προβλέποντας την παρουσία Τούρκων αξιωματικών στα ελληνικά νησιά, δεν αναγνωρίζει την εθνική κυριαρχία της Ελλάδας. Ότι η συμφωνία αυτή μέχρι σήμερα έχει εφαρμοστεί από κάθε συμβαλλόμενο κατά το δοκούν και συμφέρον του. Ότι η εν λόγω συμφωνία, αναφέροντας ρητά ότι στόχος είναι να σταματήσει η παράτυπη μετανάστευση από την Τουρκία προς την ΕΕ, ή έστω να μειωθεί σημαντικά, εξασφαλίζει στην πράξη τα συμφέροντα των συμβαλλόμενων:

α) του σκληρού πυρήνα της ΕΕ, που προσπαθεί να αναχαιτίσει τα μεταναστευτικά κύματα και να τα περιορίσει στην περιφέρειά της, περιορίζοντας τη δυνατότητα εγκατάστασης προσφύγων με νόμιμες διατυπώσεις, και

β) τα συμφέροντα της Τουρκίας που επιδιώκει επίσπευση της κατάργησης της βίζας εντός ΕΕ για τους πολίτες της και χρηματοδότηση για την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού –προσφυγικού προβλήματος στη χώρα της. Δεν αναφέρεται επίσης ότι στις γενεσιουργές αιτίες του προβλήματος αυτού συμπεριλαμβάνονται τόσο ο σκληρός πυρήνας της ΕΕ όσο και η Τουρκία, καθώς εμπλέκονται ενεργά σε πολεμικές επιχειρήσεις στη Μέση Ανατολή.

Η Ελληνική κυβέρνηση με την συμφωνία αυτή αποσπά μόνο τη δέσμευση της Τουρκίας ότι θα περιορίσει τις μεταναστευτικές - προσφυγικές ροές προς το Αιγαίο και την συναίνεση της για επιστροφή παράτυπων μεταναστών στην Τουρκία. Η τελευταία, ωστόσο, καμιά πρακτική αξία δεν έχει, καθώς εδώ και οκτώ μήνες δεν έχει εφαρμοστεί από τον φόβο του ωμού εκβιασμού ότι η Τουρκία θα στείλει περισσότερους από όσους θα δεχτεί. Η Ελληνική κυβέρνηση, λοιπόν, στην πράξη αποδέχεται τον εγκλωβισμό στα ακριτικά νησιά, μεγάλου αριθμού μεταναστών, και δη όσων δεν δικαιούνται ή δεν αιτούνται να λάβουν καθεστώς διεθνούς προστασίας. Συνεπώς, με την εν λόγω συμφωνία, η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε δεσμοφύλακα της ΕΕ και σε αποθήκη ανθρώπινων ψυχών.

Κατά τις επιταγές της ΕΕ εγκλωβίζονται εδώ θύματα εχθροπραξιών, όπου εμπλέκονται οι συμβαλλόμενοι της συμφωνίας, και μετανάστες από χώρες που υφίστανται οικονομικό πόλεμο, όπως και η Ελλάδα. Στις ίδιες επιταγές, ως αποτέλεσμα των μνημονιακών πολιτικών, που εφαρμόζονται από το 2010 ως σήμερα στη χώρα μας, οφείλεται ο οικονομικός στραγγαλισμός της Ελλάδας, η καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των πολιτών της, η παραχώρηση της εθνικής της κυριαρχίας σε υπερεθνικούς στρατιωτικούς και αστυνομικούς μηχανισμούς (Fronetx, NATO, ευρωστρατός). Τα ίδια συμφέροντα που έχουν υποδουλώσει οικονομικά τη χώρα μας, επιβάλλουν τους πολέμους,, μετατρέπουν εκατομμύρια ανθρώπων σε πρόσφυγες ή μετανάστες, τους καθιστούν ομήρους παγκόσμιων δουλεμπορικών κυκλωμάτων, τους χειρίζονται ως όπλο εδαφικών ανακατατάξεων και αναθεώρησης συνόρων.

Μικρή σημασία έχει για τους εταίρους μας αν σε κάποιες μικροσκοπικές κουκίδες του χάρτη στο Αιγαίο απειλείται η κοινωνική ασφάλεια ή αν διακυβεύεται η εθνική ασφάλεια μιας χώρας που έχει απολέσει την εθνική της κυριαρχία κατά τη συνθήκη της Λισαβόνας. Η Ελλάδα είναι για τις Βρυξέλλες ένα «front line state», δηλαδή χώρος κατάλληλος για τον εγκλωβισμό των μεταναστευτικών - προσφυγικών ροών, το μέτωπο πρώτης γραμμής, η ζώνη ασφαλείας, το ανάχωμα που θα εξασφαλίσει την ασφάλεια της ενδοχώρας στην Ευρώπη. Παράλληλα λειτουργεί και ως χώρος αποθήκευσης σύγχρονων σκλάβων, φτηνής εργατικής δύναμης, ώστε να μπορεί η Ευρώπη να είναι ανταγωνιστική στις παγκόσμιες αγορές. Κι η Ευρώπη έχει ασφαλίσει τα σύνορά της στις μεταναστευτικές ροές. Για τις Βρυξέλλες το Αιγαίον κείται μακράν και δεν υπάρχουν ενδοιασμοί να θυσιαστεί στις αναθεωρητικές βλέψεις του σουλτάνου Ερντογάν αν έτσι προασπίζονται τα συμφέροντα της ΕΕ.

Το ΕΠΑΜ προειδοποιεί: Η εδαφική ακεραιότητα της χώρας βρίσκεται σε άμεση απειλή!
Το πρόβλημα δεν λύνεται εντός της ΕΕ, όταν αυτή έχει συμβάλλει καθοριστικά στη διαμόρφωσή του. Το πρόβλημα δεν λύνεται με κατοχικές κυβερνήσεις που υπηρετούν αυτή την ΕΕ.
Το μεταναστευτικό απαιτεί χειρισμούς κυρίαρχου κράτους σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο. Ο Λαός οφείλει ν΄ αγωνιστεί για την υπεράσπιση της πατρίδας , για την απελευθέρωση της χώρας για την ανάδειξη μιας δημοκρατικής - πατριωτικής κυβέρνησης.

Στο πλάι του λαού οφείλει να σταθεί η Τοπική Αυτοδιοίκηση και να συγκρουστεί ανοιχτά με το κατοχικό καθεστώς που έχει επιβληθεί στη χώρα μας από το 2010 ως σήμερα. Όσο όμως οι ταγοί της Δημοτικής Αρχής παραμένουν στρατευμένοι σε κομματικούς μηχανισμούς που υπηρέτησαν και υπηρετούν αυτό το κατοχικό καθεστώς, οι ρητορικές καταγγελίες είναι έπεα πτερόεντα προς πολιτική κατανάλωση και αποπροσανατολισμό του λαού από το πραγματικό διακύβευμα: την προάσπιση της Πατρίδας και την απελευθέρωση της χώρας.

«Αν λαχταράς την λευτεριά σε ξένους μην ελπίζεις, πάρ’ την ο ίδιος αν μπορείς αλλιώς δεν την αξίζεις.» (Νίκος Καζαντζάκης)

Σάμος, 27 Νοεμβρίου 2016
ΤΟΜΕΑΣ ΕΠΑΜ ΒΟΡΕΙΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ

Η μεγάλη απάτη της μείωσης του χρέους.

Του Δημήτρη  Καζάκη


Ξανά μανά τα ίδια. Είναι το χρέος βιώσιμο; Όχι απαντά η κυβέρνηση και θέτει τις "αποφάσεις" για το χρέος της Ελλάδας στην κορυφή της ατζέντας. Μάλιστα σε συνέντευξή του στην Wall Street Journal (18/11), o υπουργός οικονομικών Ευ. Τσακαλώτος δήλωσε ούτε λίγο, ούτε πολύ ότι θα είναι "καταστροφή για την Ελλάδα η μη μείωση του χρέους τώρα».
Συγκεκριμένα μιλώντας στην αμερικανική εφημερίδα αμέσως μετά την αποχώρηση του Ομπάμα από την Αθήνα, ο κ. Τσακαλώτος προειδοποιεί ότι τυχόν αναβολή για τη λήψη της απόφασης θα θέσει σε κίνδυνο τις ελπίδες της χώρας για ανάκαμψη το 2017 καθώς και ότι οι επόμενες εβδομάδες προσφέρουν μια σημαντική ευκαιρία για την Ευρωζώνη να αποδείξει ότι μπορεί να διορθώσει και όχι να αποφεύγει τα προβλήματά της.
Μα καλά τώρα ανακάλυψαν ότι το χρέος της Ελλάδας δεν είναι βιώσιμο κι ότι η μη μείωσή του οδηγεί σε καταστροφή την χώρα; Ή μήπως παίζεται το σύνηθες παιχνίδι για να καταλήξουν τελικά δανειστές και εγχώριοι δοσίλογοι σ' ένα νέο κύκλο μνημονιακών πολιτικών και (αντί)μεταρρυθμίσεων;

Ας μην ξεχνάμε ότι όλες οι κυβερνήσεις κατοχής της πατρίδας μας έχουν εξαρχής υπογράψει και έχουν αποδεχθεί ότι το χρέος της Ελλάδας είναι βιώσιμο. Αρκεί αφενός να κυνηγούν διαρκώς με ανελέητες φοροεπιδρομές και διαρκείς μειώσεις πρωτίστως των κοινωνικών δαπανών του κράτους τα δημοσιονομικά πλεονάσματα που ζητούν οι δανειστές. Και αφετέρου να εφαρμόζουν τα προγράμματα (αντι)μεταρρύθμισης και ξεπουλήματος της χώρας.
Μην ξεχνάμε ότι αμέσως μόλις έγινε το γνωστό κούρεμα του δημοσίου χρέους με PSI το 2012, η τότε κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ συμφώνησε με τους δανειστές ότι το χρέος δεν χρειάζεται καμιά άλλη ρύθμιση ή μείωση γιατί το μόνο που μένει για να γίνει βιώσιμο είναι το σισύφειο κυνηγητό του πρωτογενούς πλεονάσματος και το γενικό ξεπούλημα. Στην ανακοίνωση-συμφωνία του Eurogroup στις 27 Νοεμβρίου 2012 καθορίζονται τα εξής:
"Το Eurogroup σημείωσε ότι η προοπτική για τη βιωσιμότητα του χρέους της Ελληνικής κυβέρνησης έχει χειροτερέψει σε σύγκριση με τον Μάρτιο του 2012, όταν είχε κλείσει το δεύτερο πρόγραμμα, κυρίως εξαιτίας μιας επιδεινωμένης μακροοικονομικής κατάστασης και καθυστερήσεων στην εφαρμογή του προγράμματος. Το Eurogroup έκρινε ότι η απαραίτητη αναθεώρηση στους δημοσιονομικούς στόχους και η συνεπαγόμενη αναβολή ενός στόχου πρωτογενούς πλεονάσματος του 4,5% του ΑΕΠ από το 2014 στο 2016 απαιτεί μια ευρύτερη αντίληψη της βιωσιμότητας του χρέους, η οποία περιλαμβάνει χαμηλότερα επίπεδα χρέους μεσοπρόθεσμα, εξομάλυνση της τρέχουσας δύσκολης περιόδου χρηματοδότησης μετά το 2020 και διευκόλυνση της χρηματοδότησής του."
Κι αφού το Eurogroup τότε ενέκρινε την εξαγορά από τη δευτερογενή αγορά κρατικών ομολόγων της Ελλάδας, τη μείωση του επιτοκιακού κόστους των δανείων "διάσωσης" της Ελλάδας, αλλά και μορατόριουμ πληρωμής τους έως το 2021, δήλωνε: "Το Eurogroup εμπιστεύεται ότι οι από κοινού προαναφερθείσες πρωτοβουλίες εκ μέρους της Ελλάδας και των άλλων Κρατών – Μελών της ζώνης του ευρώ θα φέρουν το δημόσιο χρέος της Ελλάδας πίσω σε μια βιώσιμη τροχιά κατά τη διάρκεια της παρούσας και της επόμενης δεκαετίας και ότι θα διευκολύνουν μια σταδιακή επιστροφή στη χρηματοδότηση από τις αγορές."
Με άλλα λόγια η συζήτηση της βιωσιμότητας του χρέους εκείνης της περιόδου μας οδήγησε σε ότι φαίνεται να επιδιώκει σήμερα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Συν ένα ακόμη επικαιροποιημένο πρόγραμμα δημοσιονομικής ασφυξίας και ξεπουλήματος.
Είναι η εποχή του τέλους του success story που οδήγησε τη χώρα να δανειστεί εκ νέου από τις αγορές με πραγματικά επιτόκια σχεδόν διπλάσια από την περίοδο δανεισμού πριν από το μνημόνιο. Ο κ. Σαμαράς και η κομπανία του το ήξεραν πολύ καλά αυτό κι έτσι επέλεξαν το πολιτικό bail out προκειμένου να δώσουν την ευκαιρία στην αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ να μας οδηγήσει στο 3ο και χειρότερο μνημόνιο, που ήδη προετοιμαζόταν.
Και μπορεί μεν ο κ. Τσακαλώτος και η παρέα του στην κυβέρνηση να διαρρηγνύουν τώρα τα ιμάτιά τους για τη βιωσιμότητα του δημοσίου χρέους, αλλά πάλι δεν πρέπει να ξεχνάμε τι έχουν υπογράψει. Σχεδόν από τον πρώτο μήνα των δήθεν διαπραγματεύσεων της τότε κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αποκαλύπτεται το εξής: "Το ελληνικό χρέος είναι βιώσιμο χωρίς να χρειαστεί κάποιο «κούρεμά» του, παραδέχεται το οικονομικό επιτελείο σε ένα από τα δύο non papers που έδωσε η ελληνική αντιπροσωπεία στο Eurogroup μετά τις συζητήσεις που διεξήχθησαν σε τεχνικό επίπεδο μεταξύ Ελλάδας - Ευρωζώνης." (Καθημερινή, 19/2/2015)
Μόλις λίγες ημέρες αργότερα η κυβέρνηση Τσίπρα θα συμφωνήσει με το ανακοινωθέν του Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου 2015, το οποίο δήλωνε το εξής: "Οι ελληνικές αρχές επαναλαμβάνουν την αδιαμφισβήτητη δέσμευσή τους να τιμήσουν τις οικονομικές υποχρεώσεις τους προς όλους τους πιστωτές τους πλήρως και εγκαίρως. Οι ελληνικές αρχές δεσμεύθηκαν επίσης να εγγυηθούν τα απαραίτητα πρωτογενή δημοσιονομικά πλεονάσματα ή τα έσοδα που απαιτούνται για να εγγυηθούν τη βιωσιμότητα του χρέους, όπως όριζε το ανακοινωθέν του Γιούρογκρουπ του Νοεμβρίου του 2012. Οι θεσμοί, σε ό,τι αφορά τον στόχο για το πρωτογενές πλεόνασμα το 2015, θα λάβουν υπόψη τους τις οικονομικές συνθήκες του 2015."
Με τη συμφωνία αυτή δρομολογήθηκε το 3ο και χειρότερο μνημόνιο της χώρας. Τι λέει αυτή η συμφωνία; Κάτι πολύ απλό. Η κυβέρνηση Τσίπρα αποδέχθηκε και προσυπέγραψε ότι το χρέος είναι βιώσιμο αρκεί να κυνηγά πρωτογενή πλεονάσματα και να προχωρά σε (αντι)μεταρρυθμίσεις και ξεπούλημα - σύμφωνα με τη συμφωνία του Νοεμβρίου 2012 που αναφέραμε - μέχρις ότου πεθάνει η χώρα και ο λαός της.
Τη συμφωνία αυτή μαζί με την ψήφο και των υπολοίπων της μνημονιακής συμπολίτευσης (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, Ποτάμι, ΑΝΕΛ) την έκανε και νόμο του κράτους. Με το νόμο 4334, που δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ 80 (16 Ιουλίου 2015) και αφορά στην επικύρωση της Απόφασης της Συνόδου των Αρχηγών των Κρατών-Μελών της Ευρωζώνης της 12/7/2015, όχι απλά υιοθετείται η δήλωση της 20ης Φεβρουαρίου για τη λεγόμενη βιωσιμότητα του χρέους, αλλά δηλώνεται απερίφραστα και το εξής:
"Το Eurosummit επισημαίνει ότι το ονομαστικό κούρεμα του χρέους δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί. Οι Ελληνικές Αρχές επαναβεβαιώνουν την ανεπιφύλακτη δέσμευσή του να εκπληρώσουν τις οικονομικές τους υποχρεώσεις προς όλους τους πιστωτές πλήρως και εγκαίρως."
Καταλάβατε τι έχουν περάσει με νόμο του κράτους; Ότι δεν μπορούν με κανένα τρόπο να διεκδικήσουν ονομαστική μείωση του χρέους και ότι οφείλουν να το πληρώσουμε μέχρι τελευταίας δεκάρας. Πλήρως και εγκαίρως! Κι αυτό το ψήφισαν όλοι τους. Όχι μόνο η κυβερνητική παράταξη ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αλλά και η ΝΔ με το ΠΑΣΟΚ μαζί με τα άλλα κόμματα του μνημονίου.
Επομένως προς τι οι τωρινές δηλώσεις; Πρόκειται για παράσταση για το φιλοθεάμων κοινό, ώστε να προετοιμαστεί ένας νέος γύρος σκληρών (αντι)μεταρρυθμίσεων και ξεπουλήματος, προκειμένου το χρέος να γίνει βιώσιμο. Κρατηθείτε. Έχουν ήδη συμφωνήσει κυβέρνηση και αντιπολίτευση στα πολύ χειρότερα.

Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2016

Κουτοπόνηροι

Του Κυριάκου Κυριακόπουλου

Λοιπόν για να τελειώνουμε με τους κουτοπόνηρους που νομίζουν πως μπορούν εύκολα ν απαξιώνουν την πολιτική κριτική που ασκεί το Ε.ΠΑ.Μ., ξεκαθαρίζουμε ότι...
Πρώτον: Το Ε.ΠΑ.Μ. ασκεί ανελέητη πολιτική κριτική, διότι αυτή η κριτική είναι αρκούντως στοιχειοθετημένη.
Δεύτερον: Το Ε.ΠΑ.Μ. ασκεί πολιτική κριτική, με τη σιγουριά αυτού που διαθέτει εμπεριστατωμένη πολιτική πρόταση ανατροπής και πραγματικής πολιτικής διεξόδου.
Τρίτον: Το Ε.ΠΑ.Μ. ασκεί πολιτική κριτική, διότι θεωρεί υπέρτατο σε αξία το δικαίωμα της Ελληνικής κοινωνίας, να αρνείται να ταυτιστεί με τη δουλοπρεπή πολιτική διαχείριση την οποία επέλεξε ως μονόδρομο το χρεοκοπημένο πολιτικό προσωπικό της χώρας, που αρκείται σε ρόλο πέμπτης φάλαγγας, υπηρετώντας όλους αυτούς που επιβουλεύονται τη χώρα.
Και για όσους επιμένουν να μην αντιλαμβάνονται τα αυτονόητα, ας ξεκαθαρίσουμε γι ακόμη μια φορά τα εξής:
Η πολιτική πρόταση του Ε.ΠΑ.Μ., στο επίπεδο της πολιτικής, χρειάζεται ούμπαλα πολιτικού πρωταγωνιστή για να την ενστερνιστεί κάποιος και να την υπηρετήσει. Και τέτοια ούμπαλα, οι πολιτικές κορδελιάστρες δεν διαθέτουν.
Ωστοσο...
Η πολιτική συμμορία που σφετερίζεται την πολιτική εξουσία στον τόπο, αποδεικνύεται καθημερινά ανίκανη να διαχειριστεί τα αυτονόητα, ακόμη και στη βάση των ιστορικά καταγεγραμμένων ανομολογητων πόθων του πολιτογραφημενου ραγιαδισμού, ο οποίος ενδόμυχα αναζητούσε το όχημα που θα του επέτρεπε να δραπετεύσει από τη μοίρα που του επεφύλαξαν οι συμμορίες των κατσαπλιάδων. Όλοι τούτοι, ξεπέρασαν σε φανατισμό δουλοπρέπειας, ακόμη και τους γενίτσαρους...
Ακόμη και στη βάση της δικής τους λογικής επομένως θα ειχαν την υποχρέωση, αντι να συμπεριφερονται ως πρόθυμες Φιλιππινέζες ξεβρακωνόμενες σε οτι τους ζητηθεί, να πράξουν το αυτονόητο...
Να τινάξουν δηλαδή στον αέρα τις λογιστικές καρτέλες του Γερμανικού Ράιχ...
Να αποκαλύψουν το πρακτικά δεσμευμένο κομμάτι του Γερμανικού ΑΕΠ που προορίζεται για να τροφοδοτεί τον αναπνευστήρα των γερμανικών τραπεζών, προκειμένου να καταδείξουν ποιό είναι τελικά το πραγματικό πρόσωπο μιας κρατικοδίαιτης οικονομίας στην αίσχιστη έκδοσή της, και να κηρύξουν ανένδοτο γενικευμένης απειθαρχίας στα γερμανικά κελεύσματα.
Ούτε για τα αυτονόητα δεν είναι ικανοί...
Ακόμη και στα αυτονόητα αποδεικνύονται άτολμοι, φοβικοί και προσκυνημένοι...
Ακόμη και στα καραμπινάτα, αποδεικνύονται υβρίδια με το DNA του προσκυνημένου στην καραμπινάτη του εκδοχή.
Θέλετε αντίλογο;;;
Φορέστε παντελόνι και το συζητάμε...
Κοπρίτες...
Ο Κ.Κυριακόπουλος είναι μέλος της Επιτροπής Πολιτικού Σχεδιασμού του Ε.ΠΑ.Μ.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ Ε.ΠΑ.Μ. Για την ενημέρωση κρατών

Για την ενημέρωση κρατών

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Την πλήρη ικανοποίησή του εξέφρασε ο πρέσβης ε.τ. Λεωνίδας Χρυσανθόπουλος και επικεφαλής του τομέα των Διεθνών Σχέσεων του ΕΠΑΜ, από τον γύρο των επαφών που είχε στο Λουξεμβούργο. 

Ειδικότερα, στο πλαίσιο της εκστρατείας του Ε.ΠΑ.Μ. για ενημέρωση των υπουργείων Εξωτερικών των χωρών "ΜΠΕΝΕΛΟΥΞ", για την πραγματική κατάσταση στην Ελλάδα, ο επικεφαλής του τομέα των Διεθνών Σχέσεων του Ε.ΠΑ.Μ., πραγματοποίησε συνάντηση την Παρασκευή με κορυφαία στελέχη του υπουργείου Εξωτερικών του Λουξεμβούργου. 

Στη διάρκεια της συνάντησης, ο κ. Χρυσανθόπουλος εξέθεσε λεπτομερώς τα πραγματικά δεδομένα, ειδικά στο φλέγον ζήτημα του μεταναστευτικού αλλά και της τραγικής κατάστασης στην χώρα μας, που είναι αντιμέτωπη με μια πρωτοφανή ανθρωπιστική κρίση, συνεπεία της πολιτικής των μνημονίων. 

Ο επικεφαλής του τομέα των Διεθνών Σχέσεων του ΕΠΑΜ, πραγματοποίησε επίσης επαφές και με εξέχουσες προσωπικότητες του Λουξεμβούργου, ενώ την ερχόμενη εβδομάδα ο κ. Χρυσανθόπουλος θα έχει συναντήσεις με αντιπροσωπεία του Τομέα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ στην Γενεύη. 

Αθήνα 20 Νοεμβρίου 2016

Το Γραφείο Τύπου του ΕΠΑΜ

Ο Δ. Καζάκης στην εκπομπή "Πολιτικοί Διάλογοι" στην ERTOpen. 21/11/2016.

Η οικονομία της εξωστρέφειας μας οδήγησε στη χειρότερη χρεοκοπία όλων των εποχών.

Του Δημήτρη Καζάκη
Δημοσιεύτηκε στην kontranews, 20/11/2016.

Την ίδια ώρα που δαπανάμε πρωτοσέλιδα επί πρωτοσέλιδων και αναλύσεις επί αναλύσεων για την επίσκεψη Ομπάμα, η οποία αν και εθιμοτυπική ενός απερχόμενου προέδρου των ΗΠΑ, στην Ελλάδα πήρε διαστάσεις γεγονότος κοσμοϊστορικής σημασίας γιατί έτσι συμφέρει την προπαγάνδα του δοσιλογισμού και της εθελοδουλίας. Την ίδια ώρα που το επίσημο πολιτικό σκηνικό αναλώνεται σε ανούσιες συζητήσεις περί "ελάφρυνσης" του χρέους, με την προϋπόθεση βεβαίως ότι οι (αντί)μεταρρυθμίσεις που επιτάσσουν οι δανειστές θα συνεχιστούν μέχρι θανάτου του μέσου Έλληνα. Την ίδια ώρα που ανακοινώνονται διθυραμβικά ρυθμοί ανόδου του ΑΕΠ κι άλλα τέτοια παραμύθια, η κοινωνία συνθλίβεται κυριολεκτικά.
Μας έχουν μάθει να κοιτάμε τους βασικούς οικονομικούς δείκτες - ιδιαίτερα εκείνους που εμφανίζουν με τον πιο πλασματικό τρόπο την εικόνα της οικονομίας - αλλά να αδιαφορούμε για τους κοινωνικούς δείκτες. Θα έχουμε ανάπτυξη; Κι εννοούν θετικό ρυθμό ανόδου στο ΑΕΠ, ο οποίος κάλλιστα μπορεί να τροφοδοτείται από την άνοδο της πορνείας, του εγκλήματος και κάθε μορφής λαθρεμπορίας.

Θα προσελκύσουμε περισσότερες ξένες επενδύσεις; Κανείς όμως δεν βγάζει τσιμουδιά για το γεγονός ότι η ελληνική οικονομία εδώ και πολλά χρόνια είναι κατεξοχήν χώρα εισροής ξένου κεφαλαίου, δηλαδή ξένων επενδύσεων. H καθαρή εισροή ξένου κεφαλαίου στην Ελλάδα το 2009 ήταν στο 87,5% του ΑΕΠ, ενώ το 2015 ανερχόταν στο 134,6% του ΑΕΠ. Σε τρέχουσες τιμές η καθαρή εισροή ξένου κεφαλαίου στην Ελλάδα το 2009 ανερχόταν σε 207,8 δις ευρώ, ενώ το 2015 ανήλθε στα 236,5 δις ευρώ.
Μάλιστα η Ελλάδα είναι η δεύτερη χώρα της ευρωζώνης με τον υψηλότερο δείκτη καθαρής εισροής ξένου κεφαλαίου στην οικονομία της. Πρώτη ήταν και παραμένει η Ιρλανδία. Με άλλα λόγια η Ελλάδα όλα αυτά τα χρόνια, ιδίως του ευρώ και των μνημονίων, υπήρξε η πιο προσφιλής χώρα για τοποθετήσεις ξένου κεφαλαίου στην οικονομία της. Κι αυτό δεν το λέει κανείς. Απλά παπαγαλίζουν ό,τι χρειαζόμαστε ξένες επενδύσεις.
Πού πάνε όλα αυτά τα ξένα κεφάλαια; Εκεί όπου προσφέρεται το μεγαλύτερο κέρδος. Και πού προσφέρεται το μεγαλύτερο κέρδος; Στην κερδοσκοπία με το χρέος, τις ιδιωτικοποιήσεις και τα χαρτοφυλάκια της ελληνικής οικονομίας. Τι κέρδισε η ελληνική οικονομία από αυτή την αυξημένη ροή ξένου κεφαλαίου; Απολύτως τίποτε. Αντίθετα έχασε. Έχασε σε ρυθμούς ανόδου, σε εισόδημα, σε θέσεις εργασίας, σε παραγωγή και παραγωγικότητα.
Και δεν φτάνουν όλα τούτα μας λένε ότι η ελληνική οικονομία οφείλει να ενισχύσει την εξωστρέφειά της. Αυτό το επιμύθιο το ακούμε από τη δεκαετία του 1980. Τι εννοούν; Κάτι απλό και εξίσου ανόητο. Ό,τι το πρωτεύον για μια οικονομία είναι η ενίσχυση των εξαγωγών της.
Ποιό ήταν το αποτέλεσμα αυτού του εξωστρεφούς μοντέλου, το οποίο βασίστηκε στην καθαρή εισροή ξένου κεφαλαίου και στις εξαγωγές; Απόλυτα καταστροφικό. Δημιούργησε μια εντελώς παρασιτική οικονομία μεταπρατισμού και φθηνής εργασίας, η οποία βασίζεται στις υπηρεσίες χαμηλής εξειδίκευσης και το εμπόριο όπου βασιλεύει κυριολεκτικά ως κράτος εν κράτει (imperium in imperio) το πιο ασύδοτο, τοκογλυφικό και σαράφικο τραπεζικό σύστημα της Ευρώπης κι όχι μόνο. Όπου, όπως είναι απολύτως αναμενόμενο, δεν έχει παρά μόνο περιθωριακή θέση η παραγωγή και η παραγωγικότητα της εργασίας.
Αυτό το μοντέλο είχε ως βασική κινητήρια δύναμη το χρέος - εσωτερικό και εξωτερικό, δημόσιο και ιδιωτικό - και είχε σαν τελικό αναπόδραστο αποτέλεσμα την χρεοκοπία και την κατάρρευση. Αυτό το αποτέλεσμα ζούμε σήμερα εντός του ευρώ και της ΕΕ με τον χειρότερο και πιο αδιέξοδο τρόπο που θα μπορούσε ποτέ να το βιώσει μια οικονομία.
Κι όμως. Τα παπαγαλάκια του καθεστώτος κατοχής της πατρίδας μας, αλλά και των μνημονίων, επιμένουν: περισσότερη εξωστρέφεια. Όμως κανένας τους δεν μας λέει πώς όλα αυτά τα χρόνια της εξωστρέφειας - όπως αυτοί την καταλαβαίνουν - οδήγησαν το εξωτερικό εμπόριο της χώρας να χάνει έδαφος στο διεθνές εμπόριο. Ενώ τα τελευταία χρόνια του μνημονιακού καθεστώτος έχουν οδηγήσει ακόμη και τις εξαγωγές σε όλο και μεγαλύτερη κρίση.
Η Ελλάδα το 2015 σημείωσε συνολικές εξαγωγές της τάξης 28,2 δις δολαρίων. Περίπου 1 δις δολάρια περισσότερα από την Βουλγαρία. Το ύψος αυτών των εξαγωγών ήταν μειωμένο κατά 15,5% σε σχέση με το αντίστοιχο ύψος των εξαγωγών το 2011. Ενώ σημείωσαν μείωση πάνω από 21% σε σχέση με το 2014.
Το πρώτο εξάμηνο του 2016 οι συνολικές εξαγωγές στην Ελλάδα σημείωσαν περαιτέρω μείωση κατά 8% σε σχέση με το 2015, αλλά εμείς εκεί. Το μερίδιο των εξαγωγών στο ΑΕΠ της Ελλάδας κινείται γύρω στο 10%. Μέγεθος ασήμαντο για την κινητοποίηση της οικονομίας.
Το χειρότερο όμως δεν είναι αυτό. Το χειρότερο απ' όλα είναι η διάρθρωση των ίδιων των εξαγωγών. Ποιές είναι οι κύριες κατηγορίες προϊόντων που εξάγει η ελληνική οικονομία;
1. Πετρέλαιο: $ 8,4 δις (29,9% των συνολικών εξαγωγών)
2. Αλουμίνιο: $ 1,6 δις (5,5%)
3. Μηχανές, μηχανές, αντλίες: $ 1,4 δις (4,9%)
4. Φαρμακευτική: $ 1,1 δις (4%)
5. Πλαστικά: $ 1,1 δις (3,9%)
6. λαχανικά / παρασκευάσματα φρούτων: $ 1 δις (3,7%)
7. Ηλεκτρονικός εξοπλισμός: $ 1 δις (3,6%)
8. Φρούτα, ξηροί καρποί: $ 869.800.000 (3,1%)
9. ζώα / φυτικά λίπη και έλαια: $ 825.500.000 (2,9%)
10. Ψάρια: $ 637.600.000 (2,3%)
Το 64% των συνολικών εξαγωγών της Ελλάδας είναι μόλις 10 βασικές κατηγορίες προϊόντων. Αυτό βέβαια που χτυπά στο μάτι είναι ότι σχεδόν το 30% των συνολικών εξαγωγών είναι "πετρέλαιο"! Από πού κι ως πού; Μήπως η Ελλάδα είναι πετρελαιοπαραγωγός χώρα και δεν το ξέρουμε; Μήπως διαθέτει πετροχημική βιομηχανία και εξάγει πετροχημικά προϊόντα; Ούτε το ένα, ούτε το άλλο.
Αυτό που συμβαίνει είναι εξαιρετικά απλό. Τα ιδιωτικά πλέον διυλιστήρια της χώρας ελληνοποιούν παράνομο πετρέλαιο και υγρά καύσιμα που εμπορεύονται συγκεκριμένοι εφοπλιστές και κατόπιν το εξάγουν ως "ελληνικό". Από τότε που ιδιωτικοποιήθηκαν τα κρατικά διυλιστήρια και σχηματίστηκε το καρτέλ διυλιστηρίων, το λαθρεμπόριο πετρελαίου και καυσίμων έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο.
Η Ελλάδα των μνημονίων και υπό καθεστώς κατοχής έχει μετατραπεί σε παράδεισο καρτέλ λαθρεμπόρων. Ειδικά στο πετρέλαιο, το καρτέλ των διυλιστηρίων στην Ελλάδα εξασφαλίζει τη νομιμοποίηση του μεγαλύτερου μέρους από το παράνομο πετρέλαιο που διακινείται από το Χαλιφάτο και τη Μέση Ανατολή. Ενώ οι τράπεζες της Κύπρου είναι εκείνες που κατά κύριο λόγο ξεπλένουν το χρήμα.
Μόνο δύο κατηγορίες προϊόντων εκτιμάται ότι αυξήθηκαν σε αξία για τις ελληνικές εξαγωγές από το 2011 έως το 2015. Τα ζωικά, φυτικά λίπη και έλαια, τα οποία ανήλθαν κατά 53%, ενώ οι ελληνικές εξαγωγές μηχανημάτων αυξήθηκαν κατά 30%. Η αύξηση της πρώτης κατηγορίας οφείλεται κατά κύριο λόγο σε μεταπρατική δραστηριότητα, η οποία με τη σειρά της αυξάνει τις αντίστοιχες εισαγωγές. Ενώ η αύξηση των εξαγωγών μηχανημάτων οφείλεται στη μαζική εκποίηση μηχανημάτων, βιοτεχνικού και βιομηχανικού εξοπλισμού από τις χιλιάδες επιχειρήσεις που έβαλαν και βάζουν λουκέτο στην Ελλάδα.
Αυτό το μοντέλο έφαγε οριστικά τα ψωμιά του. Οδήγησε την ελληνική οικονομία στη χειρότερη ύφεση της ιστορίας της, σε χρεοκοπία και κατάρρευση. Επιβάλλεται λοιπόν να αλλάξει ριζικά.

Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2016

Ο Δ. Καζάκης στο BLUE SKY TV - 16 Νοεμβρίου 2016


Ο Δ. Καζάκης στο BLUE SKY TV - 16 Νοεμβρίου 2016
Σήμερα Τετάρτη 16 Νοεμβρίου και ώρα 23.00, ο Γενικός Γραμματέας του Ε.ΠΑ.Μ. Δημήτρης Καζάκης, είναι καλεσμένος του δημοσιογράφου 'Ακη Παυλόπουλου στην εκπομπή "ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ" στο BLUE SKY TV.

Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2016

Ανακοίνωση Για την επίσκεψη Ομπάμα

Την προσπάθεια κατοχύρωσης των συμφερόντων των γερακιών των ΗΠΑ, των αγορών του χρηματοπιστωτικου συστήματος και της καταρρέουσας γερμανοκρατούμενης Ευρωπαϊκής Ένωσης σηματοδοτεί η έλευση του απερχόμενου προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής στην χώρα μας.

Η συνεχής κατάρρευση της ευρωζώνης που βρίσκει την ακραία της εκδήλωση στην οικονομική κατάσταση στην χώρα μας, σε συνδυασμό με το προσφυγικό-μεταναστευτικό και τις βίαιες μεταβολές στην εμπόλεμη περιοχή από την Ουκρανία έως και την Συρία, είναι οι κύριοι λόγοι της επίσκεψης Ομπάμα. Μια επίσκεψη, που πραγματοποιείται σε μια ιστορική περίοδο, που στην Ελλάδα έχει επιβληθεί καθεστώς κατοχής.

Ταυτόχρονα η ενδοτική πολιτική των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ξεπερνάει κάθε προηγούμενο. Η ελληνόφωνη κυβέρνηση, δεν διστάζει να επιτρέψει στον απερχόμενο πρόεδρο των ΗΠΑ, να δρομολογήσει από ελληνικό έδαφος εις βάρος της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού δραματικές εξελίξεις, μετατρέποντας την Ελλάδα σε πεδίο άσκησης και εφαρμογής των πιο ακραίων μέτρων και πολιτικών, προκειμένου να μην καταρρεύσει η ευρωζώνη και η ΕΕ, ενώ παράλληλα να εξασφαλισθούν τα πολεμοκάπηλα συμφέροντα των φιλόδοξων παγκόσμιων ηγεμόνων και ιδίως των ΗΠΑ.

Η μετατροπή της πρωτεύουσας σε πόλη υπό ομηρία το διήμερο της παραμονής του Ομπάμα, έρχεται να συμπληρώσει το όνειδος της κατάργησης των δημοκρατικών δικαιωμάτων του λαού μας, διαλύοντας και τις τελευταίες ψευδαισθήσεις περί ευνομούμενης πολιτείας.

Αυτοί που σήμερα ευθύνονται για τους πολέμους, τις σφαγές αμάχων, τον καταναγκασμό σε μετανάστευση και προσφυγιά, αυτοί που επιβάλλουν την φτώχεια, τον εξανδραποδισμό και την εξαθλίωση, όχι μόνο δεν δικαιούνται να ομιλούν για πανανθρώπινες αξίες, δημοκρατία και ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά ούτε μπορούν να είναι σύμμαχοί μας. Αλλά και όσοι δίνουν γη και ύδωρ στους πολεμοκάπηλους «ειρηνιστές», παραδίδοντας τις ζωές μας στην δικαιοδοσία τους, δεν μπορεί να είναι κυβερνήτες μας. 

Οι ημέρες της επετείου των αγώνων του Πολυτεχνείου είναι πολύ κοντά και ο ελληνικός λαός έχει και μνήμη και κρίση.

Το ΕΠΑΜ καταγγέλλει την επίσκεψη του απερχόμενου Αμερικανού προέδρου, το περιεχόμενο της οποίας θα παράξει αποτελέσματα αντίθετα με τα συμφέροντα του ελληνικού λαού και της χώρας. Καταγγέλλει επίσης την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, για την υποτελή και δωσίλογη στάση της, που επιτρέπει με την επικίνδυνη πολιτική της την πλήρη παράδοση της Ελλάδας σε ξένα και αλλότρια συμφέροντα.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ Ε.ΠΑ.Μ



Αθήνα 14 Νοεμβρίου 2016

Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2016

Σχετικά με το swap ρευστότητας των 49,4 δις ευρώ της πρώτης φοράς αριστερά.

του Δημήτρη Καζάκη

Στην εκπομπή του κ. Λιάτσου την Παρασκευή 11 Νοεμβρίου στο Kontra Channel υπήρξε μια αντιπαράθεση του Πέτρου Μηλιαράκη με τον Γραμματέα Πολιτικού Σχεδιασμού του ΕΠΑΜ, Θέμη Συμβουλόπουλο σχετικά με το περίφημο swap ρευστότητας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Ο κ. Μηλιαράκης μίλησε για κάποια "παρεξήγηση" σχετικά με το συγκεκριμένο swap, που υπήρξε από μεριάς μου.
Ας δούμε ποιά είναι η αλήθεια. Ο κ. Μηλιαράκης το πρώτο εξάμηνο του 2015 ανήκε στο ΣΥΡΙΖΑ και πιο συγκεκριμένα ήταν μέλος της γραμματείας του τμήματος Ευρωπαϊκής Πολιτικής του συγκεκριμένου κόμματος. Την εποχή εκείνη υποστήριζε, ενθέρμως θα έλεγα, ακόμη και τις χειρότερες επιλογές της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Επιλογές που σε κάθε λογικό και αμερόληπτο άνθρωπο έδειχναν ότι η συγκεκριμένη κυβέρνηση από την πρώτη στιγμή προετοίμαζε το 3ο και χειρότερο μνημόνιο.
Μια από αυτές τις πρακτικές ήταν και η ληστεία των ταμείων των ΝΠΔΔ για να πληρωθούν οι δόσεις του ΔΝΤ, την οποία, δυστυχώς, δικαιολογούσε ο κ. Μηλιαράκης την εποχή εκείνη. Παρά το γεγονός ότι θα μπορούσε η κυβέρνηση από την πρώτη στιγμή και για όσο διαρκούσαν οι τότε υποτιθέμενες "διαπραγματεύσεις" με τους δανειστές, να αναστείλει τις πληρωμές προς το ΔΝΤ επικαλούμενη αδυναμία με βάση το καταστατικό του Ταμείου, που επιτρέπει σε μια χώρα-μέλος του να διαπραγματευθεί την καθυστέρηση των οφειλών της τουλάχιστον για 24 μήνες.

Η κυβέρνηση τότε δεν το έκανε γιατί πολύ απλά η ηγετική της ομάδα είχε από πριν τις εκλογές δεσμευτεί να οδηγήσει τη χώρα στο 3ο και χειρότερο μνημόνιο. Το μόνο της μέλημα ήταν εξαρχής να διευκολύνει το δημοσιονομικό στραγγαλισμό της χώρας από τους δανειστές και να βαθύνει όσο δεν παίρνει την κρίση ρευστότητας στην ελληνική οικονομία, έτσι ώστε να εμφανίσει κατόπιν το 3ο μνημόνιο ως μοναδική και αναπόδραστη επιλογή.
Αυτά τα λέγαμε και τα αναλύαμε από πολύ νωρίς. Πολύ πριν τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015. Γνωρίζαμε πολύ καλά αυτό που πολλοί εντός και εκτός ΣΥΡΙΖΑ ήθελαν να αγνοούν ή να παραβλέπουν. Με το ευρώ και εντός ΕΕ δεν μπορεί να γίνει απολύτως τίποτε εκτός από τα χειρότερα, τα πολύ χειρότερα. Και σ' αυτά τα χειρότερα είχε συμφωνήσει ο κ. Τσίπρας και η ομάδα του από την εποχή του Brookings (Ιανουάριος 2013) με αντάλλαγμα από τον ξένο παράγοντα την πρωθυπουργία και τη ρεμούλα του κρατικού κορβανά.
Ο κ. Μηλιαράκης σε εκπομπή του Κρήτη TV και τον δημοσιογράφο Γιώργο Σαχίνη ανέφερε - για να υποστηρίξει τις αγαθές προθέσεις της κυβέρνησης - ότι προχώρησε σε swap ρευστότητας 49,4 δις ευρώ για να καλύψει δανειακές ανάγκες ώστε να μην πειράξει μισθούς και συντάξεις. Κανείς δεν έδωσε σημασία ή συνέχεια στην είδηση αυτή. Εκτός από τον γράφοντα.
Στις 31 Μαρτίου 2015 αναρτώ στο προσωπικό μου blog ένα κείμενο με τίτλο, Είναι αλήθεια ότι η κυβέρνηση προέβει σε swaps 49,4 δις τους πρώτους δυο μήνες; (http://dimitriskazakis.blogspot.gr/2015/03/swaps-494.html) Σ' αυτό σημείωνα: "Η κυβέρνηση οφείλει να εξηγήσει πειστικά και να αποκαλύψει το σύνολο των στοιχείων. Διαφορετικά ελέγχεται καθ' ότι τα swap αυτά δεν έγιναν για μισθούς και συντάξεις, αλλά γιατί το δημόσιο ταμείο λεηλατήθηκε προκειμένου να πληρωθούν οι δανειστές. Σημειώνουμε ότι τα swap δεν καταγράφονται στο δημόσιο χρέος κι έτσι η κυβέρνηση που τα συνάπτει μπορεί να κρύψει τουλάχιστον μέχρι τη λήξη τους. Αν έκανε κάτι τέτοιο η κυβέρνηση Τσίπρα σημαίνει ότι αυτομάτως πρόσθεσε κοντά 50 δις ευρώ πρόσθετο αφανές δημόσιο χρέος σε μια ρημαγμένη από τους δανειστές χώρα. Χώρια το γεγονός ότι τέτοιες πρακτικές συνοδεύονται από ύποπτες συναλλαγές κερδοσκοπίας ανάμεσα σε πολιτικούς και ανάδοχες τράπεζες."
Γιατί ήταν και παραμένει πολύ σοβαρό το ζήτημα αυτού του swap; Διότι το swap ρευστότητας είναι μορφή επαχθούς δανεισμού. Και μάλιστα αφανούς, διότι δεν καταγράφεται επίσημα στον κρατικό προϋπολογισμό, αλλά ούτε και στον λογαριασμό του δημόσιου χρέους. Αν αυτή η είδηση ήταν αλήθεια, τότε η κυβέρνηση για να αντλήσει το πρώτο τρίμηνο ταμειακή ρευστότητα όχι περισσότερο από 3-4 δις ευρώ, προχώρησε στη δέσμευση μελλοντικών εσόδων του κράτους συνολικής αξίας 49,4 δις ευρώ.
Έτσι τα έσοδα αυτά - παρ' ότι δεσμευμένα και αποδιδόμενα στους δανειστές - εμφανίζονται ως τακτικά κρατικά έσοδα στον προϋπολογισμό, ενώ το δάνειο δεν καταγράφεται στο δημόσιο χρέος. Μιλάμε για κομπίνα ολκής που κανονικά θα έπρεπε να είχε επέμβει η δικαιοσύνη. Αν φυσικά ήμασταν ευνομούμενο κράτος και υπήρχε ανεξάρτητο σύστημα δικαιοσύνης.
Μετά την δική μου ανάρτηση, ξέσπασε χαμός. Ειδικά όταν τις επόμενες ημέρες ο κ. Χατζηνικολάου σε μια επιχείρηση υποβάθμισης της είδησης, ρώτησε δήθεν τον κ. Τσακαλώτο αν αληθεύει κάτι τέτοιο, ή είναι "πρωταπριλιά". Ο γνωστός για την φιλαλήθειά του κ. Τσακαλώτος είπε σχεδόν μονολεκτικά, "πρωταπριλιά" και υποτίθεται ότι τελείωσε εκεί το θέμα. (Βλέπε αναλυτικότερα, Τελικά ποιος απ' όλους λέει ψέματα για τα swaps; https://www.youtube.com/watch?v=jm9SOzOJpso).
Επειδή όμως θεώρησα πρόστυχη την προσπάθεια του κ. Χατζηνικολάου να συνδέσει το όνομά μου με την "πρωταπριλιά", δεν το άφησα να περάσει έτσι. Στις 4 Απριλίου 2015 γράφω ένα πιο αναλυτικό σημείωμα με τίτλο: Δείτε, ακούστε, διαβάστε και κρίνετε μόνοι σας για το μέγεθος του σκανδάλου των 49,4 δις ευρώ swap. (http://dimitriskazakis.blogspot.gr/2015/04/494-swap.html).
Ο πανικός των κυβερνώντων δεν μπορούσε πλέον να κρυφτεί. Έτσι ο κ. Μηλιαράκης για να καλύψει το δικό του φιάσκο βγαίνει στην ραδιοφωνική εκπομπή του κ. Σαχίνη τη Δευτέρα 6 Απριλίου για να υποστηρίξει ότι πιάστηκα "απληροφόρητος" (https://youtu.be/lQfBGM-tOPs). Γιατί; Διότι, λέει, δεν ήταν δική του η είδηση για το swap, αλλά της Νατευμπορικής της 26ης Μαρτίου 2015. Αυτός απλά την αναπαρήγαγε.
Φυσικά κανείς δεν εδεήθη να τον ρωτήσει, μα καλά δεν το ψάξατε; Ούτε η δική του προσωπική ευαισθησία ήταν τέτοια ώστε να τον οδηγήσει σε εγρήγορση για ένα τέτοιο σκάνδαλο. Μάλιστα, στην αρχή - όταν θεωρούσε την είδηση αληθινή - ήταν γι' αυτόν θετικό το γεγονός ότι η κυβέρνηση πίσω από τις πλάτες του ελληνικού τον φόρτωνε με επιπλέον 50 δις ευρώ απεχθούς χρέους.
Να σημειώσουμε εδώ ότι ούτε ο κ. Χατζηνικολάου, ούτε κανείς άλλος από τους τόσο φιλαλήθεις δημοσιογράφους που ασχολήθηκαν με το θέμα, δεν φρόντισε να με καλέσει να πω την άποψή μου. Έστω κι αν δεν είχαν κανένα πρόβλημα να αναφέρονται ψευδόμενοι στο όνομά μου και στις απόψεις μου. Αλλά δεν πειράζει, αυτό θα πει δημοσιογραφία στην Ελλάδα της νέας κατοχής. Τώρα θα τη μάθουμε;
Έτσι λοιπό εγώ είμαι ο "απληροφόρητος" κατά τον κ. Μηλιαράκη, που φυσικά δεν κατάλαβα και "παρεξήγησα". Φυσικά για μένα και φαντάζομαι για όποιον έχει παρακολουθήσει την όλη ιστορία το όλο ζήτημα δεν είναι ποιός έφερε στον "αέρα" πρώτος την είδηση, αλλά αν αυτή είναι αλήθεια ή όχι.
Να θυμίσουμε ότι το όλο θέμα είχε πάρει τέτοιες διαστάσεις που ανάγκασε το ίδιο το Μαξίμου να παρέμβει και να διανείμει δήλωση του ίδιου του κ. Μηλιαράκη ώστε τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια να κλείσουν οριστικά το θέμα: "Τέλος στη φημολογία περί συμφωνίας swap ύψους 49,4 δισεκατομμυρίων ευρώ βάζει η κυβέρνηση, διαψεύδοντας κατηγορηματικά ότι υπήρξε οποιαδήποτε τέτοια συναλλαγή," γράφει ένας μαιτρ του είδους (TVXS, 06 Απρ. 2015). H δήλωση του κ. Μηλιαράκη όπως διενεμήθη από του Μαξίμου αναφέρει τα εξής: «Η δήλωσή μου ότι η κυβέρνηση προέβη σε swaps ύψους 49,4 δισ. ευρώ για να ανταποκριθεί σε δανειακές υποχρεώσεις, προκειμένου να μη θιχτούν μισθοί και συντάξεις, οφείλεται σε λάθος πληροφόρηση από πρωτοσέλιδο δημοσίευμα οικονομικής εφημερίδας της προηγούμενης μέρας.»
Κι όλα μέλη γάλα. Επειδή όμως η κόπρος του Αυγεία παραμένει και ζέχνει όσο ποτέ, ας ξεκαθαρίσουμε ότι για μένα - και φαντάζομαι για κάθε γνωστικό άνθρωπο - το θέμα παραμένει ανοιχτό και μάλιστα διάπλατα. Δεν είμαι κατευθυνόμενος δημοσιογράφος, ούτε λακές της εκάστοτε κατοχικής κυβέρνησης, για να θεωρώ το όλο θέμα είναι λήξαν, επειδή θέλησε να το λήξει η κυβέρνηση.
Περιμένω να δω τι θα πει στην έκθεσή του για τα δημοσιονομικά το Ελεγκτικό Συνέδριο. Αν και γνωρίζω ότι και σ' αυτό το σώμα δεν επιτρέπεται ο ενδελεχής έλεγχος των δημοσιονομικών λογαριασμών, ενώ του έχει αφαιρεθεί το δικαίωμα ελέγχου των λογαριασμών του δημοσίου χρέους. Άλλωστε το 2017 είναι το τελευταίο έτος με βάση το 3ο μνημόνιο, που το Ελεγκτικό Συνέδριο θα έχει δικαίωμα ελέγχου των δημοσιονομικών, έστω και τον τυπικό τρόπο που του επιτρεπόταν μέχρι σήμερα.
Επομένως για μένα το όλο ζήτημα παραμένει και συνιστά σκάνδαλο ανάλογο με την απάτη του χρηματιστηρίου το 1998-2000 και του PSI το 2012.
Δεύτερο, ποσώς με ενδιαφέρει ποιός το ανέφερε πρώτος. Αλήθεια γιατί κανένας δεν το σήκωσε, έτσι ώστε να αναγκαστεί να το διαψεύσει η κυβέρνηση; Κι αν είναι αλήθεια ότι η Ναυτεμπορική παραπληροφόρησε με το πρωτοσέλιδο δημοσίευμα της περί swap, γιατί η κυβέρνηση δεν πήρε μέτρα εναντίον της ή έστω δεν είχε την ευαισθησία να το διαψεύσει όταν το πρωτοδημοσίευσε η εφημερίδα; Γιατί χρειάστηκε να θέσω ερωτήματα εγώ για να γίνει σάλος και να αναγκαστεί η κυβέρνηση να το διαψεύσει;
Τρίτο, ειλικρινά αναρωτιέμαι τι επίπεδο δημοσιογραφίας έχουμε καθώς ένα τόσο κορυφαίο σκάνδαλο δεν το αντιλήφθηκε κανένας όταν η Νευτεμπορική πρώτη το έβγαλε στον αέρα. Δυστυχώς το τραγικά χαμηλό επίπεδο των αστέρων της δημογραφίας και ο απόλυτος τρόπος με τον οποίο χειραγωγείται η πληροφόρηση του έλληνα πολίτη, μας έχει οδηγήσει σε τέτοια κατάντια που μια απλή διάψευση της κυβέρνησης να κλείνει ένα τέτοιο θέμα.
Όσο για τον κ. Μηλιαράκη το μόνο που έχω να πω είναι αυτό που είχα γράψει και τότε: Ποτέ "δεν εγκάλεσα τον κ. Μηλιαράκη για τα 49,4 δις ευρώ swap. Αντίθετα από την αρχή τον θεώρησα αρκετά αξιόπιστο για να πάρω τοις μετρητοίς αυτό που ανέφερε. Πολύ πιο αξιόπιστο από τον ανεκδιήγητο Τσακαλώτο. Αυτό που δεν μου άρεσε στον κ. Μηλιαράκη είναι ο τρόπος υπεράσπισης αυτών των πρακτικών της κυβέρνησης. Αφενός γιατί ψευδώς είπε ότι τα swap τα έκανε η κυβέρνηση για να πληρώσει μισθούς και συντάξεις. Αφετέρου γιατί πάλι ψευδώς - κι αυτό είναι ακόμη πιο χοντρό διότι είναι νομικός - ισχυρίστηκε ότι το σκάνδαλο με τα ταμεία δεν είναι κλοπή των ταμειακών τους διαθεσίμων, αλλά το αν θα τους τα επιστρέψει η κυβέρνηση. Το να λες ψέμματα, για μένα είναι casus belli, όποιος κι αν τα λέει και για όποιον σκοπό κι αν τα λέει."
Όσο για το ποιός αποδείχτηκε απληροφόρητος και με ανύπαρκτες ευαισθησίες, θα το αφήσουμε να το κρίνει ο αναγνώστης.

Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2016

Επανάσταση & Πραξικόπημα


Του Αντώνη Παπαντωνίου

Δυό λέξεις εξαιρετικά φορτισμένες όχι μόνον στην Ελλάδα αλλά και στον κόσμο ολόκληρο.
Δυό λέξεις που όμως έχουν διαφορετική αφετηρία και εντελώς διαφορετικά αποτελέσματα για την Κοινωνία και στην οποία τελικά έχουν και επιπτώσεις.
Είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι η κοινωνική ζωή συνεχώς εξελίσσεται αλλά όχι και με ευθύγραμμο τρόπο.
Έτσι λοιπόν όταν ο δρόμος της εξέλιξης του πολιτισμού κλείνει ενώ οι απαιτήσεις για την συνέχιση του δρόμου αυτού διαρκώς γίνονται και πιο έντονες, χωρίς ελπίδα αυτή η πορεία να εκπληρωθεί, τότε η κοινωνία βρίσκεται μπροστά στο τρομερό δίλλημα: ή να εξαφανιστεί ή με τη βία να ανανεωθεί.
Έτσι λοιπόν εάν στον οργανισμό της κοινωνίας υπάρχουν ακόμα δυνάμεις άφθαρτες και ζωντανές ικανές να αναζωπυρώσουν τον άρρωστο οργανισμό της κοινωνίας, τότε η κοινωνία ξεσηκώνεται και ανανεώνεται, διαφορετικά εκφυλίζεται και τελικά εξαφανίζεται.
Όταν λοιπόν η κοινωνία βρεθεί στα πρώτα συμπτώματα του μαρασμού συνήθως οπλίζεται με υπομονή και ξεκινά ένα σκληρό αγώνα για να γεφυρώσει το χάσμα το οποίο υπάρχει μεταξύ της κατάστασης που επικρατεί και των απαιτήσεων του πολιτισμού.
Κατά την διάρκεια αυτού του σκληρού αγώνα και με το έμφυτο συναίσθημα της επιβίωσης η κοινωνία συντρίβει κάθε εμπόδιο, παραμερίζει ξεπερασμένους τύπους και παραδόσεις και βάζει τις βάσεις μιάς νέας μορφής κοινωνικού βίου και μιάς νέας ιστορίας.
Επανάσταση λοιπόν ονομάζουμε το σύνολο εκείνων των τάσεων και αγώνων, οι οποίοι γίνονται κατά της κρατούσης κατάστασης, κατά της παράδοσης και πολλές φορές και κατά της ιστορίας, γιατί δεν ανταποκρίνονται πλέον προς τις απαιτήσες του πολιτισμού (Βλέπε Χ.ΣΓΟΥΡΙΤΣΑΣ- ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ – ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟ).
Η Επανάσταση λοιπόν παρουσιάζεται σαν αντίδραση κατά της κοινωνικής κρίσης, σαν κοινωνική ανάγκη ενώ συγχρόνως εμφανίζεται και σαν κοινωνική κρίση.
Και είναι κρίση δεδομένου ότι θέλει από την κρίση να την απαλλάξει κατά τρόπο ριζικό και απόλυτο.
Όσο εντονότερη είναι η αντίθεση της κρατούσης κατάστασης προς τις απαιτήσεις του πολιτισμού, όσο πιο ισχυρή καταπίεση εφαρμόζεται για την συντήρησή της, τόσο περισσότερο βαθειά γίνεται η κρίση και τόσο πιο σφοδρός γίνεται ο αγώνας εναντίον της.
Η επικράτηση του αγώνα αυτού οδηγεί σε ριζικές μεταβολές της κοινωνικής ζωής, καταλύει την επικρατούσα κατάσταση και ιδρύει νέες κοινωνικές σχέσεις, δημιουργεί νέες ηθικές βάσεις και δημιουργεί καινούργια ιστορία και για το λόγο αυτό και πολύ εύστοχα ο Karl Marx «εχαρακτήρισε την επανάσταση σαν ατμομηχανή της Ιστορίας.»
Οι μεταβολές που επέρχονται με τις επαναστάσεις είναι δυνατόν να αναφέρονται στην ηθική και την θρησκεία μιάς κοινωνίας ή στην πολιτική ζωή.
Έτσι λοιπόν διακρίνουμε δύο ειδών επαναστάσεις: Τις Θρησκευτικές και τις Πολιτικές.
Πολιτική επανάσταση είναι η βίαιη μεταβολή της πολιτικής ζωής των Λαών, η Λαική εξέγερση στο εσωτερικό μιάς Πολιτείας, η οποία αποσκοπεί στη βίαιη μεταβολή είτε ολόκληρης είτε μέρους της μορφής του πολιτεύματος, τη μεταβολή δηλαδή του είδους της διακυβέρνησης και όχι απλά στα πρόσωπα που ασκούν την εξουσία.
Οι επαναστάσεις αυτές (πολιτικές) φέρνουν νέες ιδέες, προπαρασκευάζονται με ηρεμία και ψυχραιμία και εγγυώνται την επιτυχία.
Ξεσπούν δε μόνον όταν η Κυβέρνηση της Χώρας δεν προσαρμόζεται στις απαιτήσεις του Λαού και άλλο μέσον δεν υπάρχει παρά μόνον η βία.
Σε αντίθεση με τα χαρακτηριστικά της επανάστασης που είδαμε, σε περίληψη πιο πάνω, θα πρέπει να δούμε και ένα άλλο είδος εξέγερσης, το πραξικόπημα.
Είναι η περίπτωση κατά την οποία η πράξη για ανατροπή δεν έχει ηθικά ελατήρια, στερείται ιδεών ανθρωπισμού, που χαρακτηρίζουν τις επαναστάσεις και προέρχονται από ατομικό υπολογισμό και συμφέρον.
Το χαρακτηριστικό της εξέγερσης αυτής είναι η βία, διαφέρει όμως αυτή της επανάστασης στο σκοπό και στα αίτια.
Δεν πηγάζει,όπως εκείνη, από ιδέες αλλά από προσωπικούς υπολογισμούς, δεν αποβλέπει στην επικράτηση ιδεών προς το συμφέρον του πληθυσμού, αλλά στην προστασία και προαγωγή προσωπικών συμφερόντων και την εκπλήρωση προσωπικών φιλοδοξιών.
Το πραξικόπημα είναι εκδήλωση της θέλησης για την απόκτηση δύναμης και αυτό που επιτυγχάνεται με αυτήν δεν είναι υψηλή κοινωνική απαίτηση, αλλά βελτίωση οικονομική και ικανοποίηση της φιλοδοξίας των συμμετεχόντων.
Δεν υποστηρίζεται από τον Λαό αλλά από μια συγκεκριμένη τάξη η ορισμένα πρόσωπα που αδιαφορούν για το κοινό συμφέρον και που συνήθως στρέφονται και εναντίον του, με μόνο στόχο να βελτιωθεί η θέση τους ή να να εκπληρωθεί το προσωπικό τους συμφέρον και η προσωπική τους εκδίκηση.
Δεν έχουν καμία δημιουργική διάθεση αλλά αντίθετα φέρουν πάντοτε την καταστροφή και την γενική ερήμωση.
Δεδομένου μάλιστα ότι δεν έχουν ιδεολογικές αναφορές ζητούν να επιβληθούν με την τρομοκρατία και έχουν μαζί τους εκείνο το μέρος του Λαού που έχει χαμηλά αισθήματα, είναι άτομα μάλλον κακοποιά παρά έντιμα.
Τα πραξικοπήματα είναι έργο μιας μειονότητας, οι αφορμές είναι συνήθως μόνον προσωπικές και πολλοί από τους οπαδούς τους είναι εγκληματίες και παράφρονες.
Η εγκληματικότητα των ανθρώπων αυτών είναι αποτέλεσμα της ηθικής τους κατάπτωσης και είναι επιρρεπείς σε κλοπή,αρπαγή ή δολοφονία και η όποια αγριότητα θεωρείται εντελώς αυτονόητη.
Το πραξικόπημα σε αντίθεση με την επανάσταση δεν ξεσπά ήρεμα, αλλά απότομα και σπασμωδικά επιζητώντας να επιβληθεί σε ελάχιστο χρονικό διάστημα.
Επειδή όμως δεν έχει τα υψηλά ιδανικά της επανάστασης, προσπαθεί να δημιουργήσει εντύπωση με μέσα όπως η τρομοκρατία που αποτελεί και την μόνη της δύναμη.
Γι αυτό το λόγο και οι πολιτικές δολοφονίες είναι η τα προμηνύματα η τα επακόλουθα του πραξικοπήματος.
Καταλήγοντας λοιπόν μπορούμε να πούμε ότι η πράξη εκείνη η οποία επιφέρει μεταβολή του πολιτεύματος κατά τρόπο αντιστρόφως ανάλογο από την επιζητούμενη μεταβολή από το Λαό, ονομάζεται πραξικόπημα.
Στο σημείο αυτό και αφού θέσαμε, συνοπτικά, τη διαφορά των εννοιών Επανάσταση και Πραξικόπημα που δημιουργεί σύγχυση σε μεγάλη μερίδα του Λαού, ας δούμε ποιες ήταν ιστορικά μέχρι σήμερα οι επαναστάσεις και τα πραξικοπήματα στην Ελλάδα και ας αναλογιστούμε τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματά μας σαν Πολίτες :
1.- 3 Σεπτέμβρη 1843 Επανάσταση και απόκτηση Συντάγματος από το Όθωνα, με το Λαό να στηρίζει και να στηρίζεται από το Στρατό με επί κεφαλής τον Στρατηγό ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ, τον Συνταγματάρχη ΚΑΛΛΕΡΓΗ και τον Ταγματάρχη ΣΠΥΡΟΜΗΛΙΟ.
2.- 10 Οκτώβρη 1862 Επανάσταση και εκθρόνηση του Όθωνα από το Στρατόλαο με επί κεφαλής τον Συνταγματάρχη ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟ.
3,- 16-8-1909 Στρατός και Λαός που καταλήγει στην άφιξη από την Κρήτη του Ελ. Βενιζέλου.
Επί κεφαλής του Στρατού Συνταγματάρχης ΖΟΡΜΠΑΣ, Ταγματάρχες ΟΘΩΝΑΙΟΣ και ΖΥΜΒΡΑΚΑΚΗΣ.
4.- 1922 Μικρασιατική καταστροφή και ο «Μαύρος Καβαλλάρης» ΠΛΑΣΤΗΡΑΣ και Λαός.
Και τα Πραξικοπήματα:
1.- Το διπλό του τότε Βασιληά Κωνσταντίνου το 1915 με την διπλή διάλυση της Βουλής με σκοπό την επιβολή προσωπικής πολιτικής παρά την απόφαση της πλειοψηφίας των Βουλευτών των Βουλών που διέλυσε και που με τον τρόπο αυτό μετέβαλε το Δημοκρατικό Πολίτευμα της Ελλάδας σε Μοναρχικό.
2.- 1936 κατάλυση του Κοινοβουλίου από τον Βουλευτή Ι. Μεταξά που επέβαλε το Φασιστικό Καθεστώς της 4ης Αυγούστου.
3.- 21-4-1967 Κατάλυση του Δημοκρατικού Πολιτεύματος από την Στρατιωτική Δικτατορία των επίορκων Αξιωματικών ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ-ΠΑΤΤΑΚΟΥ-ΜΑΚΑΡΕΖΟΥ-ΙΩΑΝΝΙΔΗ με την κατατρομοκράτηση του Λαού και με τελική κατάληξη την προδοσία της ΚΥΠΡΟΥ.
4.- 5-5-2010 Υπογραφή της « »Σύμβασης Δανειακής Διευκόλυνσης»με ξένες Δυνάμεις από τον Τότε «Πρωθυπουργό» Γεώργιο Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ.
Όπου στο άρθρο 14παρ.5 ορίζεται ότι η Ελλάδα παραιτείται άνευ όρων και αμετάκλητα από κάθε ασυλία λόγω άσκησης Εθνικής Κυριαρχίας, παραβιάζοντας ευθέως το Ελληνικό Σύνταγμα.
Κάτι που στην εξέλιξή του μετατράπηκε σε Νομικοπολιτική ΚΑΤΟΧΗ τον Αύγουστο του 2015 με τον Ν. 4336/14-8-2015 Φ.Ε.Κ.94Α (ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ Γ-ΣΕΛ.1014) από την Κυβέρνηση με «Πρωθυπουργό» τον Αλ. ΤΣΙΠΡΑ και που χρήσιμο είναι να γράψουμε τι ακριβώς αναφέρει για τους Ιστορικούς του μέλλοντος:
«Η Κυβέρνηση δεσμεύεται να διαβουλεύεται και να συμφωνεί με την Ευρωπαική Επιτροπή, την Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για όλες τις ενέργειες που αφορούν την επίτευξη των στόχων του Μνημονίου Συνεννόησης ΠΡΙΝ από την οριστικοποίηση και τη Νομική έγκρισή τους.
Κλείνοντας ένα μόνο έχω στο μυαλό μου.
Την ημέρα που θα συναντήσουμε τις ένδοξες στιγμές της Ιστορίας μας όπως περιέγραψα πιο πάνω
για να νιώσω και πάλι :
ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ!!!

Ο Αντώνης Παπαντωνίου, Υποναύαρχος Λ.Σ.(ε.α) - Νομικός, είναι μέλος του Ε.Σ.Σ.
και Αναπλ.Μέλος 
της Π.Γ. Ε.ΠΑ.Μ.