ΤΟ ΦΑΟΥΛ ΤΟΥ κ. ΑΛΑΒΑΝΟΥ

Σε εκπομπή του κ. Σ. Κοτρώτσου στο real FM, ο καλεσμένος του, επικεφαλής του «Σχεδίου Β’» κ. Αλαβάνος, σε ερώτηση του δημοσιογράφου γιατί δεν παρέστη στην εκδήλωση του Ε.Πα.Μ. στην Καλλιθέα για την παρουσίαση του προγράμματος του Μετώπου, μολονότι ήταν προσκεκλημένος, απάντησε επακριβώς: «όταν γίνεται ένα εγχείρημα έχει μια σημασία να έχεις μια συνάντηση στους στόχους που θέτεις, έχει σημασία όμως εάν θες να δώσεις κάτι καινούργιο, να μην έχεις επιβαρύνσεις οι οποίες είναι πάρα πολύ σημαντικές. Το ΕΠΑΜ στις προηγούμενες εκλογές κατέβηκε μαζί με τον κ. Παπαθεμελή, ο κ. Παπαθεμελής είναι ένας εκφραστής ενός εθνικισμού καθαρά και μιας έτσι πολύ, τι να την πω, μη, δεν να θέλω να χρησιμοποιήσω, έτσι πολύ συντηρητικής άποψης σε μια σειρά ζητήματα, ή όταν βλέπουμε εμείς το ΕΠΑΜ να λέει ότι θα τραβήξει στην δικαιοσύνη όχι μόνο τους υπεύθυνους της κυβέρνησης αλλά και τους υπεύθυνους της αξιωματικής αντιπολίτευσης, θεωρούμε ότι είναι μερικά πράγματα τα οποία εμείς δεν έχουμε καμία μα καμία σχέση καλό είναι να υπάρχουνε ενότητες αλλά όχι χωρίς κανένα όρο, καταλάβατε, έτσι θα κάνατε κι εσείς».

Καταρχάς οφείλουμε να ευχαριστήσουμε τον κ. Αλαβάνο για την δήλωσή του. Ο λόγος είναι απλός. Μετά από τόσα καλέσματα του ΕΠΑΜ, τα οποία απευθύνθηκαν και στο Σχέδιο Β΄ του κ. Αλαβάνου, μάθαμε τελικά τον λόγο που το συγκεκριμένο σχήμα ποτέ, μα ποτέ δεν ανταποκρίθηκε. Ούτε καν έκανε τον κόπο να μας απαντήσει. Τώρα, μας λύθηκε επιτέλους η εύλογη απορία.

Ωστόσο θα θέλαμε να επισημάνουμε τα εξής:

Συνεργασία δεν σημαίνει ταύτιση

Ο κ. Αλαβάνος δεν επιθυμεί καν επαφή με το ΕΠΑΜ διότι, όπως λέει, διαφωνεί με την εκλογική συνεργασία του ΕΠΑΜ με το κόμμα του κ. Παπαθεμελή στις εκλογές του 2012. Πολύ διαφωτιστικό. Κι ενδεχομένως πολύ ενδιαφέρον, αλλά παντελώς άσχετο. Συνεργασία δεν σημαίνει ταύτιση. Ούτε παντρειά, πολιτική ή εκλογική. Σημαίνει κάτι πολύ πιο απλό: διάθεση για τον από κοινού αγώνα για τον κοινό στόχο. Αν βέβαια υπάρχει τέτοια διάθεση και τέτοιος κοινός στόχος. Συνεργασία σημαίνει βαδίζουμε χώρια, αλλά χτυπάμε μαζί.

Επομένως δεν χρειάζεται να συμφωνούμε σε όλα, ούτε να ταυτιζόμαστε πλήρως σε τακτικές, ή άλλες επιλογές. Χρειάζεται απλά καλή πρόθεση, ειλικρίνεια και ανοιχτός πολιτικός διάλογος ώστε να αναμετρηθούν συγκλήσεις και αποκλίσεις. Έτσι εννοούμε εμείς στο ΕΠΑΜ το κάλεσμα για συνεργασία. Δεν ζητήσαμε ποτέ να ταυτιστεί κάποιος άλλος μαζί μας και πολύ περισσότερο ο κ. Αλαβάνος. Δεν ψάχνουμε για γιουσουφάκια, ούτε για υποτελείς με πρόσχημα την συνεργασία. Εμείς είμαστε ανοιχτοί στον πολιτικό διάλογο γιατί δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτε, ούτε διαθέτουμε κρυφές ατζέντες. Να γιατί το ΕΠΑΜ καλεί και θα καλεί διαρκώς σε διάλογο και συνεργασία πάνω σε κοινούς στόχους, ανεξάρτητα από επιμέρους ιδεολογικές, πολιτικές ή άλλες διαφορές, ενώ ο κ. Αλαβάνος όχι.

Ο πατριωτισμός δεν είναι εθνικισμός

Δεν γνωρίζουμε επακριβώς τι εννοεί εθνικισμό ο κ. Αλαβάνος. Ο κ. Αλαβάνος έχει εγκαταλείψει εδώ και πολλά χρόνια το αίτημα για εθνική αυτοδιάθεση και ανεξαρτησία ως πρώτιστο και αναπαλλοτρίωτο δικαίωμα ενός λαού. Έχει από παλιά ενστερνιστεί την αποικιοκρατική ιδεολογία του ευρωπαϊσμού, την οποία και υπηρέτησε στην ευρωβουλή για δεκαετίες, αλλά και στην μετέπειτα πολιτική πορεία του. Έστω κι αν προσπαθεί να την μεταμφιέσει με αριστερή φρασεολογία.

Επομένως δεν είναι ο πλέον κατάλληλος να μας μιλήσει περί εθνικισμού, μιας και συνηθίζει – όπως όλες οι δεξιές και αριστερές ιδεολογίες της αποικιοκρατίας – να ταυτίζει τον πατριωτισμό με τον εθνικισμό και να χαρίζει στην σκοταδισμό τα εθνικά σύμβολα ενότητας του ελληνικού λαού. Όταν ο λαός απειλείται από την πιο αδίστακτη καταπίεση και αφανισμό, όπως σήμερα με το καθεστώς του ευρώ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τότε η υπεράσπιση της πατρίδας εκτός από καθήκον αποτελεί βασικό πρόταγμα για όποιον θέλει να  μιλά από την σκοπιά των συμφερόντων των εργαζόμενων μαζών.

Προφανώς ο κ. Αλαβάνος δεν αγωνίζεται για τα ανεκπλήρωτα δίκαια του ελληνικού λαού, την εθνική ανεξαρτησία, την λαϊκή κυριαρχία και την κοινωνική χειραφέτηση, αλλά για το «σχέδιο β» της ευρωπαϊκής ολιγαρχίας. Ίσως γι’ αυτό να φοβάται τόσο πολύ ακόμη έναν ανοιχτό διάλογο με συμμετοχή και του ΕΠΑΜ. Πάντως εμείς δεν φοβόμαστε.

Αριστερός δεν σημαίνει και προοδευτικός

Δεν γνωρίζουμε επίσης τι εννοεί ο κ. Αλαβάνος συντηρητική άποψη. Προφανώς όποιος διαφωνεί με την προσωπική αριστερή ιδεολογία του κ. Αλαβάνου, εκλαμβάνεται ως συντηρητικός. Λυπούμαστε που η προσωπική του ιδεολογία αποτελεί μέτρο για όλους τους άλλους. Να γιατί αδυνατεί να κατανοήσει τι σημαίνει διάλογος και συνεργασία. Το να αναφέρεται κανείς μόνο σε ομοϊδεάτες του σημαίνει ότι δεν θέλει ανοιχτό διάλογο, αλλά μονόλογο σε παραλλαγές. Ούτε ψάχνει για ειλικρινή συνεργασία, αλλά για ακολούθους, ή οπαδούς.

Το δόγμα πας μη αριστερός, βάρβαρος, που φαίνεται να διαπερνά τη συλλογιστική του κ. Αλαβάνου δεν είναι παρά η άλλη όψη του Ιανού, που θέλει πας μη δεξιός, βάρβαρος. Μόνο που αυτή η λογική θέλει διασπασμένο τον λαό σε δεξιούς και αριστερούς και τον εμφύλιο μοναδική διέξοδο. Σε τι διαφέρει άλλωστε από την εθνικιστική παραλλαγή, πας μη Έλλην, βάρβαρος;

Επιπλέον δεν κατανοούμε τι σημαίνει συντηρητισμός για τον κ. Αλαβάνο. Συντηρητισμός δεν είναι να υποστηρίζει κανείς όλα αυτά τα χρόνια κάθε μεγάλη πολιτική επιλογή του κατεστημένου, όπως έκανε ως ευρωβουλευτής ο κ. Αλαβάνος; Συντηρητισμός δεν είναι να μιλά κανείς για εθνικό νόμισμα ως «σχέδιο β» για τις ίδιες δυνάμεις που σήμερα έχουν ως «σχέδιο α» το ευρώ; Συντηρητισμός δεν είναι να υιοθετεί κανείς τον παραδοσιακό χειρισμό του εθνικού νομίσματος μέσα από υποτιμήσεις, διολισθήσεις και πληθωρισμούς που ευνοούν μόνο τους κερδοσκόπους της αγοράς και τις μονοπωλιακές καταστάσεις; Συντηρητισμός δεν είναι και μάλιστα χειρίστου είδους, όταν αρνείται κανείς να δει το εθνικό νόμισμα από την σκοπιά της κατάκτησης της εθνικής ανεξαρτησίας και της δημοκρατίας για έναν λαό, όπως είναι ο ελληνικός;

Τιμωρία των ενόχων και των συνεργών τους

Δεν αρέσει στον κ. Αλαβάνο το πρόταγμα του ΕΠΑΜ που ζητά να λογοδοτήσουν όλοι όσοι συνέβαλαν στην σημερινή τραγωδία. Δικαίωμά του. Ας μην ενταχθεί στο ΕΠΑΜ. Δεν του το ζήτησε κανείς. Ζούμε, όπως αντιλαμβάνεται από την εμπειρία του κάθε λογικός και νοήμων άνθρωπος που κατοικεί σ’ αυτή την χώρα, σε περίοδο κατάφωρης πολιτικής ανωμαλίας. Προϊόν πραξικοπήματος και αλλοίωσης των θεμελιωδών βάσεων του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος της χώρας μετά από σφετερισμό της εξουσίας από τους κυβερνώντες. Το αποτέλεσμα είναι ένα σύστημα κατοχής αποικιοκρατικού τύπου, με τον λαό να χάνει κάθε δικαίωμα στην πατρίδα του και να μετατρέπεται σε σύγχρονο δουλοπάροικο του χρέους.

Προφανώς ο κ. Αλαβάνος δεν το έχει αντιληφθεί. Ή δεν τον ενοχλεί και τόσο που η χώρα τελεί υπό καθεστώς αποικιοκρατικής κατοχής με επιτρόπους να ελέγχουν ολόκληρο το κράτος. Ίσως όλα αυτά να του φαίνονται φυσιολογικά. Εμείς απλά θα ρωτήσουμε το εξής: Πώς είναι δυνατόν να μιλά κανείς για δικαιώματα και ανάγκες των εργαζομένων, για στροφή στην πολιτική και τα παρόμοια, όταν δεν καταδέχεται, ή δεν αντιλαμβάνεται ότι η προάσπιση, ανάκτηση και κατοχύρωση των πιο θεμελιωδών δικαιωμάτων αυθυπαρξίας ενός λαού και μιας χώρας είναι υπεράνω όλων; Πώς θα τα καταφέρει όλα τα άλλα; Με τη σύμφωνη γνώμη των αποικιοκρατών;

Ο κ. Αλαβάνος δεν έχει καμιά πρόθεση να αμφισβητήσει ούτε το χρέος, ούτε το καθεστώς δεσμεύσεων της χώρας. Διότι αν είχε τέτοια πρόθεση, θα ήξερε την καθοριστική σημασία του να λογοδοτήσουν οι υπαίτιοι της τραγωδίας. Δεν είναι μόνο η δίκαιη αγανάκτηση του λαού που ζητά λύτρωση. Χωρίς να καθίσουν στο σκαμνί αυτοί που προσυπέγραψαν την καταδίκη του ελληνικού λαού, αλλά και αυτοί που νομιμοποίησαν με την παρουσία τους στην Βουλή αυτή την διαδικασία σφετερισμού, δεν μπορούν να καταγγελθούν συμβάσεις και δεσμεύσεις. Η αντιπολίτευση νομιμοποίησε και νομιμοποιεί αυτή την διαδικασία, όχι μόνο με την παρουσία της, αλλά πρωτίστως με το γεγονός ότι αρνείται πεισματικά να προτάξει και να αγωνιστεί εναντίον του σφετερισμού και της εσχάτης προδοσίας. Και μάλιστα υιοθετώντας όλη την επιχειρηματολογία των σφετεριστών της εξουσίας.

Δεν ξέρουμε τι ενοχλεί τον κ. Αλαβάνο σε όλα αυτά. Ούτε τι έχει να φοβάται. Αυτό που εμείς ξέρουμε και το ξέρουμε καλύτερα από τον καθένα είναι ότι την ανατροπή αν δεν την επιφέρει ο ίδιος λαός με τις δικές του δυνάμεις, τότε είτε θα δεν θα έρθει ποτέ, είτε θα έρθει ως φάρσα εναντίον του λαού. Και για να γλυτώσουμε από την σημερινή κόλαση είναι αναγκαίο να ενωθεί όχι η όποια αριστερά ή όποια δεξιά, αλλά ο ίδιος ο λαός πάνω και πέρα από αριστερά και δεξιά. Όπως ακριβώς συνέβη την εποχή της εθνικής αντίστασης.

Αυτό είναι που αδυνατεί να κατανοήσει ο κ. Αλαβάνος και είναι απολύτως φυσιολογικό. Ποτέ δεν πολιτεύτηκε στην ζωή του με γνώμονα τα συμφέροντα του λαού, μέσα στον ίδιο τον λαό για να μάθει πως σκέφτεται και κυρίως πως ζει ο ίδιος ο λαός. Αυτό που τον ενδιαφέρει μόνο είναι οι εκλογές, υιοθετώντας αιτήματα που ποτέ του δεν πίστεψε και ούτε ξέρει να υπερασπιστεί. Δεν επενδύει στον μαζικό λαϊκό αγώνα, όπου είναι ανύπαρκτος, αλλά στην διάθεση συγκεκριμένων μέσων μαζικής ενημέρωσης να τον χρησιμοποιήσουν για να κόψουν ψήφους από τον ΣΥΡΙΖΑ. Δικαίωμά του. Ο καθένας κάνει τις επιλογές του και κρίνεται γι’ αυτές.

Αθήνα 24 Ιανουαρίου 2014

Το Γραφείο Τύπου του Ε.Πα.Μ.